27 ตุลาคม 2551 09:37 น.
เมื่อวาน
รู้ว่ารักที่เกิดในคราวนี้
มันไม่มีหนทางถึงจุดหมาย
แม้รักมั่นสักวันต้องวางวาย
ต้องคืนคลายจากไกลไปจากกัน
อันความจริงเธอฉันนั้นแสนห่าง
เพราะความต่างทำให้เราแปรผัน
ไม่กี่วันคงหมดความผูกพัน
เหลือเพียงฉันและเธอไม่มีเรา
ดังฟากฟ้ามาสาปส่งความรัก
ให้ประจักษ์หมองมนบนความเหงา
เมื่อเธอไกลใจฉันนั้นซึมเซา
คงโศกเศร้าคลอเคล้ากับน้ำตา
จะมีไหมให้เธอรักกับฉัน
อยู่ด้วยกันดังความปรารถนา
อยากให้วันผันแปรเปลี่ยนเวลา
ให้มันช้ากว่าเดิมที่เคยมี
เพื่อให้เธอกับฉันได้เจอหน้า
ได้สบตาผูกพันไม่หน่ายหนี
หากเวลาหมุนช้าสักนาที
เพียงแค่นี้ก็สุขในอารมณ์
อยากรักเธอได้นานนานกว่านี้
แม้รู้ดีสักวันต้องขื่นขม
ฉันยินยอมพร้อมใจในอารมณ์
จะดิ่งจมความทุกข์ก็ยินดี
ฉันขอเก็บความรักความทรงจำ
เก็บถ้อยคำความหมายไม่หน่ายหนี
เก็บเอาไว้ในห้วงดวงชีวี
ว่าเคยมีครั้งหนึ่งได้รักเธอ
ได้รักเธอเพียงครั้งในชีวิต
ยังตรึงจิตยึดมั่นอยู่เสมอ
แม้สุดท้ายความหมายแค่ละเมอ
เฝ้าพร่ำเพ้อถึงเธอทุกวานวัน