23 เมษายน 2546 10:15 น.
เมษา
20 ปีที่เฝ้ารอดูจะนานสำหรับฉัน แต่ไม่เป็นไรไม่ว่าจะ 20 ปีหรือ 100 ปีฉันก็รอได้ คงดีถ้าฉันเกิดมามีชีวิตเหมือนคนอื่นไม่ได้เป็นฉันที่เหมือนมีญาณพิเศษกว่าคนไหนๆ ..ฉันจำอดีตของฉันได้!.. เป็นความทรงจำที่ฉันเกลียดและกลัว
ใบหน้าของคนที่ทำร้ายฉันผุดขึ้นมาในหัวสมองทันที...
เธอ..เมื่อชาติที่แล้ว ชายหนุ่มใบหน้าคมคาย รูปร่างได้สัดส่วนหญิงใดได้มอง
คงต้องติดตาติดใจไปตามๆกัน แต่ทำไมกลับมารักและเลือกฉันเป็นคู่ชีวิต
ดูความรักของเราจะหวานชื่นในสายตาของคนรอบข้าง แต่ฉันรู้ว่าความจริงมันไม่ใช่ เธออยู่กับฉันเพียงเพราะฉันเป็นผู้หญิงโง่ในสายตาเธอซึ่งไม่มีวันโวยวาย
หรือต่อว่าเมื่อเธอไปทำเรื่องเลวร้ายหรือทำให้เสียใจเด็ดขาด...
แต่เธอคิดผิดนะ ที่ฉันไม่ทำอย่างนั้นเหตุผลสั้นๆคือ "รักเธอ" เท่านั้นเอง
ความโง่ของฉันจึงต้องปรากฏในสายตาของใครต่อใคร ใครต่อใครที่ว่าก็คือผู้หญิงเหล่านั้นของเธอ.....ฉันให้เธอรักกับคนพวกนั้นเธอยังไม่พอใจ เธอฆ่าฉันให้ตายทั้งเป็นยังไม่พอ เธอกับผู้หญิงพวกนั้นยังต้องการฆ่าฉันให้ตายเป็นครั้งที่สอง ฉันรู้ว่าเธอจะทำอะไร....และฉันก็ยอมรับสิ่งที่เธอมอบให้คือ ความตายนั่นเอง...
หากแต่ก่อนตาย ได้ตั้งจิตอธิฐานเอาไว้ หากชาติหน้ามีฉันท์ใดให้ฉันและเธอได้พบกัน และฉันจะได้แก้แค้นเธอ.....จนวันนี้ผู้ชายที่เค้าโครงหน้าเหมือนเดิมทุกอย่าง กำลังเดินเข้ามาในชีวิตเหมือนเมื่อครั้งอดีตกาลไม่มีผิด...พอกันทีกับการรอคอย......
.....โปรดติดตามตอนต่อไป........
18 เมษายน 2546 12:30 น.
เมษา
บางคนเป็นสาวสวยหวาน แสนดี ไร้ที่ติราวกับเจ้าหญิงในนิทาน
แต่อยู่กับความหงอยเหงาอันยากที่ใครจะเข้าถึง
เหมือนมีชีวิตเพื่อการรอคอยอันน่าทรมาน....
บางคนเป็นหญิงงามบาดตา บาดใจ เร้าอารมณ์แรง
มากด้วยมายาอิตถีและเรื่องราวระทึกใจ
ราวกับถูกส่งมาสร้างสีสันแสนพิสดารแต่งโลก....
แต่บางคนเป็นเพียงชายธรรมดา
ปราดเปรื่องในเรื่องยากที่ใครจะเข้าถึง
ชนะตนเองเพียงลำพังเพื่อไม่ต้องแพ้ใครอีกทั้งโลก
หน้าส่วนตัว
706
