20 สิงหาคม 2551 08:58 น.
เมื่อวาน
..Your eyes look so me
Do not see with my way
Don't know to a day
That you look meet to me
..But. had hide looking
I charming you when see
Alltime's you only
This capture in my soul
..สายตาที่เธอมอง
ไม่จับจ้องมาที่ฉัน
ถึงรู้ไม่มีวัน
ที่เธอนั้นจะแลมา
..แต่ก็ยังแอบมอง
ยังคอยจ้องมิสร่างซา
ดูอยู่ทุกเวลา
แค่เห็นหน้าก็สุขใจ
19 สิงหาคม 2551 10:23 น.
เมื่อวาน
กรีดเลือดเชือดหั่นเนื้อ หมดกาย
ปรารถนาชีพวางวาย หม่นไหม้
เพียงหมายแค่ใจคลาย หาใช่ ยังจำ
หมายมุ่งความช้ำได้ ห่างสิ้นสูญสลาย
18 สิงหาคม 2551 14:53 น.
เมื่อวาน
ฉันเป็นแค่คนหนึ่งบนโลกนี้
ไม่ได้มีอำนาจวาสนา
เป็นผู้ชายที่แสนธรรมดา
ไม่มีค่าเลิศเลอเสมอใคร
แต่ฉันมีดวงใจที่แน่วแน่
มีรักแท้มั่นคงอย่าสงสัย
ฉันรักเธอรักมากเกินกว่าใคร
จงจำไว้ฉันรักเธอเพียงผู้เดียว
18 สิงหาคม 2551 11:02 น.
เมื่อวาน
hat's smile is cuptured my heart
your eye meet to last this nigth
but you are a pass go way
my life do not light because miss you
รอยยิ้มเธอเมื่อนั้น ตรึงใจ
ตาคู่หนึ่งอ่อนไหว ยิ่งล้ำ
หากแต่ว่าเธอไกล ไปห่าง บางทาง
ชีพแห่งฉันจึ่งช้ำ เนื่องด้วยห่างเธอ
16 สิงหาคม 2551 03:14 น.
เมื่อวาน
วลัยบาทที่ผิดคู่
ดูหนอดูน่าชิงชัง
ผิดพลาดเหนือประดัง
สังหารหนึ่งคนกลับดี
มิดูนีติกรรม
ผิดพลั้งทำนำอัปรีย์
ตัดความผิดวิถี
ไม่ปรานีคุณธรรม
ราชัณเป็นราชา
คิดตื้นช้าดูน่าขำ
มิรู้ซึ่งดูจำ
มิคิดธรรมมะศาสตร์ตรอง
หนึ่งนางเจ็บรวดร้าว
ดังเปรียบราวอกเศร้าหมอง
ไร้ซึ่งคนประครอง
นางนุชน้องรัญจวนใจ
วลัยบาทเพียงหนึ่งข้าง
หมดหนทางจะแก้ไข
ประหารดวงหทัย
ทำกันได้หนอราชา
อัคนีท่านรับรู้
ท่านพิศดูซึ่งปัญหา
เผาผลาญนครา
พินาศาหมู่คนพาล
กัลยาตามหาคู่
มองเหตุดูแสนเนิ่นนาน
แลเห็นเส้นสังสาร
มิแลปราณแลชีวี
เพียงใกล้ในที่วาย
ฆ่าตัวตายน่าเสื่อมศรี
โดดผาปลิดชีวี
ให้ชีพนี้ถึงบดี
ตำนานเป็นเรื่องเล่า
เพราะความเขลาคนที่มี
ราชามิยินดี
ในระบอบนีติกรรม
ตัวเราจึงขยาด
มิบังอาจจะชี้นำ
คนตายมิกล่าวย้ำ
แต่ยังจำมิรู้ลืม
หน้าส่วนตัว
811
