7 เมษายน 2549 11:58 น.
เมธีวรรณะสุ
เสียงโหวกเหวกโวยวายคล้ายคนบ้า
ร้องเรียกหาประชาธิปไตยทุกถิ่นที่
บ้างเสนอแนวทางของตนดี
อวดศักด์ศรีอวดเบ่งอวดเก่งกัน
บ้างยืนหยัดยึดแนวทางการต่อสู้
ว่าของตูดีเลิศประเสริฐสรรค์
คล้ายปกป้องผลประโยชน์ของตัวมัน
เดี๋ยไล่กัดเดี๋ยวไล่กันสนั่นเมือง
ยกประโยชน์ประเทศชาติมากล่าวอ้าง
ร้องเรียกพลางด่ากันพลางตะเบ็งเสียง
นี่นะหรือคือเรื่องของกวนเมือง
ต่างเอนเอียงสุดโต่งลงพอกัน
รัฐบาลอ้างผลงานของตนเด่น
ว่าตูเป็นเช่นเทวามาสร้างสรรค์
ฝ่ายค้านบอกผลงานเอ็งก็เท่านั้น
แต่ของกันซิเด่นกว่าทั่วธานี
ฝ่ายต่อต้านทั้งประณามทั้งไล่ส่ง
ฝ่ายยุยงผสมโรงทุกถิ่นที่
ฝ่ายชอบรัฐก็บอกรัฐทำงานดี
ทำประชาชีให้อยู่ดีและมีงาน
ต่างฝ่ายต่างเดินทางคนละเส้น
เหมือนว่าเป็นประชาธิปไตยบนเส้นขนาน
ความคิดเห็นแปลกแยกคนละทาง
เกิดความหมางความหมองลำพองตัว
มองตนดีคนอื่นชั่วมั่วไปหมด
มองกฎหมู่เหนือกฎหมายกลายกลับหัว
ทำลงไปก็เพื่อผลประโยชน์ตัว
แล้วก็มัวร้องเรียกหาประชาธิปไตย...
เมธีวรรณะสุ
14 มี.ค. 49
26 มีนาคม 2549 12:53 น.
เมธีวรรณะสุ
...แม้ไม่ใช่ คนโปรดอย่าง คนอื่นเขา
ตัวฉันเล่า ขอเป็น แค่ที่สอง
ฉันขอเป็น ที่หนึ่ง ตัวสำรอง
เพื่อรอวัน เธอหมอง ประครองใจ
...แม้ว่าฉัน ไม่ใช่คน ดีที่สุด
แต่ไม่เคย พูดให้เธอ ต้องหมองไหม้
ไม่เคยหลอก ไม่เคยลวง เจ้าทรามวัย
มีแต่ให้ สิ่งดีดี เสมอมา
...หวังเพียงเธอ ไม่ลืม คนคนนี้
หวังเธอมี เพียงหนึ่งเสี้ยว สิเน่หา
หวังหนึ่งน้อย ความคิดถึง จากแก้วตา
หวังเพียงว่า เจ้ากานดา ไม่ลาไกล
...ถึงแม้ฉัน จะทำได้ เพียงคิดถึง
หวังวันหนึ่ง เธอมีใจ ส่งมาให้
หวังเพียงน้อย เศษเสี้ยว แห่งหัวใจ
หวังเพียงได้ รักเจ้าบ้าง แม้ห่างกัน
...หากวันใด เธอเหนื่อย เมื่อยอ่อนล้า
หรือหากว่า ใจแก้วตา ไร้สุขสันต์
ขอเพียงเธอ ไม่ลืม กันและกัน
ไม่ลืมฉัน คนนี้ ที่ยังคอย...
เมธีวรรณะสุ
20 มีนาคม 2549
26 มีนาคม 2549 12:38 น.
เมธีวรรณะสุ
...สงบนิ่งดิ่งลึกนึกตรองจิต
เริ่มลิขิตบทกลอนอักษรสร้อย
จากประสบการณ์น้อยหนึ่งในหนึ่งร้อย
ทีละเล็กทีละน้อยค่อยเป็นไป
...ตั้งความหวังสิ่งหวังที่ใจหวัง
ลืมความพลั้งความพลาดความหวาดไหว
ทิ้งความหมองความเศร้าในฤทัย
เพื่อก้าวไปสู่สิ่งฝันอันมีมา
...มีสิ่งหวังนั่นแหละคือมีแรงผลัก
จงเร่งถักเร่งสานต่อเร่งเสาะหา
จงเร่งเดินเร่งก้าวไปในมรรคา
จงเร่งฝ่าเร่งเสริมเติมแรงใจ
...มีก้าวหนึ่งก้าวสองต้องตามติด
ทุกลิมิตต้องก้าวมั่นไม่หวั่นไหว
จิตคงมั่นแม้ต้องเดินอย่างยาวไกล
มีก้าวใหม่เมื่อก้าวหนึ่งถึงทางตัน
...อรุณรุ่งคงจรุง ณ วันหนึ่ง
ความหวังซึ่งที่ใฝ่คงเฉิดฉัน
ความสำเร็จต้องมีมาถึงสักวัน
เพียงเรานั้นไม่สิ้นหวังกำลังใจ...
เมธีวรรณะสุ
26 มีนาคม 2549
25 มีนาคม 2549 16:19 น.
เมธีวรรณะสุ
รัก คือ ความงาม
รัก คือ ความหวัง
รัก คือ พลัง
รัก คือ วังวน
รัก คือ ความดี
รัก คือ มีมนต์
รัก คือ เล่ห์กล
รัก คือ ค้นคว้า
รัก คือ หึงหวง
รัก คือ ห่วงหา
รัก คือ อิจฉา
รัก คือ ยาใจ
รัก คือ ความสุข
รัก คือ ทุกข์ภัย
รัก คือ การให้
รัก คือ ไกลห่าง
รัก คือ ดอกไม้
รัก คือ ปล่อยวาง
รัก คือ อ้างว้าง
รัก คือ ทางใจ
รัก คือ ทุกสิ่ง
รัก คือ ยิ่งใหญ่
รัก คือ ชิดใกล้
รัก คือ ใจผูกพัน...
เมธีวรรณะสุ
แต่ง 14 ก.พ. 49
หน้าส่วนตัว
739
