11 สิงหาคม 2546 23:53 น.
เมจิคเชี่ยน
พอได้จับปากกาทีไร
สมุดขาวใสๆต้องเต็มไปด้วยชื่อใครคนหนึ่ง
พร้อมภาพประกอบชายหญิงนั่งมองตากันซึ้งๆ
บวกด้วยหัวใจอย่างละครึ่งเอามาประกอบกัน
มีตัวหนังสือเป็นตัวสื่อความหมาย
อ่านแล้วอมยิ้มได้ คอยคิดคอยเอาไปแอบฝัน
คิดไปนู่น คิดไปนี่ คิดไปสาระพัน
จนบางวันหัวใจฉันไม่ได้หลับไม่ได้นอน
ต้องโทษเจ้าปากกาตัวดี
ชอบนำความหวั่นไหวนี้มาไว้ในใจอ่อนๆ
ทั้งที่ฉันเป็นคนเข้มแข็งแต่ความรู้สึกต้องมาโดนบั่นทร
ความคิดถึงที่หลบซ่อนจึงได้โอกาสร่อนตัวแสดงออกมา...
8 สิงหาคม 2546 15:39 น.
เมจิคเชี่ยน
อาศัยอยู่ใต้แสงดาวเพียงน้อยนิด
เฝ้าตามหายอดชีวิตว่าอยู่แห่งไหน
ผ่านร้อนผ่านหนาวไม่เคยจะท้อใจ
แอบซ่อนอยู่หนใด ฉันก็จะตาม
เธออาจอยู่ใกล้ตาจนฉันไม่ได้คิด
เธออาจเฝ้าตามติดมองดูอยู่ในโลกที่สาม
เธออาจเฝ้าห่วงใยด้วยแววตาแห่งความงดงาม
เธออาจเฝ้าไตร่ถามตะวัน ว่าฉันเป็นไง
แล้วเธอไปแอบซ่อนเร้นอยู่ที่ไหนละ
หรือรอให้ฉันหมดแรงซะก่อนจะมาให้เห็นใช่ไหม
หรือว่าเธอไม่มีตัวตนเพียงหลอกฉันอยู่ร่ำไป
แล้วปล่อยฉันทิ้งไว้อยู่ภายใต้เงาของแสงดาว...
****************
กลับมาแล้วกลับมาที่เก่า
กลับมาแล้วกลับมาที่ที่เคยเหงา
กลับมาแล้วกลับมาที่ที่ของเรา
แล้วลงท้ายว่าเจ้าเก่า... เมจิคเชี่ยน^^