17 มกราคม 2547 22:15 น.
เม็ดซายน์
เรื่องบางอย่างก้ออยากจะบอกเหตุผล
เรื่องง่ายๆบางคนก้อตอบไม่ได้
ทำไมไม่เลิกทำไมไม่หยุดทำไมไม่ไป
ตัวห่างมาได้แต่ทำไมหัวใจไม่มา
------
เขาไม่รักแล้วทำไมเราต้องรัก
เขาไม่อยากแม้รู้จักแต่ทำไมเราปักใจหนักหนา
เขามีคนของเขาทำไมเราไม่ดึงตัวเองออกมา
เขาไม่เคยมีใครในสายตา----ทำไมตลอดเวลาเราไม่เคยมองใคร
------
มันเป็นเรื่องสับสนของคนดื้อรั้น
เจ็บปวดเหมือนกันแต่ถึงอย่างนั้นก้อยังยิ้มได้
ความรักของฉันแม้ไม่สวยอย่างฝันอย่างหวังใจ
แ ต่ ไ ม่ รู้ ทํ ำ ไ ม
มันเหมือนยาขมหม้อใหญ่ที่พร้อมจะดื่มกิน
ไม่รู้ทำไมเหมือนกันน่ะ..............
16 มกราคม 2547 16:21 น.
เม็ดซายน์
color=#0000FF>
ฉันไม่มีค่าอะไรเลย
เป็นแค่คนคุ้นเคยที่ถูกมองข้าม
ใครก้อไม่รู้--เข้ามาอยู่แค่ครู่ยาม
เธอก้อมอบใจให้ติดตามไปทันที
color=#DC0074>
ฉันไม่เพียงไม่มีค่า--แต่ยังเป็นคนที่เธอไม่เคยรัก
เธอวางไว้ที่คนไม่รู้จักคนไม่รักก้อเท่านี้
คนจรผ่านมากลับคว้าหัวใจเธอทั้งหมดที่มี
ที่ร้องไห้วันนี้......โกรธเพราะตัวเองไม่มีน้ำยาอะไร
color=#0000C4>
คนคุ้นเคย.-.-.-.- ก้อคือคนธรรมดา
ที่กี่นาน---ช้าเธอก้อไม่หวั่นไหว
ต้องรับสภาพตัวเองในวันที่เธอมีใคร
มั่นคงนานเท่าไหร่...ก้อเป็นได้แค่คนที่เธอ......ไม่สนใจอยู่นั่นเอง
16 มกราคม 2547 15:36 น.
เม็ดซายน์
........................ไม่รู้เป็นเพราะอะไร..
............ทำไมใจมันคิดถึงเธออย่างนี้
..............ทำไมต้องคิดถึงเธอทุกๆที.
..............เธอสำคัญกับฉันที่ตรงไหนกัน
.........................เธอสำคัญตรงไหนให้ใจคิดถึง
..............ให้ใจต้องคำนึงคอยใฝ่ฝัน
..............สำคัญตรงไหนให้ใจรักและผูกพัน
..............ทั้งที่เธอคือคนไม่สำคัญ..
.......แต่ทำไมใจของฉันต้องคิดถึงเธอ
15 มกราคม 2547 17:16 น.
เม็ดซายน์
เก็บมันมานานเนิ่นนาน
ตั้งแต่วันวานที่ผ่านมานานเหลือหลาย
มันอยู่ในใจของฉันไม่เคยคลี่คลาย
ก้อความรักที่มีให้เธอไงไม่ยอมหมดลงสักที
เมื่อไหร่จะลืมเธอลงน่ะ
เมื่อใหร่จะทำได้ใจดวงนี้
เมื่อไหร่จะหมดรักเธอคนนี้เสียที
เมื่อไหร่ใจดวงนี้จะลืมเธอได้ลง
12 มกราคม 2547 15:39 น.
เม็ดซายน์
ความเหงาเข้ามากล้ำกลาย
ความสว่างหายไปอีกหน
ความทุกข์แวะเวียนมาปะปน
มันยังคงวกวนอยู่ภายในใจ
ต้องอยู่คนเดียวอีกแล้วหรือนี่
จะต้องรออีกกี่ปีความสุขถึงจะกลับมาใหม่
หรือต้องรออยู่อย่างนี้ตลอดไป
รอจนกว่าเมื่อไหร่...จะได้เจอคนที่ดีกว่าเธอ