18 สิงหาคม 2551 14:53 น.
เมื่อวาน
ฉันเป็นแค่คนหนึ่งบนโลกนี้
ไม่ได้มีอำนาจวาสนา
เป็นผู้ชายที่แสนธรรมดา
ไม่มีค่าเลิศเลอเสมอใคร
แต่ฉันมีดวงใจที่แน่วแน่
มีรักแท้มั่นคงอย่าสงสัย
ฉันรักเธอรักมากเกินกว่าใคร
จงจำไว้ฉันรักเธอเพียงผู้เดียว
18 สิงหาคม 2551 11:02 น.
เมื่อวาน
hat's smile is cuptured my heart
your eye meet to last this nigth
but you are a pass go way
my life do not light because miss you
รอยยิ้มเธอเมื่อนั้น ตรึงใจ
ตาคู่หนึ่งอ่อนไหว ยิ่งล้ำ
หากแต่ว่าเธอไกล ไปห่าง บางทาง
ชีพแห่งฉันจึ่งช้ำ เนื่องด้วยห่างเธอ
16 สิงหาคม 2551 03:14 น.
เมื่อวาน
วลัยบาทที่ผิดคู่
ดูหนอดูน่าชิงชัง
ผิดพลาดเหนือประดัง
สังหารหนึ่งคนกลับดี
มิดูนีติกรรม
ผิดพลั้งทำนำอัปรีย์
ตัดความผิดวิถี
ไม่ปรานีคุณธรรม
ราชัณเป็นราชา
คิดตื้นช้าดูน่าขำ
มิรู้ซึ่งดูจำ
มิคิดธรรมมะศาสตร์ตรอง
หนึ่งนางเจ็บรวดร้าว
ดังเปรียบราวอกเศร้าหมอง
ไร้ซึ่งคนประครอง
นางนุชน้องรัญจวนใจ
วลัยบาทเพียงหนึ่งข้าง
หมดหนทางจะแก้ไข
ประหารดวงหทัย
ทำกันได้หนอราชา
อัคนีท่านรับรู้
ท่านพิศดูซึ่งปัญหา
เผาผลาญนครา
พินาศาหมู่คนพาล
กัลยาตามหาคู่
มองเหตุดูแสนเนิ่นนาน
แลเห็นเส้นสังสาร
มิแลปราณแลชีวี
เพียงใกล้ในที่วาย
ฆ่าตัวตายน่าเสื่อมศรี
โดดผาปลิดชีวี
ให้ชีพนี้ถึงบดี
ตำนานเป็นเรื่องเล่า
เพราะความเขลาคนที่มี
ราชามิยินดี
ในระบอบนีติกรรม
ตัวเราจึงขยาด
มิบังอาจจะชี้นำ
คนตายมิกล่าวย้ำ
แต่ยังจำมิรู้ลืม
15 สิงหาคม 2551 11:54 น.
เมื่อวาน
วนเวียนไปกลับกาล
แม้เนานานไม่รู้ตัว
ผ่านพลางทางสลัว
ไม่เกรงกลัวสิ่งรอบกาย
เต็มเปี่ยมอุปสรรค
ลำบากหนักไม่รู้หาย
เหนื่อยล้าอ่อนเพลียกาย
แต่ไม่วายปณิธาน
ว่ายวนอยู่บนโลก
บนทางโศกวสังสาร
วุ่นวายด้วยภัยพาล
เกินเปรียบปานจะเทียบเทียม
แต่เพราะอุดมการณ์
ความกล้าหาญหฤเหี้ยม
จิตใจตรึงตระเตรียม
ในตัวตนมุ่งมั่นไป
แม้จะหลงทางผิด
ด้วยดวงจิตไม่หวั่นไหว
ดิ้นรนทนเข็ญใจ
ในวันใหม่จะรุ่งเรือง
13 สิงหาคม 2551 11:55 น.
เมื่อวาน
ใจของฉันมีไว้เพื่อมีแผล
ต้องพ่ายแพ้ในรักอยู่เสมอ
อันรักแท้ไม่มีแม้จะเจอะเจอ
เจ็บจนเพ้อเดียวดายอยู่ร่ำไป
หยดน้ำตาแต่ก่อนเคยไหลร่วง
เจ็บถึงทรวงเกินคนจะทนไหว
แต่ตอนนี้ชินชาความเสียใจ
จึงมิได้มีน้ำตาเหมือนวันเดิม
มีหัวใจที่เต็มไปด้วยบาดแผล
น้ำในตาเคยร่วงไหลมาเต็มสองแก้ม
เคยพร่ำเพ้อเหมือนเป็นคนไร้สติ
เลยทำให้ตอนนี้ข้าพเจ้าเป็นคนที่
ไม่เหลือความรู้สึกที่จะรักใคร