9 ธันวาคม 2547 14:39 น.
เมจิคเชี่ยน
ตั้งแต่ใจเจ็บแปลบปวดแสบร้อน
โดนกัดกร่อนแทบตายสลายสูญ
เมื่อวันเธอทิ้งไปไร้อาดูร
ฉันเพิ่มพูลความเศร้าเคล้าน้ำตา...
กว่าจะลืมภาพรักที่ปักแน่น
ก็สุดแสนลำบากมันยากหนา
อดีตหวนทำร้ายวายชีวา
กว่าท้องฟ้าสดใสใจเกือบตาย...
วันนี้เธอกลับคืนมายืนยิ้ม
หว่านคำนิ่มหอมหวลชวนใจหลาย
ไม่มีเธอฉันคงเหงาเศร้าเดียวดาย
รักมากมายเธอรู้ ฉันอยู่รอ...
แต่ความจริงเรื่องนั้นตรงกันข้าม
ไม่มีความรู้สึกนึกเคียงหอ
ปัจจุบันสดชื่นระรื่นคอ
สนุกพอกับชีวิตอย่างนิจเนือง
ภาพเธอนั้นเลือนหายมลายสิ้น
อย่ามัวดิ้นคำขอมาต่อเรื่อง
ไม่ได้โกรธถึงแก่นหรือแค้นเคือง
แต่มันเปลืองเวลามารับฟัง...
เพราะฉันนั้น...เปล่าเลยไม่เคยเหงา
แม้แต่เงาของเธอไม่เพ้อหวัง
ยังอยู่ได้...กินดีมีพลัง
แถมหัวใจเปล่งปลั่ง...บานพรั่งพรู
....
ยังอยู่ได้...กินดีมีพลัง
ไม่เคยคลั่งรับเธอคืน...ยืนที่เดิม...
.........................
อิอิ พอดีแฟนของเพื่อนเมจิคเชี่ยน เค้าจะกลับมาขอคืนดีน่ะ
แต่ว่าโดนเพื่อนของเมจิคเชี่ยนตอกกลับไปว่า
จะไปไหนก็ไปเหอะ ตอนนี้เราสบายดี อิ่มหมีพลีมัน อิอิ
...........................................
ไม่เกี่ยวกับเมจิคเชี่ยนเด้อนะขอรับ 555