30 ตุลาคม 2552 09:13 น.
เมื่อวาน
เสียงหัวเราะรอยยิ้มในวันนั้น
อยู่ไหนกันวันนี้มีที่ไหน
นับแต่วันที่เธอได้จากไป
ในดวงใจก็มีแต่ทุกข์ระทม
วันนั้นเธอหลับตาแล้วไม่ตื่น
ฉันกล้ำกลืนจิตใจแสนขื่นขม
จนวันนี้ก็ยังร้าวระบม
ยังตรอมตรมถึงเธออยู่มิวาย
วันแห่งความสูญเสียเธอคนนั้น
ช่างให้ฉันโศกเศร้ามิรู้หาย
เมื่อไม่มีคนดีอยู่ข้างกาย
เหมือนดั่งคล้ายฉันนี้ไม่เป็นคน
24 ตุลาคม 2552 02:58 น.
เมื่อวาน
พระอาทิตย์ขึ้นทางตะวันตก
ในนรกมากมีความสุขขี
ในเปลวไฟฉ่ำชุ่มชื่นฤดี
ในนทีเร่าร้อนกร่อนกายา
มันคงเป็นเหตุการณ์วิปริต
มันคงผิดวิกลเป็นหนักหนา
มันคงแปลกไม่จริงในโลกา
มันคงบ้าหากมันเกิดขึ้นมา
คนแสนดีเขามีอายุสั้น
คนรักกันถูกพรากจากซ้ายขวา
คนบนฟ้าฉันว่าไม่มีตา
เขาจึงมาพาเธอนั้นจากไป
ฉันก็คงอยู่กับความโศกเศร้า
อยู่กับเหล้าสุราน้ำใสใส
ให้ช่วยหยุดยั้งความระกำใจ
ที่อยู่ในชีวิตและวิญญาณ
เมาเมามายให้มันหมดความคิด
ให้ชีวิตมลายคลายสังขาร
ขอเถอะนะสุราขอไหว้วาน
โปรดสงสารช่วยฉันให้พบเธอ
22 ตุลาคม 2552 01:06 น.
เมื่อวาน
ฉันก็เป็นเพียงคนแค่คนหนึ่ง
ที่ลำพึงผูกพันกับความหลัง
ยังคงเศร้าเซาซึมอยู่ลำพัง
ยังคงฝังใจไว้แต่เพียงเธอ
คืนและวันผ่านมาก็นานนัก
แต่ความรักยังมั่นคงเสมอ
แม้วันนี้มีฉันไม่มีเธอ
ก็ยังเพ้อลำพึงถึงวันวาน
ภาพเก่าเก่าสองเรายังมีอยู่
แม้จะรู้รักเรายังฉ่ำหวาน
แต่ก็ตรมขมขื่นทรมาน
ไม่อาจผ่านลบเลือนเลยสักวัน
เก็บเอาไว้ในห้วงแห่งความคิด
ในชีวิตวิญญาณในความฝัน
ในก้นบึ้งแห่งความเพ้อรำพัน
ว่าด้วยฉันรักเธอไม่เปลี่ยนแปลง
จนแผ่นฟ้าท่วมน้ำพระสมุทร
จนสิ้นสุดโลกนี้ไม่มีแสง
จนแผ่นดินคว่ำพื้นพลิกตะแคลง
ไม่เปลี่ยนแปลงดวงใจให้จืดจาง
หากว่าเธอจากไปกับคนใหม่
หรืออยู่ไกลเกินฟ้ามากั้นขวาง
หรือซ่อนกายหายเร้นเล่นอำพราง
ฉันคงวางจิตใจให้ลืมลง
เพราะเธอไปในห้วงแดนสวรรค์
เหลือเพียงฉันกับใจที่ยังหลง
ที่ยังรักยังมีเพียงอนงค์
ที่ยังคงลำพึงถึงเมื่อวาน
อีกไม่นานหรอกหนาแม่จอมขวัญ
ไม่กี่วันจะไปเคียงประสาน
จะไปอยู่ข้างข้างไม่ช้านาน
เมื่อวายปราณเราคงจะพบกัน
หน้าส่วนตัว
3462
