2 มกราคม 2547 00:49 น.
เมลโล่
หลังจากที่ทักทายกันตามปกติซึ่งทำเอาผมดีใจแทบตาย พี่สาวก็ขับรถกลับบ้าน ทิ้งผมไว้ข้างหลังกับคำพูดที่เธอชวนผมไป countdown ที่ห้างแห่งหนึ่ง ผมกะอยู่แล้วว่าจะไป แต่ว่าจะให้ผมไปกะพี่เค้ายังไง ใครจะกล้าไปล่ะแค่ยืนคุยด้วยยังสั่นเกือบตาย ผมก็เลยยังลังเลอยู่
คืนวันที่ 31 ธันวาคม พวกเพื่อน ๆ มาจัดงานปีใหม่ที่บ้านของผม ผมก็เลยชวนพวกมันไป Countdown กัน พอถึงเวลาจริง ๆ พวกมันดันกลับไปซะหมด เหลือเพื่อนอยู่คนเดียว เอาน่ายังไงผมก็ลากมันไปจนได้
ผมเดินเข้าไปในบริเวณที่เค้าจัดงาน มีการแข่งเชียร์หลีดเดอร์ คนยืนดูแน่นไปหมด ผมพยายามมองหาพี่เค้า เพราะเค้าบอกว่าจะมาดูการแข่งด้วย แต่ก็หาไม่เจอ แล้วผมก็มองเห็นคน ๆ หนึ่งเหมือนพี่เค้าจังเลย แต่ก็ยังไม่แน่ใจนัก ก็เลยตัดสินใจลากเพื่อนเข้าไปดูใกล้ ๆ ซะเลย ตอนนั้นแข่งเชียร์เสร็จแล้ว คนก็เลยบางตาลงบ้าง พอเดินเข้าไปใกล้ ๆ ก็รู้ว่าใช่พี่เค้าจริง ๆ ด้วย ผมก็เลยยังยืนงง ๆ ว่าจะไปคุยกับพี่เค้ายังไงดี เพื่อนมันก็ผลักผมไป ผมก็ไปยืนอยู่ข้างหลังพี่เค้า ยังไม่กล้าทักอยู่ดีอ่ะ แล้วเค้าก็หันมา
อ้าว ตกใจที่เห็นผมอ่ะนะ
แฮะ ๆ ผมก็ทำไรไม่ถูกได้แต่ยืนยิ้มให้
ทีพี่ชวนมาน่ะก็ไม่มา
แหม..ก็..
ผมกับพี่เค้ายืนคุยกันตั้งแต่ประมาณ 5 ทุ่ม จนในที่สุดก็เริ่ม Countdown กัน
10 9 8 7 6 5 ผมยืนนับถอยหลังอยู่ข้าง ๆ กับพี่เค้า เป็นความบังเอิญที่ผมตั้งใจอยากให้เป็นแบบนี้อยู่แล้วน่ะ
4 3 2 1 . . เฮ . . . เสียงยินดีโห่ร้องดังสนั่น
ผมหันไปพูดกับเค้า สวัสดีปีใหม่ครับ
จ้า เช่นกัน พี่เค้าตอบกลับมา
ซักพักเสียงพลุก็ดังขึ้น พร้อมกับสีสันสวยงามเมื่อพลุแตกออก ผมกับพี่เค้ายืนดูพลุด้วยกันจนกะทั่งงานเลิก แล้วผมก็ขอตัวกลับ เราแยกกันที่งาน พี่เค้ามากับน้องชายของเธอ ผมก็กลับบ้านกับเพื่อนของผม
ผมก็มัวแต่ดีใจกว่าจะหลับได้ก็เกือบ ๆ ตี 3 แล้ว ยังไงถึงตอนนี้เรายังเป็นแค่พี่ น้อง กัน แต่ผมก็ดีใจที่เราได้อยู่ countdown รับปีใหม่ด้วยกัน อย่างน้อยก็ทำให้ผมได้มีช่วงเวลาดี ๆ ร่วมกับพี่เค้า ก่อนที่พี่เค้าจะจบไป
-------- ขอบคุณสำหรับมิตรภาพดี ๆ ที่มีให้ผมนะครับ พี่สาวของผม ---------