7 กุมภาพันธ์ 2547 04:08 น.
เมจิคเชี่ยน
ฉันไม่รู้จักหรอก~ความรัก
เธอผ่านมาแค่ทักทายใช่ไหม
กับหนทางข้างหน้า ยังมีเส้นทางอีกยาวแสนไกล
ลองถามคนอื่นดีกว่าไหม เผื่อเขาจะตอบเธอได้ดีกว่า
ฉันไม่คุ้นเคย~กับสิ่งนี้
คงตอบไม่ได้กับความหมายที่เธอกำลังค้นหา
เป็นความรู้สึกอย่างไร งดงามหรือไม่อย่างที่ใครๆเล่ามา
มันอาจเป็นแค่ภาพลวงตา ที่ทำให้หลงไหลไปว่ามีอยู่จริง
ฉันเป็นแค่คนผ่านทาง~ธรรมดา
ความหมายที่เธอค้นหา ฉันไม่รู้จักมันเลยทุกสิ่ง
หนทางข้างหน้าไม่รู้จะไปทางไหน และไม่มีใครให้พักพิง
นอกจากวันเวลาที่เฉยนิ่ง กอดความอุ่นอิงอย่างเดียวดาย
ฉันไม่รู้จักหรอก~ความรัก
อย่ามาถามอะไรจากคนไร้ที่พัก อย่างไม่มีจุดหมาย
เป็นแค่คนที่ผ่านมาทางนี้ บางความทรงจำที่มีมันละลาย
ทุกความรู้สึกดีๆล้มตาย ~สิ่งที่เหลือพอจำได้
...... คือ ฉันเดียวดาย~เพราะ...ความรัก.....
2 กุมภาพันธ์ 2547 23:37 น.
เมจิคเชี่ยน
ในแววตาเธอมีแต่ความเคืองโกรธ
ความแค้นลุกเป็นโชติช่วงอยู่ในนั้น
ฉันมองเธอด้วยความรู้สึกที่ต่างกัน
มีสักครั้งบ้างไหมที่มองฉันอย่างห่วงใย
เกลียดกันมากขนาดนั้นเชียวหรือ
เมื่อรู้ว่าฉันคือ เพื่อนคนที่ทำให้เธอร้องไห้
เจ็บยิ่งกว่าเจ็บ เมื่อรู้ว่าไม่ได้ทำผิดอะไร
แตกกระจายละลายหายไป...มิตรภาพเรา
กลับคืนเหมือนเดิมได้ไหม...
ช่วยมองแบบคนใกล้ อย่าคิดว่าฉันใช่เขา
อยากเห็นรอยยิ้มเธอที่เคยให้เสมอ เหมือนวันเก่า
หรือว่าให้ได้แต่ความปวดร้าว
...........ระหว่างเรา เพียงเป็นได้แค่ฝันไป............