27 กรกฎาคม 2549 17:14 น.
เมจิคเชี่ยน
............................................
คืนฝนตกพรำพรำเป็นร่ำสาย
หอบร่างกายลุยผ่านม่านน้ำฝน
วิ่งหลับตาไม่คิดชีวิตตน
มันสับสนปวดร้าว...ราวถูกแทง
ภาพอดีตย้อนหวนทวนความหลัง
ลืมตาหลั่งซึมไหลพร้อมไอแฝง
ตามหลอกหลอนดวงจิตด้วยฤทธิ์แรง
มันยื้อแย่งตัวตนของคนไป
ไม่ยลยินเสียงสายที่ผายผ่าน
รู้แต่การหนีหลบลบความไหว
ฝนร่วงโปรยไหลหลั่งคลั่งหัวใจ
น้ำตาไหลใจแย่...แพ้คำลวง
เมื่อเหนื่อยล้าอ่อนแรงตาแดงกล่ำ
จิตใจย้ำพร่ำเอ่ยเผยหวงห่วง
ถูกหรือผิดคิดให้ดี...ใจทักทวง
จะติดบ่วงจะสลัด...จงวัดใจ
จุดนี้หละจุดเลือก...จุดสุดท้าย
จะดีร้ายลงเอยเฉลยไข
อยู่ที่เธอเลือกเอง เลือกเพลงใด
เพลงร้าวไหม้ เพลงกำลังใจ...คิดให้ดี
หากเลือกแล้วนั่นถือ...คือชีวิต
ถือเป็นสิทธิ์ความชอบ...คำตอบนี้
โลกจะหม่นจะไหม้...ในชีวี
จะไม่มีใครยุ่มย่าม...ตามใจเธอ
.............
โลกจะใสใจยิ้มแย้ม...แต้มธรณี
คงจะมีใครยิ้มด้วย...ไม่ป่วยการ
19 กรกฎาคม 2549 01:39 น.
เมจิคเชี่ยน
...............................................
บางอย่างที่ซ่อนอยู่ในใจ...
เก็บเอาไว้มานานตั้งแต่วันแรกเริ่ม
เธอ...รู้สึกบ้างไหม...มีอะไรที่ไม่เหมือนเดิม
ฉัน...รู้สึกบางอย่างมันเพิ่มเติม...บางอย่างที่อยู่ข้างใน
ผ่านวันแล้ว วันเล่า...
มันก็ยิ่งมากกว่าเก่า...เธอจะรับรู้บ้างไหม
อุณหภูมิความรู้สึกมันเกินร้อยองศา...
............................ดั่งกับว่าแทบขาดใจ
กว่าจะหลับตานอนลงได้...ยากจริง...จริง
แต่มาวันนี้แสนจะยากเย็นกว่า...
บางอย่างที่ไม่อยากให้เห็นหน้า ตื่นจากการหลับนิ่ง
ทะลักล้น จนหัวใจไม่อาจจะห้ามท้วงติง
แล้วทุกๆสิ่ง...ได้หลุดพ้นจากบ่วงพันธนาการ
..................
ก็ไม่รู้จะทำยังไง....
ความรักที่ซ่อนเก็บไว้ ยากเกินจะต่อต้าน
หากเป็นเช่นนั้น...เธอจะรับฟังไหม...
......................สองคำที่เก็บไว้มาช้านาน
ได้ไหม...แค่ฉันเพียงต้องการจะบอกว่า.....รักเธอ