13 พฤศจิกายน 2546 22:52 น.
เมลโล่
ความเหงาที่อยู่ในใจฉัน
มันไม่เคยจะเลือนหาย
แม้ทุกวันได้พบคนมากมาย
ข้างกายฉันแท้จริงมีแค่เงา
มันเป็นเหมือนความหนาวเหน็บ
เย็นยะเยือกเจ็บลึกในใจฉัน
นั่งเหม่อมองคนรอบตัวอยู่ทุกวัน
ยิ่งชอกช้ำเจ็บแปลบแสบหัวใจ
ไม่มีใครเลยหรือช่วยเราได้
ให้ฉันคลายความเหงาเบาลงบ้าง
ใจคอจะปล่อยให้คนอ้างว้าง
ทรมาณเจียนขาดใจหรือไงกัน
13 พฤศจิกายน 2546 13:42 น.
เมลโล่
หนาวแล้วนะคนดี
คืนนี้อย่าลืมหนอนห่มผ้า
กระซิบบอกสายลมว่าคิดถึงทุกเวลา
พรุ่งนี้ถ้าเจอหน้าจะบอกดัง ๆ ว่า รักเธอ
12 พฤศจิกายน 2546 14:55 น.
เมลโล่
พรุ่งนี้ที่ฉันจะไม่มีเธอ
ฉันจะต้องเหม่อเพ้อไปนานแค่ไหน
เมื่อเราต้องห่างต้องร้างไกล
ไม่รู้เมื่อไร. . .จะได้พบเจอ
พรุ่งนี้ฉันต้องเดินเดียวดาย
หัวใจฉันที่มีคงหมองเศร้า
ไม่มีอีกแล้วกับความเป็นเรา
แล้วฉันต้องรออีกนานเท่าไร
พรุ่งนี้ฉันคงมีแค่ลมหายใจ
จะทำอย่างไรไม่ให้คิดถึง
ในเมื่อเธอก็คงไม่คำนึง
แต่คงไม่มีทางใดให้ใจฉันลืมเธอ
6 พฤศจิกายน 2546 21:47 น.
เมลโล่
หัวใจมันดื้อดึง รู้ว่าคิดถึงเขาก็ไม่คิด
ยอมฉันยอมรับผิด ฉันปิดหัวใจรักเธอเพียงผู้เดียว
รู้ทั้งรู้ว่าเธอไม่เคยรัก
ทำไมไม่ยอมหักห้ามใจบ้าง
ปล่อยตัวเองจมอยู่กับความอ้างว้าง
ทำอะไรไม่ได้เลยหรือ. . . .
ฉันเองเธอฉันไม่ดูเงาตัวเอง
ใจคว้างเคว้งเหม่อลอยปล่อยตัวเหงา
ดูรู้มองออก เธอไม่เคยคิดรักเรา
อยากจะช้ำ อยากจะเศร้า ช่างมันไป
อยากจะซึ้งมากกว่าแค่คำว่าเพื่อน
ไม่เคยเตือนตัวเราเอาซะบ้าง
คนอย่างฉันคงด้อยค่ากว่าดอกไม้ข้างทาง
แค่เศษดินเศษทรายที่ปลิวคว้าง เธอไม่เคยจะสนใจ
------------ ผม อก หัก คับ ---------
หน้าส่วนตัว
593
