9 สิงหาคม 2548 19:04 น.
เมยานี
อยากให้เธอพอเสียทีกับการตีสองหน้า
ที่เธอหลอกกันตลอดมาเพราะคิดว่าฉันโง่ใช่ไหม?
เอาเรื่องโกหกมาหลอกกันหรือเธอคิดว่าฉันไม่รู้อะไร?
เธอถึงเอาเรื่องแต่งใหม่มาพ่นใส่ให้ฉันทุกที
อยากเข้าไปบอกให้เธอหยุดทำสงครามน้ำลาย
เพราะฉันไม่มีวันให้เธอทำร้ายด้วยเรื่องใด ๆ ที่เธอใส่สี
เธออาจจะคิดว่าที่โกหกกันคงทำให้ฉันรู้สึกดี ๆ
แต่ขอโทษที.. ฉันคนนี้ไม่เหมือนใครที่เธอเคยเจอ
สิ่งที่รู้มาต่อให้คนเบาปัญญายังคิดออก
ก็เรื่องที่เธอไม่คิดจะบอกมันยังหลุดปากเวลาเผลอ
ฉันคิดเองได้และไม่คิดเชื่อคำใด ๆ จากคนโกหกอย่างเธอ
นึกไม่ถึงล่ะเหรอ?.. ว่าคนที่โง่มาเสมอจะกล้าตัดเธอในสักวัน
ในเมื่อเคยเป็นคนดีแต่เธอก็ไม่มีจะมาเห็นค่า
กลับทำร้ายกันเรื่อยมาด้วยการพ่นเรื่องบ้า ๆ ใส่ฉัน
ในเมื่อที่ผ่านมาเธอไม่เคยคิดจะรักษาน้ำใจกัน
เพราะฉะนั้นวันนี้ฉันจะไปรักษาน้ำใจเธอทำไม?
ถ้าเรื่องของเรามันเหลือทนก็ขอให้เราสองคนจบกันเสียที
ไปคอยปกป้องซะสิ.. คนคนนั้นที่เธอคิดว่าใช่
อย่ามายุ่งกับฉัน.. ถ้าบังเอิญเจอกันก็ให้ช่วยไปไกล ๆ
อย่าเข้ามาถามไถ่.. เพราะฉันไม่อยากฟังอะไรจากเธอแม้ครึ่งคำ
8 สิงหาคม 2548 13:18 น.
เมยานี
กี่ขอบฟ้า ณ ขอบฝันกั้นเราห่าง
กี่เส้นทางทอดยาวให้ใจเหน็บหนาว
กี่นทีที่กั้นกลางระหว่างเรา
กี่เงื้อมเงาขุนเขาขวางระหว่างกาย
กี่ราตรีที่ไกลห่างช่างผันผก
กี่ทิวาน้ำตาตกอกยังหมาย
กี่อรุณต้องลืมตามาเดียวดาย
กี่สายันต์ฝันสลายไร้เธอเคียง
กี่วารวันวอนให้รอขอยึดมั่น
กี่เดือนผันฝันติดปีกจะหลีกเลี่ยง
กี่ปีขอจงรอรักจักร้อยเรียง
กี่สำเนียงก็เพียง "รัก" ที่อยากยิน