17 มีนาคม 2547 22:41 น.
เม็ดซายน์
ภ า พ เ ก่ า เ ก่ า ส ร้ า ง น้ำ ต า ร้ า ว อุ่ น
ว้ า วุ่ น เ มื่ อ ค ว า ม จำ ยั ง ก รุ่ น ไ ม่ จ า ง ห า ย
คิ ด ถึ ง ค น ข อ ง ค ว า ม ผู ก พั น ที่ ก ลั บ ก ล า ย
โ ห ด ร้ า ย ที่ ค ว า ม เ ห ง า ไ ม่ โ อ น ถ่ า ย ไ ป จ า ก ใ จ
ตั้ ง แ ต่ เ ร า จ บ กั น ใ น วั น นั้ น
ค ว า ม รู้ สึ ก มั น ยั ง ห วั่ น ไ ห ว
ยั ง ไ ม่ เ ค ย สั ก ค รั้ ง ที่ จ ะ ทำ ใ จ
บ อ ก ตั ว เ อ ง ใ ห้ เ ข้ า ใ จ ว่ า เ ธ อ จ า ก ไ ป อ ย่ า ง ไ ม่ ใ ย ดี
พ ร่ำ บ อ ก ตั ว เ อ ง อ ยู่ ห ล า ย ห น
จ น รู้ สึ ก สั บ ส น เ ต็ ม ที่
นึ ก ถึ ง คำ ที่ เ ธ อ เ ค ย บ อ ก ว่ า ไ ม่ เ ค ย รั ก ใ ค ร เ ท่ า ฉั น ค น นี้
แ ต่ ต อ น นี้ เ ธ อ ค น ดี ก ลั บ ห า ย ไ ป
ทุ ก น า ที มี แ ต่ ฉั น ที่ อ้ า ง ว้ า ง
เ พ ร า ะ เ รื่ อ ง ร า ว ทุ ก อ ย่ า ง มั น ยั ง ไ ม่ จ า ง จ า ก ฉั น ไ ป ไ ห น
ค ง จ ะ เ ห ลื อ แ ค่ ฉั น ค น เ ดี ย ว ที่ ห ม ก มุ่ น กั บ อ ดี ต ที่ ผ่ า น ไ ป
เ พ ร า ะ ต อ น ที่ เ ธ อ จ า ก ไ ป ไ ม่ เ ห ลื อ เ ยื่ อ ใ ย ใ ห้ สั ก นิ ด เ ดี ย ว
17 มีนาคม 2547 22:19 น.
เม็ดซายน์
เ สี ย ใ จ ! คำ เ ดี ย ว ที่ อ ย า ก บ อ ก
เ พ ร า ะ ไ ม่ อ ย า ก ช้ำ ช อ ก ไ ป ก ว่ า นี้
จ บ เ ถ อ ะ ! เ รื่ อ ง ร ะ ห ว่ า ง เ ร า พ อ กั น ที
ไ ม่ อ ย า ก เ สี ย น้ำ ต า เ พ ร า ะ เ ธ อ ค น ดี อี ก ต่ อ ไ ป
ฉั น เ จ็ บ ม า ม า ก พ อ
ต่ อ จ า ก นี้ ไ ม่ ข อ อ ยู่ ใ ก ล้ ใ ก ล้
ทั้ ง ที่ จ ริ ง ฉั น ค น นี้ ยั ง ห่ ว ง ใ ย
แ ล ะ ยั ง รั ก เ ธ อ ม า ก ก ว่ า ใ ค ร ใ ค ร
แ ต่ ถ้ า ยั ง ไ ม่ ย อ ม ตั ด ใ จ ก้ อ ต้ อ ง เ สี ย น้ำ ต า
ลื ม ซ ะ เ ถ อ ะ สั ญ ญ า ที่ เ ค ย มี
เ พ ร า ะ ก า ร ก ร ะ ทำ ข อ ง เ ธ อ ค น นี้
มั น เ ห มื อ น ห ม ด ค ว า ม ห่ ว ง ห า
ถึ ง เ ธ อ ไ ม่ มี ใ ค ร แ ต่ ก า ร แ ส ด ง อ อ ก ท า ง แ ว ว ต า
มั น บ อ ก ว่ า ฉั น ไ ม่ มี ค่ า เ ธ อ ไ ม่ ห่ ว ง ห า อี ก ต่ อ ไ ป
17 มีนาคม 2547 11:45 น.
เม็ดซายน์
วั น เ ห ง า เ ห ง า ก้ อ นั่ ง ม อ ง ด า ว แ ล้ ว คิ ด ถึ ง
คิ ด ถึ ง ใ ค ร ค น ห นึ่ ง ที่ เ ค ย ซ า บ ซึ้ ง เ ค ย เ พ้ อ ห า
ล ม พั ด เ บ า ๆ ภ า พ เ ก่ า เ ก่ า ก้ อ ก ลั บ ม า
เ พ ร า ะ อ ย่ า ง นี้ สิ น่ ะ ฉั น จึ ง มั ก ม อ ง ฟ้ า แ ล้ ว ก้ อ ยิ้ ม
คิ ด ถึ ง เ ธ อ แ ล้ ว มี ค ว า ม สุ ข จั ง
แ ม้ บ า ง ช่ ว ง ข อ ง ค ว า ม ห ลั ง มั น ผุ พั ง จ น มี ส นิ ม
แ ต่ ค ว า ม รู้ สึ ก ยั ง แ จ่ ม จ้ า ก ว่ า ภ า พ พิ ม พ์
บ า ง ค รั้ ง น้ำ ต า ป ริ่ ม แ ต่ ยั ง เ ผ ล อ ยิ้ ม อ ย่ า ง สุ ข ใ จ
ค น ที่ ป ล า ย หั ว ใ จ ค ง ไ ม่ เ ค ย รู้
ว่ า ค น ที่ นี่ เ ป็ น อ ยู่ ไ ด้ ด้ ว ย วิ ธี ไ ห น
ฉั น มี ค ว า ม สุ ข ใ น ทุ ก อ า ท ร ที่ ส่ ง ไ ป
- - - - บ อ ก ไ ด้ ว่ า เ ต็ ม ใ จ - - - -
แ ม้ รู้ ว่ า เ ป็ น ฝ่ า ย เ ดี ย ว ที่ ฝั น ใ ฝ่ แ ล ะ คิ ด ถึ ง
15 มีนาคม 2547 09:59 น.
เม็ดซายน์
เธอคงลืมไปแล้วว่าเคยรักกัน
คงเห็นว่ามันเป็นช่วงเวลาสั้นๆอันไร้ค่า
ในอีกมุมมอง ฉันเฝ้าประคับประคองเสมอมา
และเสียใจ เสียน้ำตาที่รักอันมีค่าต้องจบไป
------------------------
เธอคงมองฉันเป็นเพื่อนได้ทันที
ในขณะที่สายตาอีกคู่ตรงนี้----ทำไม่ได้
เธอคงลืมไปแล้ว ว่าเคยรักใคร
แต่ใจบางใจ ไม่เคยลืมได้ว่าเคย รักเธอ
------------------------
เธอหันไปมองใครคนอื่น
พร้อมๆกับที่ทุกค่ำคืน..............ฉันยังเพ้อเจ้อ
เธอคงตอบได้ว่า รักเขา กว่าฉันคนเก่าที่เคยเจอ
ฉันก้อตอบได้แล้วว่ารักเธอกว่าตัวเอง
13 มีนาคม 2547 20:01 น.
เม็ดซายน์
ไม่ต้องทำอะไรให้กันในวันจาก
แค่บอกว่าเธอรักเขามากแค่บอกฉัน
บอกว่าเธอลืมหมดแล้วเรื่องระหว่างกัน
เธอหมดความรักที่มีกับฉันไม่เหลือแม้เยื่อใย
แค่นี้ก้อเดินจากไปไม่ต้องลา
ไม่ต้องหันมาหาฉันได้ไหม
เมื่อเธอตัดสินใจว่าจะไป
ก้อเดินจากไปไม่ต้องสงสารกัน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเม็ดซายน์
หน้าส่วนตัว
636
