20 กุมภาพันธ์ 2551 02:22 น.
เมา
ใจเจ็บเหลือเกินกล่าวเล่าสิ่งใด
ความอ่อนไหวทำให้ใจไหวหวั่น
เธอไม่เคยเห็นค่าคำรำพัน
ใยจึงฝันอกตรมขมขื่นใน
ต่อให้ส่งความคิดถึงไปเท่าไหร่
เธอคงไ ม่ใคร่สนใจสักแค่ไหน
แม้ฝากลมผ่านฟากฟ้าไปเท่าไร
เธอก็ไม่คิดแยแสแม้เพียงมอง
ปล่อยให้ลมผ่านเลยเคยเพียงผ่าน
ใจแตกซ่านครานี้ไม่มีสอง
ไม่ขอเริ่มหัวใจรักที่อยากลอง
ขอยอมจองจำใจไว้นิรันดร์
แม้ฝากเพลงล่องพลิ้วปลิวสายลม
ไม่อาจสมดังใจใช่เย้ยหยัน
แต่เพราะเธอไม่เห็นค่าของมัน
ไม่เห็นฉันผ่านในสายตาเธอ
จึงปล่อยเธอตามไปสายลมผ่าน
ฝ่าแหวกม่านความรักฉันเสมอ
คงไม่มีวันที่จะพบเจอ
ฉันและเธอคงแค่คนผ่านมา
แล้วฉันจะตัดใจไม่เริ่มต่อ
ไม่สานต่อความฝันที่โหยหา
ปล่อยให้มันผ่านไปกับเวลา
ราวกับว่าไ ม่เคยเลยผ่านมา
ให้ความคิดถึงนี้เป็นแค่ลม
ไม่อาจสมดังใจปรารถนา
เพลงรักนี้ละลายไปกับตา
แล้วบอกลาความรักอีกสักที...
*************