3 มีนาคม 2547 10:35 น.
เม็ดซายน์
ผ่ า น วั น ผ่ า น คื น เ ห น็ บ ห น า ว
เ ก็ บ ซ่ อ น ใ จ ร้ า ว ไ ม่ ใ ห้ เ ห็ น
แ อ บ ซั บ น้ำ ต า ย า ก ลำ เ ค็ ญ
ห ล อ ก ตั ว เ อ ง ไ ม่ เ ป็ น เ ช่ น ค ว า ม จ ริ ง
ถู ก ทิ้ ง . . . . . น่ ะ เ ร า ถู ก ท อ ด ทิ้ ง
ไ ม่ จ ริ ง . . . . . มั น เ ป็ น แ ค่ ค ว า ม ฝั น
ไ ม่ มี ท า ง ไ ม่ มี วั น ต้ อ ง จ า ก กั น
ฝื น ค ว า ม จ ริ ง อ ย่ า ง นั้ น อ ยู่ ร่ำ ไ ป
ไ ม่ อ ย า ก ใ ห้ ใ ค ร ไ ด้ รั บ รู้
ที่ เ ป็ น อ ยู่ มี เ พี ย ง แ ว ว ต า เ ศ ร้ า
ไ ม่ อ ย า ก ใ ห้ เ ห็ น ว่ า ซึ ม เ ซ า
จึ ง ต้ อ ง แ ส ร้ ง แ ก ล้ ง ว่ า เ ข า ไ ม่ สำ คั ญ
ผ่ า น วั น ผ่ า น คื น เ งี ย บ เ ห ง า
มี เ พี ย ง ตั ว เ ร า เ ท่ า นั้ น
มี เ พี ย ง ตั ว เ ร า ที่ เ ข้ า ใ จ กั น
มี เ พี ย ง ฉั น ที่ ซั บ น้ำ ต า ใ ห้ ตั ว เ อ ง
1 มีนาคม 2547 09:52 น.
เม็ดซายน์
คำสัญญาที่มีไว้ให้กับฉัน
ตอนนี้เธอกลับลืมมันไม่เหลือ
คำที่เธอเคยพูดเคยจุนเจือ
ตอนนี้เธอลืมจนไม่เหลือความผูกพัน
เธอหายไปใหน
ทำไมไม่ติดต่อหาฉัน
ยังรอเธออยู่ทุกคืนวัน
ยังรอสัญญาคำนั้นที่เธอเคยบอกมา
13 กุมภาพันธ์ 2547 09:39 น.
เม็ดซายน์
อยากจะเรียกเธอด้วยคำเก่า-เก่า
แต่ตอนนี้ระหว่างเราไม่ได้เป็นอย่างนั้น
ไม่เหลือแม้เศษเสี้ยวความผูกพัน
ที่ผ่านมาคิดว่ามันแค่ฝันไป
อยากจะกลับไปที่เก่า-เก่า
ที่-ที่เราได้เคยชิดใกล้
แต่ตอนนี้ใจเรากลับห่างกันแสนไกล
ทั้งที่อยู่ใกล้เพียงเอื้อมก้อถึงกัน.....
อยากกลับไปอ่านกวีบทเก่า-เก่า
ที่สองเราเคยร่วมแต่งสร้างทางฝัน
บทกวีบบอกความรู้สึกให้กันและกัน
แต่ตอนนี้...น้ำหมึกมันกำลังจะจางไป
ไม่มีใครสามารถย้อนวันเก่า-เก่า
ที่สองเราเคยผูกพันกลับมาได้
ถึงวันนี้ฉันก้อได้แต่ทำใจ
ให้เธอเดินจากไปโดยไม่เสียน้ำตา
ภาพเก่า-เก่ายังติดอยู่ในความทรงจำ
เสียงของเธอยังตอกย้ำถึงความห่วงหา
คำหวานของเธอยังก้อหูอยู่ตลอดเวลา
คำที่เธอ.........บ อ ก ล า .........ยังสะเทือนอยู่ในใจ
ในวันนั้นแทบล้มทั้งยืน
แต่ยังฝืนยิ้มทั้งที่ใจแสนจะหวั่นใหว
เพื่อบอกให้เธอรู้ว่าฉันไม่ได้รู้สึกอะไร
ไ ม่ เ สี ย ใ จ ทั้งที่ใจเจ็บปวดสุดจะทน
12 กุมภาพันธ์ 2547 09:05 น.
เม็ดซายน์
ไม่รักอย่าให้ความหวัง
ไม่คิดจะจริงจังอย่าให้ความหวังกันอย่างนี้
ไม่รักก้อบอกกันไม่ต้องเกรงใจคนดี
ดีกว่าปล่อยให้ฉันคนนี้แอบฝันว่ามีเธอคนดีอยู่ข้างกาย
เป็นคนดีที่เธอไม่เคยรัก
เป็นคนดีที่เธอรู้จักแต่ไม่คิดจะขวนขวาย
เป็นคนดีที่เธอเรียกแต่ไม่เคยมีเธออยู่ข้างกาย
เป็นคนดีของเธอที่ต้องเดียวดายอย่างนั้นตลอดมา
คนดีคนนี้ต้องรออีกนานแค่ใหน
แล้วคนๆนี้จะสมหวังมั๊ยกับการรอคอยและห่วงหา
แล้วเมื่อไหร่คนๆนี้จะอยู่ข้างเธอเหมือนที่เคยผ่านมา
หรือจะหมดทางแล้วหนาเพราะที่ผ่านมาเธอไม่เคยมีใจ
มีทางใหนที่เธอจะเห็นความดีของฉัน
อีกกี่เดือน กี่ปี กี่วัน จะมีใครบอกฉันได้
หรือฉันต้องรออยู่อย่างนี้ตลอดไป
เป็นแค่คนดีที่เธอเคยไว้ใจแต่เธอไม่เคยมีใจให้เลย
1 กุมภาพันธ์ 2547 11:00 น.
เม็ดซายน์
ไม่ต้องยิ่งใหญ่มากนัก
ไม่ต้องถึงกับรักเหลือล้น
แค่คนหนึ่งแอบรักอีกคน
ทุกข์สุขปะปนก้อพอใจ
มีความลับเล็กๆระหว่างเรา
วันเหงาๆมานั่งนึกยังยิ้มได้
แม้ในความผูกพัน--ฉันคือเพื่อนทั่วไป--
แต่นั่นก้อเป็นอะไรที่หัวใจยินดี
เธออาจคุยกับฉันและคนอื่น
ฉันอาจเป็นหนึ่งในคนดดาษดื่นบนทางนี้
แต่ก้อบอกแล้วไง...ว่าหัวใจยินดี
แค่พรุ่งนี้เธอยังให้ฉันเป็นหนึ่งคนที่มีก้อพอใจ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเม็ดซายน์
หน้าส่วนตัว
552
