30 สิงหาคม 2547 02:34 น.
เมจิคเชี่ยน
ไม่ขอไปแข่งขันกับใคร
เพราะรู้ว่าไม่สามารถเข้าไปใกล้ถึง
เธอมีใครมากมายเข้ามาทำซึ้ง
ฉันขอเป็นแค่คนหนึ่ง ที่เฝ้ามองเธออยู่ไกลๆ
ไม่กล้าหรอกที่จะไปแข่งขัน
เพราะรู้คำตอบนั้น มีแต่ทำให้หัวใจหม่นไหม้
ตัวเลือกแต่ละคน ล้วนแต่ทำให้เธอมีความสุขใจ
นับประสาอะไร ที่ฉันจะกล้าเข้าไปแก่งแย่งชิงดี
ขอนั่งมองอยู่ข้างสนาม
เห็นรอยยิ้มสวยงาม ของเธอไปอย่างนี้
แม้ไม่ใช่คนรัก ไม่ได้อยู่ในฐานะอะไรก็ตามที
ความสุขก็เกิดขึ้นได้ หากคิดสิ่งดีๆในหัวใจ
แต่...หากวันใดเธอถูกทิ้ง
ผู้เข้าแข่งขันคนนั้นเขารักไม่จริง ทำเธอร้องไห้
วันนั้นหละ...ฉันจะเดินเข้าไปหา ปลอบใจเธอว่ายังมีฉันอยู่นี่ไง
คนที่รักเธอหมดทั้งหัวใจ....แล้วฉันก็จะเข้าเส้นชัย...
....โดยที่ไม่ต้องไปแข่งขันกับใครสักคน....
... หายไปนานเลยขอรับ พอดีติดแข่งกีฬาที่ Athen 555
กลับมาแล้วๆๆ วู้ววววว
ไงขอแต่งกลอนเปล่าซะหน่อยละกัน เหะๆ ไม่ได้แค่งนานจัด -,,-
5 สิงหาคม 2547 01:09 น.
เมจิคเชี่ยน
เริ่มจากจิตคิดวางแผนการใหญ่
ด้วยหัวใจวิปริตถูกพิษร้าย
โดนควบคุมชักนำทำความวาย
พึงทำลายชีวิตปิดชีพคน
ทดลองก่อนลงมือแกล้งซื่อใส
รอบคอบไว้ดีกว่าน่าได้ผล
จัดฉากเตรียมทุกทางอย่างแยบยล
ด้วยบทกลวิธีที่ล้ำลึก
ครั้นทุกอย่างลงตัวแผนชั่วช้า
รอเวลามาถึงอย่างระทึก
เหยื่อเผยโฉมโถมใส่ใจเต้นตึก
ไร้รู้สึกสงสารมันต้องตาย
ลมหายใจเหยื่อหมดจัดบทต่อ
ไม่รีรอสานฉากอันหลากหลาย
สิ่งพิรุธกลบไว้ให้ละลาย
เหลือเพียงอายคาวเลือดที่เหือดแห้ง
เมื่อตำรวจพิสูจน์รุดตรวจสอบ
หาคำตอบการดับก็อับแสง
ไม่มีมูลเหลือไว้ให้แสดง
ยากชี้แจงใครทำต้องจำใจ
รอยยิ้มของผู้ร้ายขยายเกิด
ฆาตกรรมล้ำเลิศควรเชิดไว้
สมบูรณ์แบบดั่งดลตามกลไก
เหลือเพียงไว้รอยฉงนอันงงงวย
อำมหิตซ่อนลึกยากนึกถึง
ล้ำลึกซึ้งเหมือนมนต์เสกดลด้วย
ใครเป็นเหยื่อโชคร้ายมลายม้วย
ยากจะช่วยหากโดนพิฆาตตน...
.................
พอดีเมจิคเชี่ยนชอบอ่านหนังสือเกี่ยวกับแนวสืบสวน
แนวฆาตกรรมน่ะขอรับ รู้สึกทึ่งกับการวางแผนฆาตกรรมของผู้ร้ายมาก
หลายๆเคสที่อ่านมา มีบางเคสที่ลึกล้ำเหนือชั้นจริงๆ...จนนักสืบหรือตำรวจ
มิอาจปิดคดีได้ .....
ผมยกย่องวิธีการฆาตกรรม
แต่มิได้ยกย่อง.... ฆาตกร
.... อ่านเพลินๆเอานะขอรับ .... : )
1 สิงหาคม 2547 16:00 น.
เมจิคเชี่ยน
เพลงบทโศกบรรเลงวังเวงยิ่ง
ทุกๆสิ่งเงียบเหงาดูเศร้าสร้อย
สีแดงสดไหลเอ่อใจเหม่อลอย
น้ำตาย้อยหมดหวังกำลังใจ
ร่างนอนนิ่งไร้สติมิรับรู้
เพียงอยากอยู่แดนฝันอันหลับไหล
ทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างแล้วห่างไกล
เหลือฝากไว้น้ำตาฆ่าผู้คน
ด้วยเหตุว่าความรักโดนหักหลัง
ถูกพลังความคิดสัมฤทธิ์ผล
ชักจูงจิตเข้าทางที่มืดมน
ทำร้ายตนด้วยมีดกรีดข้อมือ
พ่อกับแม่มาเห็นเป็นแทบคลั่ง
รีบฉุดยั้งชีวิตคิดยืดยื้อ
ตื่นขึ้นมาอย่าทำตาพร่าพือ
ขานเรียกชื่อกำชับรีบกลับมา
ไม่มีวี่มีแววต้องแคล้วคลาด
นุชนารถหลับไหลไร้กังขา
ลมหายใจหยุดลงตรงนิทรา
ดวงแก้วพร่ามืดดับลับนิรันดร์
เสียงสะอื้นร่ำไห้ชวนให้เศร้า
เสียงคำเว้าคำวอนออดอ้อนฝัน
ใจสลายอยากตายไปตามกัน
เหลืออดกลั้นเป็นลมตรอมตรมใจ
.................................................
แว่วยินเสียงเรียกขานกังวาลย์ก้อง
หันไปมองแค่เพียงหทัยไหว
เสียงคำหวานรอยยิ้มกรุ่มกริ่มไอ
จากไปไกลสู่แคว้น...แดนสนธยา
หลับฝันดีนะเธอ...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเมจิคเชี่ยน
หน้าส่วนตัว
1018
