26 สิงหาคม 2553 21:45 น.
เมธาวีรำลึก
๑.
คาบเช้า...
หวนรำลึกถึงนวลน้องที่ครองใจ
ถึงแก้มใสที่ใจอยากซมหอม
อยากเจอเธอกอดแน่นซบดมดอม
ก่อนจะตรอมด้วยเธอนั้นมีแฟน
อยากจะเจอ..เพียงเธอ...แม้สักเดี๋ยว
ใจห่อเหี่ยว..อ่อนโรยเป็นหนักแสน
เทียบดั่งไฟในฝันที่โรยแร้น
เห็นเธอ-แฟน..มีความสุขก็สุขใจ
ทำใจได้เสมอมีความสุข
ลืมเลือนทุกข์ไปได้เพียงเลือนไล้
เธอนั้นหาย..หายไป..ไปอยู่ไหน
อยู่ที่ไหนไม่ใช่ในโรงเรียน
๒.
คาบเที่ยง..
ปวดเวียนเคืองอัดอั้นในหัวอก
สะท้านทกเห็นเก้าอี้ที่ว่างเปล่า
เธอนั้นอยู่ที่ไหนต้องสืบสาว
ใจร้องป่าวประกาศ...เธอเป็นไร
ผ่านพ้น...คาบเยอรมันอย่างอัดอั้น
ปวดหัวสั่นโลกโคลงเคลงเห็นรวนไร
เธอนั้นทุกข์..สุขดี...อยู่ที่ไหน
เป็นยังไง..ถึงไม่ใช่คนควรถาม
โหยหาเธอเสมอเธออยู่ไหน
เธอเป็นไง..เธอเป็นไง..ใจยากปราม
เก็บโลกไว้ความคิดถึงพึงแบกหาม
ทนดัดดามอารามใจไม่เคยได้
๓.
ในห้องพยาบาล..
เข้าห้องพยาบาลสมานใจ
เดินตรงไปในห้องสี่เหลี่ยมแคบ
ปวดหัวใจรวดร้าวจนปวดแสบ
น้ำเย็นแปลบผ่านคอพร้อมกับยา
นอนลงเตียงหันข้างชนเพดาน
พักเรื่องงานผสานความอ่อนล้า
พร่ำหาเธอ...เม..เม..อยู่ไหนน้า
อยู่ใกล้ไกล...คร่ำครวญหา...บอกข่าวบ้าง
นอนนิ่งงันพลันคิดถึงพึงความจริง
รู้ทุกสิ่งยิ่งตอกย้ำความเปลี่ยวร้าง
เธอไม่มีดวงใจให้หนทาง
ที่จะสร้างความสัมพันธ์อยู่กับเธอ
รู้ตัวว่าตัวเองไม่มีสิทธิ์
ที่มีสิทธ์ห่วงใยใคร่ครวญเพ้อ
ไม่มีสิทธิ์ได้เจอ...ได้พบเธอ
ร้องละเมอเพ้อคนเดียวอยู่บนเตียง
ร้องเบาแผ่วจนเตียงข้างหันมามอง
พร่ำครวญร้องด้วยเบาแผ่วในน้ำเสียง
รักแต่เธอ...รักแต่เธอ..ก็มีเพียง
ไม่โอนเอียงโอนเอนใจให้ใครได้
อยากจะถามเธอนั้นเป็นไงบ้าง
จวนฟ้าสางเร่งรวดรีบคล้ายไปตาย
คิดถึงเธอ..คิดถึงเธอ..มิเสื่อมคลาย
แม้โลกร้ายแค่ไหนใจมีเธอ
มาถึงโรงเรียนที่เขียนกลอนมอบให้เธอ
แต่ว่าเธอนั้นหายจนเราเก้อ
เธออยู่ไหนอยู่ไหนแล้วเล่าเธอ
อยากเจอหน้าเธอเพียงคนเดียว
ปวดหัวมัวหมองสองความคิด
อยากพินิจเห็นหน้าเธอคนเดียว
แต่รู้ว่าไม่มีสิทธิ์ใจเปล่าเปลี่ยว
ทนห่อเหี่ยวเปลี่ยวใจขมระทม
น้ำตาไหลรดรินเปียกขอบหมอน
ใจล้ารอนเกินจะคลอนทนอัดอั้น
ในความฝันเรานั้นได้รักกัน
แต่ต้องสั่นยามคืนวันฝันนั้นลวง...
ร้องไห้คลายระบายความอัดอั้น
แต่ละวัน...แต่ละวัน..รักทั้งปวง
บูชาเธอเอาไว้แทบบวงสรวง
ใจร้าวรวงหัวสั่นมั่นรักเธอ
ส่ายหัวยิ้มขมขื่นทั้งน้ำตา
ความอ่อนล้ากลายละลายเป็นความเพ้อ
ฉันรักเธอ..ฉันรักเธอ..ฉันรักเธอ
แม้ไม่มีสิทธิ์เจอก็รู้ดี
๔.
เลิกเรียน..
ปวดหัวค้าง..ค้างคาใจ..อยู่ในห้วง
ความรักควงหัวใจไว้หมดมั่น
ภาพของเม..ของเม..ตราตรึกสั่น
ร้องไห้เศร้าเงียบงันใจละล่อง
เดินออกมาครางครวญเธออยู่ที่ไหน
หวังในใจ..หลอกตัว...เธอ...อยู่ในห้อง
แม้จะรู้เธอไม่อยู่ใจก็ท่อง
ใจลอยล่อง...เม...คงอยู่..โกหกใจ
เดินแวะเวียนผ่านห้องเรียนเธอเคยอยู่
แม้จะรู้เธอไม่อยู่ก็ยังฝัน
เราจะได้..จะได้..มองหน้ากัน
จนวันนั้นไม่อยากเลือนไปจากใจ
ทราบข่าวคราวจากปากเพื่อนเธอสนิท
นั่งรอฤทธิ์ความจ็บปวดรวดรานฆ่า
ฉันรักเธอเสมอทุกเวลา
ยามอ่อนล้าก็ยังรัก..ก็ยังรัก
๔.
กลับบ้าน...
เธอไปเรียนรอ.ดอ.ตามตั้งใจ
นึกทีไรใจขมระทมขื่น
เราน่าจะเรียนบ้างยากมันฝืน
แต่ละคืนแม่พ่อค่อยว่ากัน
ร้องใจสลายคล้ายดั่งเหมือน
ดั่งดาวเดือนที่เลือนแสงแร้นแรงฝัน
กลัวว่าเธอจะเลือนหายชั่วชีวัน
จากฉันนั้นเธอหายไปไร้แรงเดิน
รู้ว่าเธอสบายดีก็ดีใจ
แม้ไม่มีโอกาสห่วงใยเกิน
คำว่าแฟนไม่อาจร่วมเคียงเดิน
รักผ่าวเผินเธอคงเมินไม่สนใจ
ไม่..เคยกลัวความตายพร้อมเสมอ
ไม่..มีวันได้เธอได้อยู่ใกล้
ไม่..วันที่เธอจะมอบใจ
ไม่..กลัวไกล..กลัวไม่ได้พบเจอเธอ
กลัวอย่างเดียวเธอ..เธอจะหายไป
ไม่มีโอกาสได้ใกล้ละเมอเพ้อ
อยากเจอหน้าแค่นั้นขอเพียงเธอ
ได้พบเจอแค่นี้สุขล้นคลาย
แม้ไม่มีสิทธิ์ที่จะได้ห่วงใย
ได้อยู่ใกล้แต่เธอทุกข์เลือนหาย
แม้ไม่มีสิทธิ์ได้รักเธอจนวันตาย
ก็มิคลายความคิดถึงพึงเธอเดียว
0.
เธออยู่ที่ไหน?...คิดถึงเธอ...แม้ไม่มีสิทธิ์เจอ...
เธอ..อยู่ไหนใกล้ไกล.....คิดถึง อยู่..ที่ไหนคะนึง...........หาค้น
ที่..เธออยู่ได้ไปพึง..........ดั้นด้น
ไหน..มีเธอสุขล้น.....เกินคำบรรยาย
คิด..แต่เธออยู่ใน.......ห้วงใจ
ถึง..เธออยู่ไกลใกล้....รักรั้น
เธอ..นั้นครองหทัย....ไปหมด
เรารักเธอสุขล้น....ยากพ้นพรรณา
แม้...ไร้โอกาสได้....จากเธอ
ไม่..เคยคิดพร่ำเพ้อ....รักม้วย
มีสิทธิ์..ได้หลงเก้อ......แต่เธอ หมดแฮ
เจอ..พบความร่ำรวย....ขอรักเธอแทน
25 สิงหาคม 2553 20:55 น.
เมธาวีรำลึก
๑.
ในความฝัน..
กอดนวลนางครางครวญนวลเนื้อหญิง
หมอบแอบอิงพิงใจให้สุขใกล้
ห้วงความสุขรุกล้นในหัวใจ
รักไม่ไหม้ไม่มอดแล้วเธอรักเรา
บอกกระซิบ..กระซิบเธอข้างหูเธอ
ยามพบเจอหน้าเธอใจหายเศร้า
ดั่งไฟรักหักโหมรุกสุขระเร้า
ห้วงรักเก่าเปลี่ยวเหงารักแท้ท่อง
เรารักเธอ...เสมอนะรู้มั้ย
ในหัวใจมีเธออยู่ทั้งสามห้อง
ดั่งประทีบฉาดฉายสาดแสงส่อง
ใจลอยล่องเพ้อถึงหนึ่งดวงใจ
ได้ยินเสียงเพียวเผ่วแน่วนิ่งฟัง
กอดพิงนั่งซบแก้มหน้านางอยู่ใกล้
หอมแกมฟอดกอดเธอแน่นน้ำตาไหล
ในหัวใจสุขล้นปนเปรมปรีดี
ฉันรักเธอยินจากปากของนวลน้อง
ที่หมายปองน้องนานระรนรี้
ได้กอดเธอสมที่ตั้งความหวังดี
กอดน้องพี่ยลข้างแก้มแง้มหัวใจ
วาดภาพฝันมานานได้เป็นจริง
ไม่รนหาทุกสิ่งถ้าได้ใกล้
เงินทองล้านมากแสนนั้นห่างไกล
เลี้ยงพ่อแม่จนได้มีเธอเคียง
มีความฝันเล็กๆดวงน้อยๆ
เฝ้ารอคอยมีเธอคอยเคียงเลี้ยง
ฉันจะไม่ทำให้เธอเศร้าเหงาเพียง
ความหลีกเลี่ยงห่างรักไปจากเธอ
ตอบแทนคุณบุพการีที่รัก
ตรึงสลักขึงรักให้หนักแน่น
มีเธออยู่ในหัวใจทั่วผืนแผ่น
ยังรักแน่นแน่วแน่เธอเพียงคนเดียว
ฝันที่เฝ้า..ฝันที่คอย..ร้อยรวมจริง
จนทุกสิ่งในโลกหล้าสุขข้องเกี่ยว
ไม่ต้องอยู่..ไม่ต้อวอยู่..เพียงดายเดียว
เพราะมีเธออยู่คนเดียวเคียงข้างกัน
กอดเธอแน่นแน่วกอดรักเดียว
ได้แลเหลียวเหมือนอยู่ในความฝัน
ฉันรักเธอ..เธอรักฉัน..เรารักกัน
อ้อมกอดนั้นยังไม่เสื่อมเคลื่อมจางหาย
๒.
ความจริง..
กอดหมอนข้างเปลี่ยวร้างระทมใจ
และนี้ไงความจริงที่ฉันสร้าง
ฉันนั้นอยู่คนเดียวเปลี่ยวกายร้าง
ความฝันนั้นที่สร้างเป็นภาพลวง
น้ำตาไหลบนเตียงเคียงห้องอัด
ที่มันรัดกัดกินหัวใจทั้งปวง
บูชารักเธอไว้แทบบวงสรวง
แต่รักรวงนวลนางเกลียดชังเรา
ละเมอเพ้อฉันรักเธอกับหมอนข้าง
น้ำล้นจางเบ้าตาจนใจเศร้า
รู้เสมอว่าเธอไม่รักเรา
เราต้องเศร้ากอดหมอนข้างอย่างเดียวดาย
ลูบไล้เนื้อใยฝ้ายคล้ายคนบ้า
คิดเป็นกายกาสาของน้องสาว
หอมใยนุ่นคิดกลิ่นสาวพราวแพร่งพราว
ใจรวดร้าว..เห็นหมอนข้าง..เห็นความจริง
๓.
ขณะนี้..
ฉันยังคงหลงรักเธอเสมอ
รู้ตอนเจอว่าเป็นรักละเมอ
ฉันยังรัก..ยังรัก..รักเสมอ
แม้ว่าเธอ..นั้นเอง..คือหมอนข้าง
24 สิงหาคม 2553 19:29 น.
เมธาวีรำลึก
เราไร้สิทธิ์แต่จิตก็ยังรัก
ยากจะหักราญใจสุดแสนยาก
แม้จะรู้อนาคตต้องลำบาก
รู้ว่าหากรักเธอต้องรอคอย
รู้ว่าการรอคอยต้องทั้งชาติ
คล้ายคมบาดมีดเฉือนใจเศร้าศร้อย
ต้องทำใจให้ปลงวางและต้องปล่อย
แล้วค่อย..ค่อยปล่อยใจให้ตายช้าช้า
คนเธอรักยากเทียบ..เรานั้นได้
รู้เมื่อสาย..รู้เมื่อตรม..รู้เมื่อล้า
เธอไม่รักกึ่งชังด้วยสายตา
แต่ฉันบ้ารักเธอคงหนักมั่น
กลอนบทนี้คงขาดความไพเราะ
มีทำนองเสนาะเพราะรื่นหู
ก็เชิญเบิกหัวใจให้ออกดู
แล้วจะรู้ทุกบทประพนธ์ใจ
ยังคงรักเสมอรักแต่เธอ
แม้จะเพ้อภาพเธออยู่ในใจ
ไม่มีวันได้รักได้อยู่ใกล้
หวังลูบไล้กายเธอ..ได้แค่ฝัน
รู้เสมอเธอคงจะรักเขา
ส่วนเราเศร้าเหงาเหนื่อยหน่ายแต่รักมั่น
หวังว่าเธอจะมาอยู่ได้ด้วยกัน
แต่แค่ฝันพรั่นถึงเธอเสมอแน่ว
ยามกินข้าวนึกภาพสาวมาเคียงใกล้
ในหัวใจร่ำไห้เสียงเบาแผ่ว
คิดถึงเธอเสมออย่างแน่แน่ว
ทนนั่งแก่วรักข้างเดียวเปลี่ยวรุ่มกาย
ยามหลับฝันมีเธออยู่เคียงข้าง
ไอเบาบางความจริงยังโหดร้าย
เธอรักเขาฉันรักเธอมิรู้คลาย
ร้องร่ำไห้ใจสลายเพียงเดียวดาย
วันนี้เห็นเธอเดินเคียงกับแฟน
ใจหวงแหนยิ้มขมขื่นฝืนไม่ได้
เราจะหึงแต่เธอมิรู้คลาย
แม้โลกร้ายคล้ายบอกทำ..ได้แค่นี้
ใจระทมเห็นเธอก้าวมากับเขา
เรานั้นเศร้าบนสะพานลอยแห่งนี้
ที่ที่ได้มองเห็นเมธาวี
สุรศักดิ์มนตรีที่เจอเธอ
รู้เสมอว่าเธอนั้นรักเขา
ส่วนฉันเศร้าเหงาแต่..รักเธอเพ้อ
รู้ว่าเขารักมั่นรักแต่เธอ
ฉันละเมอรักเธอเพียงคนเดียว
23 สิงหาคม 2553 19:43 น.
เมธาวีรำลึก
นัยน์ตาฝันหญิงสาวยังตรึงตรา
ละเมอหาดวงตาของยอดหญิง
ตาคู่นั้นทอดมาสั่นประวิง
แต่ทุกสิ่งในโลกหล้าสุขล้นเหลือ
รู้เสมอใจเธอไม่เคยให้
ยากอยู่ใกล้นัยน์ตานั้นไม่เอื้อเฟื้อ
แต่ก็ลอบเฝ้ามองหวังจุนเจือ
ความรักเหลือในตาให้ครั่มคราม
ร้อง!ระงมขมขื่นในมุมห้อง
ร้อง!เสียงก้องในห้องสี่ทับสิบสาม
ร้อง!ทุกข์แท้รุกคืบและรุกคาม
ร้อง!เพ้อฝันนัยน์ตางามน้องเกินใคร
ไม่มีวัน..ได้ครอบครองนัยน์ตานั้น
ไม่มีวัน..ได้สัมผัสได้อยู่ใกล้
ไม่มีวัน..ได้รักเธอได้หัวใจ
ไม่มีวัน..ยินทีไรใจหมองมน
หวังนางฟ้าจะลงมาชายตามอง
ตามครรลองความฝันสุขเหลือล้น
รอนางฟ้าลงมาต้องจำทน
ยกหน้ามนเป็นนางฟ้านัยน์ตาฝัน...
22 สิงหาคม 2553 17:15 น.
เมธาวีรำลึก
วันนี้.../วันวาน...
ฉันยังคงรักเธอเสมอมา/ฉันก็ยังรักเธอเสมอไป
กาลเวลานาทีทุกเเก่นห้วง/ทุกหัวใจทั้งสี่ห้องทั้งมวลหมด
รักเธอทั้งหมดเเละท้งปวง/เเม้วันวานเจ้าราญใจเเสนรันทด
ตราตรึงทรวงมั่นหัวใจให้รักเธอ../ต้องเก็บกดรักเเท้ที่ยังรักเธอ..
ฉัน.../เธอ...
ฉันนั้นหลงรักเธอตราบเท่านาน/เธองดงามกว่านางฟ้าจากสวรรค์
ไร้เเก่นสารยากบรรยายเป็นอักษร/เกินหมายมั่นพิชิตใจเธอได้
ฉันรักเธอไม่มีวันจะสั่นคลอน/ก็ยังรักก็ยังรักมิเสื่อมคลาย
พันบทกลอนทดเเทนมันไม่ได้เลย../อย่าเดินหายหนีฉันไม่ได้เลย..
ตอนนี้.../ตลอดไป...
ตอนนี้ฉันก็ยัง..ยังรักเธอ/ขอรักมั่นเเต่เธอเสมอไป
พร่ำเเละเพ้อหาเธอในห้วงฝัน/กายใกล้ไกลในชีวิตสิทธิ์ของฉัน
ในตอนนี้ในฝันของฉันนั้น/ในชาตินี้ขอให้เราได้รักกัน
เรารักกันมั่นเสมอมิเสื่อมคลาย../ถ้าไม่ได้ขอรักมั่นมืเสื่อมคลาย..
ฝัน.../ความจริง...
ฝันของฉันนั้นมีเธออยู่ข้างเคียง/ความจริงทุกสิ่งอันฉันไร้สิทธิ์
ก็มีเพียงเธอนั้นอยู่ข้างฉัน/เธอไร้จิตความคิดที่รักฉัน
อยู่กับฉันตลอดชั่วชีวัน/ฉันรักเธอรักเเต่เธอเสมอมั่น
เธอรักมั่นฉันรักเธอเสมอมา../เเต่ความจริงยังคงมั่นเสมอมา
หน้าส่วนตัว
1529
