24 พฤศจิกายน 2547 00:59 น.
เมจิคเชี่ยน
ใจคนเราวกวนพิกลนัก
ยากรู้จักลึกซึ้งถึงถ่องแท้
ดั่งเหรียญบาทโยนลงคงปรวนแปร
ใช่ออกแน่ด้านนี้เพียงด้านเดียว
การสงครามเหมือนกันอย่าสั่นถอย
หาทางคอยคิดแผนอย่างแน่นเหนียว
ตกเป็นรองใช่แพ้แค่กลมเกลียว
อาจหักเขี้ยวศัตรูยับถอยทัพไกล
เรื่องโรคร้ายกลายกล้ำทำชีวิต
พึงสะกิดจิตใจให้อ่อนไหว
อย่าเกรงกลัวสู้มันทุกวันไป
ไม่แน่ไซร้อาจมีเรื่องดีมา
เป็นคนจนทนทุกข์จงลุกขึ้น
อย่าขมขื่นชีวิตสิ้นคิดหนา
ทำความดีเพิ่มพูลบุญภาวนา
โชคชะตาอาจพลิกผันวันรุ่งรวย
เรื่องทุกสิ่งทุกอย่างเกิดขึ้นได้
อาจทำให้ตะลึงจนถึงม้วย
อย่างเรื่องเธอคนงามน้ำใจสวย
ทำชายหนุ่มอ่อนระทวยป่วยหัวใจ
ฉันไม่คิดไม่ฝันมันจะเกิด
เพราะเธอสวยเพริศแพร้วดั่งแก้วใส
เหมือนดอกฟ้าหมาวัดช่างห่างไกล
จะโน้มใจลงมาหาสู่กัน
นี่หรือเปล่าเขาเรียก...ว่าพลิคล็อค
ปลายทางออกเป็นเธอใช่เพ้อฝัน
แสนงงงวยไม่หายอึ้งหลายวัน
เธอรักฉันได้ไง...ไม่เชื่อเลย .... อิอิ
..................................
ไหงมันออกมาเป็นแบบนี้ได้ละเนี่ยขอรับ
เขียนช่วงแรกๆดูเหมือนบทกลอนปลุกใจ
พอมาตอนท้ายๆ เรื่องความรักมันแทรกเข้ามาได้ไงเนี่ย 555
พลิคล็อคกันน่าดูถล่มทลาย พลิกล็อคกันมากมายแบบเทกระเป๋า... ร้องไงต่อฟะ อิอิ
.... เมจิคเชี่ยนก็เพ้อเจ้อไปเรื่อย อย่าถือสาเลยนะขอรับ วะฮะฮ่า.....
8 พฤศจิกายน 2547 16:00 น.
เมจิคเชี่ยน
วายุครวญบรรเลงดั่งเพลงโศก
เหตุวิโยคเกิดเรื่องเศร้าอีกเท่าไหน
ต้องสูญเสียน้ำตาฆ่าหัวใจ
สักเท่าใดเพียงพอต่อต้องการ
สดชื่นหรือเฉือนเชือดเห็นเลือดสด
หรือได้ยศติดบ่าคือกล้าหาญ
แท้จริงแล้วชั่วช้าแสนสามาน
เดรัจฉานรู้จักไหมใคร่ครวญดู
ชีวิตคนบริสุทธิ์ต้องหยุดดับ
ความฝันลับลอยหมดน่าอดสู
เพียงเพราะว่าสะใจในตัวกู
อยากให้รู้กูเก่งสะท้านเมือง
หลายชีวิตเริ่มขลาดหวาดผวา
ภัยนานาเกิดก่ออย่างต่อเนื่อง
ผิดอะไรสัตว์ร้ายหมายแค้นเคือง
เมืองรุ่งเรืองเปลี่ยนสีมีมลทิน
แสงเรืองทองส่องสวยระรวยรื่น
อีกกี่คืนหวนกลับประทับถิ่น
ความโหดร้ายจะพรากจากแผ่นดิน
อยากสูดกลิ่นวันเก่า...ตราบเท่านาน
..... เมื่อไรประเทศไทยเราจะสงบสุขสักทีนะ
..... เห้อ เหตุการณ์ในภาคใต้นี่แย่จังเลย เป็นข่าวเกือบทุกวัน
..... ขอให้สงบสุขเร็วๆนะขอรับ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเมจิคเชี่ยน
หน้าส่วนตัว
1439
