หน้าส่วนตัว
เมื่อพบต้องมีจาก
ต้องพลัดพรากจากกันไกล
แสนหวงและห่วงใย
ห้วงหัวใจคิดคำนึง
ยามใดที่ท้อแท้
ยามอ่อนแอเฝ้าคิดถึง
ถึงใครผู้เคยซึ่ง
เป็นที่หนึ่งอยู่ในใจ
เวลาให้ห่างเหิน
ความบังเอิญให้พบเจอ
รู้จักใช่พลั้งเผลอ
ใช่เพ้อเจ้อหรือฝันไป
จากกันครั้นได้พบ
ได้ประสพสุขหทัย
ระยะทางแม้นห่างไกล
ความห่วงใยยังเหมือนเดิม
1346
