รอยภักดิ์...

เรริน

สายลมพัดโบกโชยพลิ้วโพยผ่าน
ฤดูกาลล่วงวสันต์เหมันต์หวน
พระพายพลิ้วปลิวไหวหัวใจครวญ
จิตของนวลตราตรึงเพียงหนึ่งชาย

เมื่อลมหนาวพัดพลิ้วหวีดหวิวหวั่น
ดวงจิตพรั่นขวัญอ่อนยิ่งคลอนคลาย
ข่มอารมณ์เปล่าเปลี่ยวเหงาเดียวดาย
เหลียวรอบกายหมายพบอยากสบตา

วันเวลาหมุนเวียนกาลเปลี่ยนผัน
เพียงหนึ่งนั้นดวงจินต์ถวิลหา
ย้อนรอยถึงหนหลังกี่ครั้งครา
คงคุณค่าแห่งรักประจักษ์ดี

เฝ้าถนอมเก็บไว้ดวงใจภักดิ์
ด้วยตระหนักผูกพันมั่นหนึ่งนี้
ทั้งวิญญาณมอบเคียงแต่เพียงพี่
วันเดือนปีผันผ่านเนิ่นนานคอย

บรรจงคำจำหลักผ่านอักษร
สถาพรแห่งห้วงใจดวงน้อย
ผสานส่งสำเนียงมาเรียงร้อย
สลักรอยประทับลงอย่างคงมั่น

ฤดูกาลล่วงวสันต์เหมันต์หวน
ใครหนึ่งครวญได้เคียงแต่เพียงฝัน
รับลมหนาวเย็นเยียบและเงียบงัน
เฝ้าข่มขวัญเหงาหงอยในรอยเรา