18 ธันวาคม 2549 15:54 น.
เม็ดซายน์
ฟ้าสวย......แดดอุ่น
ลมพัดละมุน.....ดูอบอุ่นเหมือนฟ้า
พระอาทิตย์ทอแสงอวดโลกา
นกบนนภาออกถลาเล่นลม
ยังเป็นเช่นนี้เหมือนเดิมทุกวัน
ยังมีดวงจันทร์....ดวงตะวันที่สุขสม
ผิดกับฉันที่หัวใจกำลังจะจ่อมจม
พร้อมกับความรักที่ขื่นขม.....จากเธอคนดี
ฟ้ายังสวยเหมือนอย่างเคย
แต่ไม่เลย......หัวใจฉันบอบช้ำเหลือเกินตอนนี้
เสียงของหัวใจคอยกระซิบอยู่ทุกนาที
อกหัก.....ถูกทิ้ง....อย่างนี้จะอยู่อย่างไร
17 ธันวาคม 2549 17:57 น.
เม็ดซายน์
ท้องฟ้าเดิมเริ่มกลับกลายเป็นสีหม่น
ฟ้ามีฝนโหมกระหน่ำซ้ำรอยแผล
ผืนน้ำเคยมีผืนทรายคอยดูแล
บัดนี้แปรเปลี่ยนไปดั่งใจคน
มีบางเวลาที่ใจมันอ่อนไหว
ไม่รู้ใครเป็นใครใจสับสน
เหมือนสายน้ำในบางครั้งช่างวกวน
เกินที่คนส่วนมากจะเข้าใจ
ไม่อยากให้มันจบลงแบบนี้
ทำไงได้ล่ะคนดีในเมื่อใจฉันมันมักจะอ่อนไหว
ไม่อยากเป็นฝ่ายทำร้ายเธอให้ปวดใจ
เจ็บกลับไปเคยคิดไหมว่าใครทำ
ขอให้ความสัมพันธ์เราจบลงตรงคำว่าเพื่อน
จะคอยเตือนให้ใจไม่ต้องทำผิดซ้ำ
จากนี้ไปเก็บอดีตไว้เตือนความจำ
ไม่ให้ทำใจใครช้ำเหมือนวันวาน
6 ธันวาคม 2549 22:47 น.
เม็ดซายน์
ปล่อยน้ำตาให้มันไหลจากใจดวงนี้
ตอกย้ำนาทีที่เธอเดินไปจากฉัน
ไม่มีอีกต่อไปแล้วความรัก ความผูกพัน
ที่เธอมีให้กันเพราะเธอไปจากฉันโดยไม่ใยดี
ก็ได้แต่กอดตัวเองแล้วร้องไห้
ยอมรับกับความปวดใจที่ไม่อาจหลีกหนี
ซ้ำเติมตัวเองว่าเป็นฝ่ายผิดเหมือนทุกที
หลับตาลงพร้อมนาทีที่ไม่มีเธอ
6 ธันวาคม 2549 22:45 น.
เม็ดซายน์
........ตรงไหนของหัวใจเธอ.
ที่บอกมาเสมอว่า รักฉัน
ส่วนไหน.....ของใจที่ยังมีกัน
หัวใจดวงนั้นยังมีที่ว่างเหรอคนดี
.........ตรงไหนของหัวใจเธอ.
บอกทีอย่าปล่อยให้ฉันเพ้อคนเดียวอยู่อย่างนี้
รู้ใช่ไหมว่าฉันรักเธอสุดหัวใจเท่าที่มี
ได้โปรดอย่าทำร้ายกันอย่างนี้ฉันก็มีหัวใจ