23 สิงหาคม 2553 19:43 น.
เมธาวีรำลึก
นัยน์ตาฝันหญิงสาวยังตรึงตรา
ละเมอหาดวงตาของยอดหญิง
ตาคู่นั้นทอดมาสั่นประวิง
แต่ทุกสิ่งในโลกหล้าสุขล้นเหลือ
รู้เสมอใจเธอไม่เคยให้
ยากอยู่ใกล้นัยน์ตานั้นไม่เอื้อเฟื้อ
แต่ก็ลอบเฝ้ามองหวังจุนเจือ
ความรักเหลือในตาให้ครั่มคราม
ร้อง!ระงมขมขื่นในมุมห้อง
ร้อง!เสียงก้องในห้องสี่ทับสิบสาม
ร้อง!ทุกข์แท้รุกคืบและรุกคาม
ร้อง!เพ้อฝันนัยน์ตางามน้องเกินใคร
ไม่มีวัน..ได้ครอบครองนัยน์ตานั้น
ไม่มีวัน..ได้สัมผัสได้อยู่ใกล้
ไม่มีวัน..ได้รักเธอได้หัวใจ
ไม่มีวัน..ยินทีไรใจหมองมน
หวังนางฟ้าจะลงมาชายตามอง
ตามครรลองความฝันสุขเหลือล้น
รอนางฟ้าลงมาต้องจำทน
ยกหน้ามนเป็นนางฟ้านัยน์ตาฝัน...
22 สิงหาคม 2553 17:15 น.
เมธาวีรำลึก
วันนี้.../วันวาน...
ฉันยังคงรักเธอเสมอมา/ฉันก็ยังรักเธอเสมอไป
กาลเวลานาทีทุกเเก่นห้วง/ทุกหัวใจทั้งสี่ห้องทั้งมวลหมด
รักเธอทั้งหมดเเละท้งปวง/เเม้วันวานเจ้าราญใจเเสนรันทด
ตราตรึงทรวงมั่นหัวใจให้รักเธอ../ต้องเก็บกดรักเเท้ที่ยังรักเธอ..
ฉัน.../เธอ...
ฉันนั้นหลงรักเธอตราบเท่านาน/เธองดงามกว่านางฟ้าจากสวรรค์
ไร้เเก่นสารยากบรรยายเป็นอักษร/เกินหมายมั่นพิชิตใจเธอได้
ฉันรักเธอไม่มีวันจะสั่นคลอน/ก็ยังรักก็ยังรักมิเสื่อมคลาย
พันบทกลอนทดเเทนมันไม่ได้เลย../อย่าเดินหายหนีฉันไม่ได้เลย..
ตอนนี้.../ตลอดไป...
ตอนนี้ฉันก็ยัง..ยังรักเธอ/ขอรักมั่นเเต่เธอเสมอไป
พร่ำเเละเพ้อหาเธอในห้วงฝัน/กายใกล้ไกลในชีวิตสิทธิ์ของฉัน
ในตอนนี้ในฝันของฉันนั้น/ในชาตินี้ขอให้เราได้รักกัน
เรารักกันมั่นเสมอมิเสื่อมคลาย../ถ้าไม่ได้ขอรักมั่นมืเสื่อมคลาย..
ฝัน.../ความจริง...
ฝันของฉันนั้นมีเธออยู่ข้างเคียง/ความจริงทุกสิ่งอันฉันไร้สิทธิ์
ก็มีเพียงเธอนั้นอยู่ข้างฉัน/เธอไร้จิตความคิดที่รักฉัน
อยู่กับฉันตลอดชั่วชีวัน/ฉันรักเธอรักเเต่เธอเสมอมั่น
เธอรักมั่นฉันรักเธอเสมอมา../เเต่ความจริงยังคงมั่นเสมอมา
21 สิงหาคม 2553 20:33 น.
เมธาวีรำลึก
มีเธออยู่ประทับทรวงกลางดวงใจ
อยากอยู่ใกล้นางฟ้าจากสวรรค์
เธองดงามทั่วพิภพยากเทียบทัน
เเต่กระนั้นรักเธอไม่ใช่เรา
หลงรักเธอนางฟ้านัยน์ตาฝัน
งามกว่าจันทร์เดือนเเรมคล้ายปลุกเร้า
มีเธออยู่ในใจเป็นดั่งเงา
เเม้มีเขาชายคนนั้นที่รักเธอ
ก็ยังคงรักมั่นเลือนจางยาก
เเม้ลำบากทำได้เเค่พร่ำเพ้อ
ถึงยังงั้นฉันนั้นยังรักเธอ
รักเสมอเเม้เธอจะเกลียดชัง
ไม่มีวันฉันนั้น..รู้รักเธอ
ไม่พร่ำเพ้อเเม้รักเธอเข้าอย่างจัง
ไม่คิดถึงเเม้เศร้าบ้างอย่างโศกสังข์
ไม่ยับยั้งหัวใจที่รักเธอ
คืนหนึ่งครานั้นฝันถึงนางฟ้า
ดั่งเวลาหยุดนิ่งรอพบเจอ
รักมั่น..ชั่วนิรันดร์..ฟังพร่ำเพ้อ
ยังรักเธอเสมอนี้ตลอดไป
เอื้อนเอ่ย..ชื่อนางฟ้าเมธาวี
ฉันคนนี้ประทับเธอกลางดวงใจ
เเม้ว่าเธอจะอยู่เกินเหินห่างไกล
ห่างเเค่ไหนใจรักเธอเสมอมา
จะจดจำเรื่องราวสาวคนนี้
เมธาวีสามานุที่ฉันกล้า
มีชีวิตที่ดีทุกเวลา
ก็เพราะฟ้าบุพกรรมบุญกำหนด
จารึกถึงเธอเสมอยากเธอรู้
เเต่ก็อยู่เพราะรักเเสนรันทด
เก็บเธอไว้ในใจด้วยการจด
เป็นบทกลอนเเทนทดรักมิจากจร
ความรู้สึกมากมายเกินอัดอั้น
ยากบรรยายความฝันเป็นอักษร
ต่อให้เขียนโคลงฉันท์รักเป็นบทกลอน
ก็มิอาจสั่นคลอนรัก..มั่นต่อเธอ
หน้าส่วนตัว
910
