ลับหลัง

เมต้าไซรัป

     แดดอ่อนตอนเช้าโผล่มาเยี่ยมเยือนสรรพสิ่งในเมืองหลวง ทุกการเคลื่อนไหวของอวัยวะร่างกายล้วนถูกรับรู้จากการมองของคุณป้าขายก๋วยเตี๋ยวที่มีปากว่องไวกว่าดวงตาพูดถึงการจากไปของลูกค้าคนหนึ่งให้ลูกค้าที่เพิ่งมาถึงฟัง และการมาถึงร้านของชำแห่งหนึ่งของลูกค้าอีกคนหนึ่งนำมาซึ่งการขยับปากของคุณลุงเจ้าของร้านผู้ชื่นชอบวิตกวิจารณ์ผลงานรัฐบาลอันเนื่องมาจากค่าครองชีพที่เลวร้ายกว่าบนสวรรค์หลายเท่าตัวนักด้วยคำศัพท์ที่นักปราชญ์ไม่สามารถจะเลียนแบบแกได้ และเมื่อดวงตะวันยังไม่ทันลอยตรงกลางหัวดีนัก กระเป๋ารถเมล์นางหนึ่งตะโกนอย่างมีน้ำใจในหัวข้อใหญ่ประจำวันนั่นก็คือการสละพื้นที่อันคับแคบให้กับผู้โดยสารแต่ละคนได้ยัดกันเข้าไป และผู้โดยสารแต่ละท่านยิ้มมุมปากเมื่อนึกได้ว่าตนโชคดีเพียงใดที่ได้ขึ้นมาก่อน จากนั้นก็ทะนงตัวกันต่อไปในขณะนั่งติดแหงกตรงสี่แยกไฟแดงที่เข็มนาฬิกามีเอาไว้ให้รู้ว่าแสงเดินทางเร็วกว่าเสียง ผ่านไปสามชั่วโมงเมื่อรถเคลื่อนที่ได้อีกครั้ง บางทีอาจจะเร็วกว่าฝีตีนของหอยทากเป็นสิบหรือยี่สิบเท่า จู่จู่คนขับรถเมล์ตะโกนไล่หลังถามถึงความเป็นอยู่ถึงบรรพบุรุษเจ้าของรถคันโตที่ขับปาดแซงหน้าไปอย่างฉิวเฉียด และในการเหยียบเบรกอย่างกระทันหันนั้นทำให้ผู้โดยสารใกล้ชิดกันมากยิ่งขึ้น บ่อยครั้งจุดหมายมักจะมาพร้อมกับความเหนื่อยล้า ไม่มี่สถานที่ใดจะดีไปกว่าการยืนต่อคิวซื้อเครื่องดื่มในร้านสะดวกซื้อสาขาที่มีคนพลุกพล่านพอพอกับโรงพยาบาลของรัฐที่ไหนสักแห่ง ผิดกันตรงที่พนักงานที่นี้เห็นลูกค้าเป็นพระเจ้าึจึงพูดได้แต่คำว่า สวัสดีค่ะ----ขอบคุณค่ะ (เหมาะมากสำหรับจะไปอยู่ในดนตรีประเภททริปฮอบ) ในเวลาเดียวกันกับนางพยาบาลแก่ๆ ก็ขยับปากให้สติสตังของคนไข้แต่ละคนไม่ให้ลอยหนีหายไปจากร่างกายเสียก่อน เฮ้อ...ทันทีที่ทุกอย่างเคลื่อนไหวอย่างแช่มช้าในอาการเดียวกันกับความพยายามของก้อนเมฆสีเทาก้อนหนึ่งที่ลอยสำรวจท้องฟ้าอย่างเรื่อยเปื่อยเพียงเพื่อจะพบคำตอบว่าท้องฟ้าไม่เป็นสีฟ้า ไม่นานความมืดเข้าจู่โจมเมืองทั้งเมืองอีกครั้ง ร้านเหล้าเอย ร้านคาราโอเกะเอย ร้านอาหารเอย ร้านแม่งทุกร้านที่มีมนุษย์มากกว่าสองคนขึ้นไป ล้วนทุกปากขยับในสถานะที่ต่างกันหลังจากตื่นขึ้นมาผจญภัยในสถานที่ที่เปรียบได้กับโรงละคร ลูกค้ากลายเป็นผู้ให้บริการ และพ่อค้าแม่ขายในตอนกลางวันเป็นลูกค้าในตอนกลางคืน การขยับปากเป็นกิจกรรมที่พบเห็นได้บ่อยในเมืองหลวง ทั้งวันและทั้งคืนไม่มีจุดเริ่มต้นและจุดจบ และมาถึงตอนนี้ฉันเองก็เหนื่อยเสียแล้วที่จะต้องขยับปาก(กา)