27 มกราคม 2548 02:38 น.
เมจิคเชี่ยน
.......................
สุรีย์ลับขอบฟ้าเริ่มพร่าครึ้ม
ความเงียบขึมแผ่คลุมทั่วมุมฟ้า
หลากชีวิตเริ่มตื่นเริงรื่นตา
สร้างโลกางามสง่าน่าอภิรมณ์
รัตติกาลบานสวยด้วยแสงสี
นภามีดาวจรัสเข้าทัดห่ม
เปล่งเรืองแสงแข่งขันประชันชม
จันทร์สุขสมดื่มด่ำท่ามกลางดาว
แสงนีออนตามถนนที่คนอยู่
ประดับดูราตรีเป็นสีขาว
ชวนพิศยิ่งสิ่งอัศจรรย์แสนพรั่งพราว
ช่างดั่งราวสรวงสวรรค์อันวิไล
สายลมหนาวพัดผ่านมาขานทัก
หอบไอรักต่างแดนมาแขวนไว้
กลิ่นหอมเก่าคืนกลับประทับใจ
อบอุ่นใดเทียมเท่านงเยาว์รอ
กลีบกุหลาบทาบทาราตรีนี้
หนึ่งวจีพร่ำเอ่ยเฉลยขอ
จุมพิศแก้มแต้มรักเพื่อถักทอ
สัมพันธ์ต่อหัวใจให้เหมือนเดิม...
.......
22 มกราคม 2548 17:49 น.
เมจิคเชี่ยน
..............
หยดน้ำตาไหลนองบนสองแก้ม
ภาพยิ้มแย้มเลือนหายมลายสิ้น
แววตาเศร้าเหงาใจไม่ดื่มกิน
ปีกเคยบินจมดิ่งพุ่งทิ้งลง
คงเจ็บปวดรวดร้าวราวมีดเฉือน
สติเลือนมาลย์สลายคล้ายฝุ่นผง
ทิวาเพ้อราตรีพร่ำทำพะวง
แสนลุ่มหลงสิเน่ห์หาน่าเห็นใจ
ใช่ไม่ผิดเป็นสิทธิ์เพราะคิดแล้ว
หากดวงแก้วอยากหม่นกว่าคนไหน
เคยสัมผัสข้างเคียงเสียงจากใคร
รับรู้ไหมทุกข์กว่าน้ำตาอร
ลองทบทวนหวนคิดอีกนิดเถิด
สิ่งที่เกิดคือบทเรียนเพียรสั่งสอน
ให้เข้มแข็งแกร่งทนยามแรมรอน
สิ่งเร้นซ่อนมิสามารถอาจทำลาย
ความงามโลกยิ้มรอขอเธออยู่
ออกมาดูสิ่งมหัศจรรย์มากพันหลาย
เอื้อมมือคว้าแสงดาวที่พราวพราย
หลากความหมาย..เธอจะเห็นสิ่งเป็นจริง...
11 มกราคม 2548 22:44 น.
เมจิคเชี่ยน
.....................
บนเส้นทางกว้างไกลที่เธอเห็น
ล้วนซ่อนเร้นขวากหนามคุกคามหนา
อย่าฟังเพียงเสียงบอกภายนอกตา
ที่เห็นว่าง่ายดายหากหมายเผชิญ
โปรดพินิจคิดก่อนตะลอนร่วม
หากคิดหลวมตัวเข้าก้าวเหาะเหิน
แต่ละย่างทางเดินนั้นมันยากเกิน
ไม่เพลิดเพลินสวยงามดังตามใจ
กลัวเธอเจ็บลำบากทุกข์ยากยิ่ง
กับเรื่องจริงสิ่งฉงนเกินทนไหว
น้ำตาหล่นเพราะเหตุจากเพทภัย
ฉันคงไม่อาจอภัยให้ตัวเอง
คือคำเตือนบอกกล่าวเรื่องราวนี้
คิดให้ดีก่อนหนาอย่ารีบเร่ง
หากพลาดพลั้งคือหมดหวังและวังเวง
ความกลัวเกรงอาจทำร้ายหมายชีวี
เมื่อทบทวนคิดดีอย่างถี่ถ้วน
ฉันจะหวนมาถามความครั้งนี้
ไปด้วยกันกับฉันไหมเธอคนดี
ผจญภัยใต้แสงสีที่เปิดรอ...
....
หรือจะรอฉันกลับมาหาคนดี
สัญญาที่มั่นไว้จะไม่ลืม....
5 มกราคม 2548 23:10 น.
เมจิคเชี่ยน
นับจากวันนั้น...มาถึงวันนี้
รอยฉีกปฏิทินที่มี เหลือเพียงใบสุดท้าย
ช่วงเวลาที่เลยผ่าน...มีเรื่องราวเกิดขึ้นมากมาย
ทั้งที่มีความหมายกับความเลวร้าย เคล้ารวมกันไป
เธอถามฉัน...กับช่วงเวลาของเรา
ภายใต้ท้องฟ้าผืนเก่า ฉันมีความสุขบ้างไหม
รอยยิ้มของฉันที่ปรากฏแก่สายตาเธอ ความหมายคืออะไร
เธอไม่เข้าใจ... อย่าทำให้เธอสับสนในแววตา
ฉันมองหน้าเธอ...บอกว่าให้หลับตาก่อน
ถ้าอยากรู้ความนัยที่หลบซ่อน...แล้วให้ยื่นมือมาตรงหน้า
เธอทำตามอย่างเต็มใจกับเงื่อนไขที่ฉันให้มา
จากนั้น...ฉันก็วางดอกไม้ลงในมือเธออย่างช้าๆ...
......พร้อมกระซิบบอกกับเธอว่า~..... สุดหัวใจ
~ความรักยังคง...มากขึ้นกว่าทุกวัน
ในคำว่า...กันและกันหมุนโลกจนเคลื่อนที่ได้
ไม่ว่าจะหนึ่งปี หรืออีกหลายปี....จะผ่านไป
เธอสำคัญกับชีวิตมากแค่ไหน...
....... ค ว า ม ห ม า ย ชั ด เ จ น ........
......
ไม่ว่าจะหนึ่งปี หรืออีกหลายปี....จะผ่านไป
เธอจะเป็นจิ๊กซอว์ ชิ้นสุดท้าย......ต่อภาพชีวิตของฉันให้งดงาม
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเมจิคเชี่ยน
หน้าส่วนตัว
971
