18 ธันวาคม 2545 12:06 น.
เม็ดซายน์
ความรู้สึกเล็ก ๆ ที่อยาบอก
ไม่ใช่ภายนอก แต่อยู่ข้างในใจฉันนี้ อยากบอกเธอให้รู้นะคนดี ว่าฉันคนนี้ยังรู้สึกดีกับเธอเสมอมา วันนี้ วันวาน หรือวันไหน ไม่มีใครเข้าใจเธอได้อย่าง)ฉันหรอกนะ ความรู้สึกเล็กที่อยู่ในแววตา คงทำให้เธออ่านออกว่า ฉันรู้สึกอย่างไร^ยังรักเธอ^
18 ธันวาคม 2545 12:04 น.
เม็ดซายน์
มองผ่านขอบฟ้ากว้าง
มองดูเคว้งค้างเหลือเกิน
เมื่อฉันต้องเผชิญกับความเงียบเหงาเพียงลำพัง
เธอนั้นช่างใจร้ายที่ห่างหายไปอย่างไร้เงา
ทิ้งไว้แค่ความว่างเปล่าและความเศร้า
ที่ฉันต้องเผชิญกับความปวดร้าวเงียบเหงาเพียงลำพัง
18 ธันวาคม 2545 12:02 น.
เม็ดซายน์
สายมกาลเวลา
พัดพาสิ่งเก่า-เกาไป
แม้แต่คนที่เข้าใจ
ก็จากไปพร้อม
สัญญา
18 ธันวาคม 2545 12:00 น.
เม็ดซายน์
ถูกแล้ว ที่ฉันต้องเดียวดาย
เจ็บปวดเหมือนคนใกล้ตายแบบนี้
เพราะที่ผ่าน ๆพ้นมาไม่เคยเห็นค่าสนใจ ใยดี
เทอจึงมีใครมาแทนที่ในใจ
บัดนี้มาเรียกร้อง ขอเทอคืนมา
นั่นคงไม่ใช่สิ่งที่เทอจะมอบให้ฉัน
ฉากที่เหงาขอรับไว้เองล่ะกัน
เมื่อเขาที่ดีกว่าฉัน ก้อขอให้เทอนั้นรักกันนาน นาน...(สายลมที่หวังดี).
17 ธันวาคม 2545 15:14 น.
เม็ดซายน์
ตอนนี้ยังไม่อยากจะรักใคร
ก็จะขอดูใจกันไปก่อน
เผื่อสักวันอาจรู้แน่นอน
ว่าคนที่สอนให้รู้จักรักนั้นคือใคร
ตอนนี้มีคนอยู่คนหนึ่ง
ซึ่งเป็นคนลึกซึ้งและอ่อนไหว
ชอบเข้ามาถามโน่นถามนี่เรื่อยไป
ฉันตอบได้"ไม่รู้สิ"ทุก ๆ ที
แต่ตอนนี้ฉันรักคนอยู่คนหนึ่ง