15 พฤศจิกายน 2546 21:32 น.
เมจิคเชี่ยน
เสียงโหยหวนครวญครางกลางป่าช้า
คืนเมฆาบังบดลดนวลแสง
เงียบวังเวงหนาวเหน็บเจ็บหมดแรง
ถูกสาปแช่งจมอยู่คู่น้ำตา
อันอดีตที่ผ่านมาฆ่าชีวิต
ไร้ความคิดว่าตนคนแกร่งกล้า
ขู่กรรโชกข่มเหงไม่เกรงฟ้า
พิศวาทกามาน่าละอาย
พอสิ้นชีพชีวาน่าสมเพศ
สวรรค์สั่งห้ามเวทนาสู่จุดหมาย
ทรมารยิ่งกว่าตอนมลาย
เฉกคิดได้เมื่อสายวายมืดมน
ถูกส่งมาใช้กรรมให้หมดสิ้น
วิญญานถวิลถามหาความหลุดพ้น
เฝ้ารอวันเห็นแสงแห่งกมล
เกิดเป็นคนชาติหน้าข้าทำดี ฯ
14 พฤศจิกายน 2546 15:21 น.
เมจิคเชี่ยน
เพื่อนคืออะไร
คำสำคัญของความหมายฉันไม่รู้
ในพจนานุกรมก็ไม่เคยเปิดดู
เคยถามครู ครูก็ตอบไม่เข้าใจ
จนเดี๋ยวนี้มองมันไม่สำคัญ
เลิกคิดคาดคั้น คำนิยามให้ได้
เมื่อการกระทำย้ำการเป็นไป
ความผูกพัน ต้องใช้ใจไปแลกมา
ในวันเธอเดือดร้อน
จึงรู้แค่ฉันอาทรและห่วงหา
อยากเปลี่ยนให้เธอยิ้ม ลืมน้ำตา
อยากเสกความเศร้าล้าให้หายจาง
เพื่อนคงคือเพื่อนเท่านี้
ผ่านเดือนผ่านปีอยู่เคียงข้าง
กี่แยกที่เปลี่ยนพลิก ชีวิตอาจเปลี่ยนทาง
แม้เส้นขอบฟ้าจาง เส้นผูกพันของเพื่อนกัน
ยัง ~~~~ชัด~~~~เจน
13 พฤศจิกายน 2546 00:59 น.
เมจิคเชี่ยน
เธอถาม: เรารู้จักกันมานานเท่าไร
ฉันตอบ: จำไม่ได้หรือไงเรื่องแค่นี้ทำไมต้องถาม
เธอบอก: ใครว่าล่ะ เรื่องทุกเรื่องคงอยู่ในความจดจำ
ฉันบอก: อ้าว! ทำอย่างนี้ก็หมายความว่า ลองใจ
เธอถามต่อ: แล้วเรายังสำคัญต่อกันเหมือนเดิมหรือเปล่า
ฉันทำหน้าเศร้า: ถามอย่างนี้ไม่แน่ใจในเราใช่ไหม
เธอส่ายหน้าปฏิเสธ: แล้วก็เงียบไป
ฉันไม่พูดอะไร: ข่มความอ่อนไหวไม่ให้มีน้ำตา
....................................................................
~ในที่สุด~
เธอก็ยิ้มแล้วบอก: อย่าคิดมากไปกว่านี้
คำถามทั้งหมดที่มีไม่ได้ลองใจ ไม่ใช่ทดสอบค่า
ยิ่งรู้จักยิ่งรัก และยิ่งอยากรักทุกเวลา
ฉัน~~หัวเราะทั้งน้ำตา ก่อนจะสารภาพว่า
..............ฉัน ก็ เหมือน กัน..............
5 พฤศจิกายน 2546 10:34 น.
เมจิคเชี่ยน
ความฝันเก่าๆเคยปวดร้าวกับเรื่องเศร้ามาก่อน
คืนที่ตากฝนเปียกปอน วันที่อยู่อย่างอ่อนไหว
ชีวิตเคยเป็นเหมือนน้ำ ยามโยนก้อนหินลงไป
นิ่งไม่ได้เจ็บจนไม่อาจบอกใคร ใจเปื้อนน้ำตา
แต่ทั้งหมดก็กำลังจะผ่าน
เรื่องเศร้าวันวานมีไว้แค่จำ ความฝันกำลังถูกเพิ่มค่า
วันว่างไม่ว่างเปล่า เพราะคำว่าเรา มีเธอรวมเข้ามา
ความรู้สึกในตอนนี้เหมือนดาวขึ้นพร้อมกันทั้งฟ้า
...........ขอบคุณนะที่รักกัน.............
3 พฤศจิกายน 2546 22:32 น.
เมจิคเชี่ยน
มองเห็นใครคนหนึ่งกลางสายหมอกหนา
ไอหมอกบดบังใบหน้าของใครคนนั้น
มองไม่เห็นแต่ฉันรู้ว่าต้องเป็นคนสำคัญ
เสียงจากหัวใจมันบอกอย่างนั้นให้เข้าใจ
มองผู้คนมากมายที่รายล้อม
ตะล่อม ตะล่อม มองหาว่าคนไหน
คนพิเศษที่ฝันถึงทุกคืนอยู่เรื่อยไป
ตามไขว่คว้าสักเท่าไร ก็ค้นหาไม่เจอ
มาเข้าใจ ในวันนี้
คนข้างกายที่มี ฉันได้พลั้งเผลอ
คนกลางไอหมอก คนแห่งความฝัน ที่พบเจอ
คนที่ฉันรักและคิดถึงเสมอ อยู่ใกล้ตัวนี่เอง (เอ๊ะ ใครหว่า!!)