24 ธันวาคม 2546 22:20 น.
เมลโล่
พี่สาวเขียน :
เดินต่อไปให้ถึงฝัน
เชื่อว่าน้องของฉันทำได้
จะขยันส่งให้นะ กำลังใจ
พี่คนนี้จะเหมือนเดิมตลอดไป สั-ญ-ญ-า
-------------
น้องชายตอบ :
เธอสัญญากับฉันแล้วนะ
ว่าเธอจะเหมือนเดิมกับฉัน
จะรักษามิตรภาพที่มีให้กัน
กี่เดือนกี่วันไม่เปลี่ยนไป
ฉันรักษาสัญญาได้เสมอ
อยู่ที่เธอจะเห็นความสำคัญไหม
ให้คำมั่นออกมาจากหัวใจ
จากไปไกล ไม่ลืม ไม่ทิ้งกัน
------------------------------------------------
พี่สาวเขียนกลอนบทนี้ให้
ก็ขอตอบผ่านทางเวปก็แล้วกันครับ
23 ธันวาคม 2546 22:20 น.
เมลโล่
ที่เธอทักที่เธอยิ้มส่งมาให้
ทำเอาใจหวั่นไหวเสียแทบบ้า
ที่เธอมอบความรู้สึกดีให้มา
ให้รู้ว่าฉันน่ะปลื้มแทบลืมตัว
แต่ที่เธอให้กันมาคือสิ่งนี้
สิ่งดี ๆ ที่ใคร ๆ ได้เสมอ
เพราะเธอยื่นให้ทุกคนที่เจอ
ใครเขาก็บอกเธอมีน้ำใจ
ฉันไม่ได้ต้องการสิ่ง ๆ นี้
น้ำใจที่เธอให้กันมาเสมอ
ที่อยากได้ก็คือความรักของเธอ
แต่ต้องเก้อที่ได้คืออะไรกัน
-------------------------------------------
23 ธันวาคม 2546 19:29 น.
เมลโล่
วันนี้เรียนเคมีตั้งแต่เช้า
คิดแล้วเศร้ามองหาเธอไม่เห็น
สูตรเคมีท่องไม่ได้ทำไม่เป็น
แค่อยากเห็นหน้าเธอให้ชื่นใจ
หลอดทดลองมีสารอะไรบ้าง
ใจอ้างว้างคิดถึงเธออยู่ทุกเมื่อ
เทโซเดียมเอาไปต้มกับเกลือ
ยังนึกเผื่อหัวใจไปถึงเธอ
เอาเข้าแล้วเกือบทำหลอดระเบิด
ก็ใจฉันมันเตลิดไม่อยู่เฉย
มองเพื่อน ๆ เขาทดลองฉันละเลย
ก็โดนเอยโดนหักคะแนนไป
---------------------------------------------------
22 ธันวาคม 2546 20:48 น.
เมลโล่
อยากจะรั้งเธอไว้ให้เธออยู่
รู้ทั้งรู้ว่าคงเป็นไปไม่ได้
ในเมื่อเธอจำเป็นต้องจากไป
ห้ามไม่ไหว หัวใจแรงไม่พอ
จะขอร้องได้ไหมคนที่ฉันรัก
จะขอปักใจรักเธออยู่เสมอ
จะไม่ลืมจากวันที่พบเจอ
จะขออยู่รอเธอเรื่อย ๆไป
รอสักวันหนึ่งคงได้พบ
เธอจะลบรักฉันไปแค่ไหน
ขอให้รู้ไว้เถิดคน เกือบ ไกล
ทั้งหัวใจยังให้เธอคนเดียว
-----------------------------------------
ขอแค่ไม่ลืมกันเท่านั้นพอ
20 ธันวาคม 2546 18:26 น.
เมลโล่
ก็เผลอตัวพลั้งใจไปคิดรัก
ก็ใฝ่ฝักปักใจให้เสมอ
ก็หลงตัวหวังได้รักจากเธอ
ก็ละเมอฝันเพ้อไปมากมาย
ฉันรู้ตัวว่าฉันคงต้อยต่ำ
ไม่อาจทำให้เธอรักกันได้
ฉันรู้ตัวว่าฉันมีแค่ใจ
ไม่โทษใครคนไม่เจียมคือตัวเอง
แต่ขอเธอได้ไหมขอสักสิ่ง
โปรดอย่าทิ้งหัวใจที่ได้ให้
รักของฉันก็ปล่อยให้รักไป
ไม่เป็นไรเก็บเอาไว้ เผื่อ ต้องการ
--------------------------------------
ฉันมันคนต้อยต่ำเกินไปจึงไม่มีสิทธิ์จะฝัน