11 มีนาคม 2548 08:03 น.
เม็ดซายน์
. . . . . ซีดจางตามกาลเวลา . . . .
จดหมายสีฟ้า. . . . กับข้อความเก่า - เก่า
กลีบดอกกุหลาบสีแดงแห้งหม่นปนเทา
เหมือนกับครั้งหนึ่งของความเป็นเรา. . . . . ที่ร้างลา
สิ่งเล็กน้อยในความทรงจำ . . . . ที่ยิ่งใหญ่
ที่ใครบางคนลืมไปอย่างไร้ค่า
ซอกมุมแห่งความทรงจำ. . . . หลังถ้อยคำร่ำลา
เพียงหวนคิดขึ้นมา. . . . . . .
. . . . และแล้วรอยน้ำในดวงตาก็พร่าริน
10 มีนาคม 2548 10:42 น.
เม็ดซายน์
เธอ . . . . . คงเป็นแค่ คนผ่านทาง
ฉันเองก็คงเป็นแค่ทางที่เธอผ่าน
โลกสร้างเราให้เป็นแค่คน . . . . . . . เดินสวนกัน
บนความเหมือนกันของความฝัน . . . . . .
. . . . และบนเส้นทางขนานที่ต่างกันของความจริง
ฉันเป็นเพียงทางผ่านที่เธอมี
ในขณะที่ใจฉันมีเพียงเธอคนนี้ . . . . . . . เป็นทุกสิ่ง
ฉันรักเธอแสะนั่นคือความจริง
แต่เป็นได้เพียงความรักที่ถูกเธอทอดทิ้ง . . . . . . . . . . . . . . . . .
. . . . . . . . บนโลกแห่งความเป็นจริงที่สวนทาง
8 มีนาคม 2548 10:09 น.
เม็ดซายน์
เปิดอ่านดูบันทึกเล่มเก่า
ที่มีเรื่องของสองเราอยู่ในนั้น
มีทั้งความรัก ความผูกพัน
ที่เธอและฉันร่วมสร้างกันมา
อยู่ อยู่น้ำตาก็ไหล
ไม่รู้เพราะอะไรไม่รู้เลยหนา
แค่มันคิดถึงเธอขึ้นมา
น้ำจากตาก็หลั่งทุกที
เปิดอ่านดูบันทึกเล่มเก่า
มีเพียงเราที่ยังจดจำเรื่องเหล่านี้
เธอคงลืม ลืมมันไม่ใยดี
เธอคงลืมผู้หญิงคนนี้ที่รักเธอ
3 มีนาคม 2548 16:47 น.
เม็ดซายน์
กรวดหิน.ดินทราย
ใครต่อใครก็เห็นมันไร้ความหมายไม่มีค่า
ต้นไม้ที่ไร้ใบก็ไม่มีใครใส่ใจจะมองมา
ฉันจึงหมั่นรดน้ำ.เติมปุ๋ยในช่วงเวลาที่ไร้ใครใยดี
ดินทรายกลับชื่นชุ่มด้วยน้ำ
ดอกไม้ออกดอกและยังทำให้รู้สึกหอมในตอนนี้
แต่ไม่นานเท่าไหร่ ทุกอย่างก็หายไปเพราะความสวยงามที่มี
และในตอนนี้.ฉันก็ไม่มีไม่เหลือแม้ใคร
แม้แต่เธอที่เป็นทุกอย่างของความรู้สึก
ฟ้ายังนึกแกล้งกันให้หวั่นไหว
ให้สูญเสียสิ่งสำคัญของหัวใจ
หรือฉันไม่มีค่าพอที่จะเก็บอะไรหรือรักใครได้เลย
3 มีนาคม 2548 08:13 น.
เม็ดซายน์
อย่างที่เป็นนี่แหละดีที่สุด
ไม่ต้องการมนุษย์เลิศเลอปานนั้น
ชอบที่ทะเล้น ธรรมดา สามัญ
แถมมีอารมณ์ขัน.ถึงกวนประสาทกันก็ไม่เป็นไร
..
ความสุขของฉันคือการอยู่กับเธอ
เป็นยายแก่ป้ำเป๋อ.เอ้า..!! จะยอมให้
ขอให้มีตาเฒ่าอย่างเธออยู่กันไป
อนาคตถือไม้เท้าด้วยกันใกล้ๆ.
.แล้วเล่านิทานรักตายายให้หลานมันฟัง
หน้าส่วนตัว
1025
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเม็ดซายน์
