13 กุมภาพันธ์ 2547 17:34 น.
เมจิคเชี่ยน
อดีต....
ฉันมองความรัก~ในแง่ร้าย
มันคือสิ่งที่ทำลาย~ความเป็นฉัน
บั่นทอนความรู้สึก ให้เจ็บช้ำลึกนานนับวัน
หลายหยดน้ำตาที่สำคัญ~ต้องเสียมันแบบฝืนใจ
ฉันปิดกลั้นตัวเอง~ไม่อยากมีรัก
กลัวว่าจะแบกความช้ำที่แสนหนัก อีกไม่ไหว
ภาพความทรงจำเก่าๆ มันย้ำว่าต้องปวดร้าวอีกเท่าไป
ความรักเป็นเรื่องเหลวไหล~ฉันเกลียดมัน......
ปัจจุบัน
ฉันมองความรัก~ในแง่ดี
เป็นความรู้สึกที่งดงาม คล้ายๆอยู่ในความฝัน
มากค่าเกินจะบรรยาย~ฉันตีความหมายว่าสำคัญ
เหตุผลที่ทำให้คิดเช่นนั้น...ก็ตั้งแต่เมื่อวันเธอเดินเข้ามา
ขอบคุณเธอมากนะ~ สำหรับทุกสิ่ง
ที่ทำให้ฉันรู้ว่าในความจริง ความรักนั้นก็มีค่า
เธอไม่ใช่คนที่ดีเลิศ แต่ก็ทำให้ฉันเกิดความรู้สึกนี้ขึ้นมา
คือความพิเศษมากกว่ารักธรรมดา
.......................และทำให้ฉันรู้ว่า ~ฉันรักความรัก -^^-
***ของแถม อวยพรวันเกิดให้กับเพื่อนขอรับ...
ให้แด่ทุกๆคนที่เกิดวันนี้ด้วยขอรับ
...................................................................
ก่อนเปิดของขวัญอยากบอกกันสักนิด
ว่าฉันได้ร่ายเวทยมนตร์ศักดิ์สิทธิ์ใส่เอาไว้
คือเสกให้เจ้าของวันเกิด...น่ารักกิ๊กกั๊กกว่าใคร
ถึงของขวัญไม่โดนใจ...แต่ต้องเก็บไว้นะตัวเอง
10 กุมภาพันธ์ 2547 02:59 น.
เมจิคเชี่ยน
ลึก~ลึก ภายในใจ
มีคำหนึ่งคำเก็บไว้~ซึ่งเธอไม่รู้ว่า
ฉันรู้สึกอย่างไร...ภายใต้ความเฉยชา
เพียงเธอเสียหนึ่งหยดน้ำตา
...ฉันกลับปวดพร่ามากกว่า เหมือนโดนเข้าเอง
แต่ฉันเป็นเพียงคน~หนึ่งคน
ไม่อาจซึมซับความหมองหม่น ที่เธอโดนข่มเหง
ไม่อาจทำให้เธอหายเศร้า....และวังเวง
ไม่อาจไปละเลงความสดใส ให้คืนกลับมา
ได้แต่ปล่อยให้ใจ~หนึ่งใจ
แอบเข้าไปแบ่งเบาความรู้สึกที่เธอ...เจ็บล้า
ให้หัวใจชิดใกล้ ซับหยดน้ำใสๆที่ปลายตา
แม้จะแผ่วเบามากกว่า สิ่งที่เธอพบมา
.....แต่ก็ด้วยความรู้สึกที่เรียกว่า ความรัก
7 กุมภาพันธ์ 2547 04:08 น.
เมจิคเชี่ยน
ฉันไม่รู้จักหรอก~ความรัก
เธอผ่านมาแค่ทักทายใช่ไหม
กับหนทางข้างหน้า ยังมีเส้นทางอีกยาวแสนไกล
ลองถามคนอื่นดีกว่าไหม เผื่อเขาจะตอบเธอได้ดีกว่า
ฉันไม่คุ้นเคย~กับสิ่งนี้
คงตอบไม่ได้กับความหมายที่เธอกำลังค้นหา
เป็นความรู้สึกอย่างไร งดงามหรือไม่อย่างที่ใครๆเล่ามา
มันอาจเป็นแค่ภาพลวงตา ที่ทำให้หลงไหลไปว่ามีอยู่จริง
ฉันเป็นแค่คนผ่านทาง~ธรรมดา
ความหมายที่เธอค้นหา ฉันไม่รู้จักมันเลยทุกสิ่ง
หนทางข้างหน้าไม่รู้จะไปทางไหน และไม่มีใครให้พักพิง
นอกจากวันเวลาที่เฉยนิ่ง กอดความอุ่นอิงอย่างเดียวดาย
ฉันไม่รู้จักหรอก~ความรัก
อย่ามาถามอะไรจากคนไร้ที่พัก อย่างไม่มีจุดหมาย
เป็นแค่คนที่ผ่านมาทางนี้ บางความทรงจำที่มีมันละลาย
ทุกความรู้สึกดีๆล้มตาย ~สิ่งที่เหลือพอจำได้
...... คือ ฉันเดียวดาย~เพราะ...ความรัก.....
2 กุมภาพันธ์ 2547 23:37 น.
เมจิคเชี่ยน
ในแววตาเธอมีแต่ความเคืองโกรธ
ความแค้นลุกเป็นโชติช่วงอยู่ในนั้น
ฉันมองเธอด้วยความรู้สึกที่ต่างกัน
มีสักครั้งบ้างไหมที่มองฉันอย่างห่วงใย
เกลียดกันมากขนาดนั้นเชียวหรือ
เมื่อรู้ว่าฉันคือ เพื่อนคนที่ทำให้เธอร้องไห้
เจ็บยิ่งกว่าเจ็บ เมื่อรู้ว่าไม่ได้ทำผิดอะไร
แตกกระจายละลายหายไป...มิตรภาพเรา
กลับคืนเหมือนเดิมได้ไหม...
ช่วยมองแบบคนใกล้ อย่าคิดว่าฉันใช่เขา
อยากเห็นรอยยิ้มเธอที่เคยให้เสมอ เหมือนวันเก่า
หรือว่าให้ได้แต่ความปวดร้าว
...........ระหว่างเรา เพียงเป็นได้แค่ฝันไป............
31 มกราคม 2547 02:17 น.
เมจิคเชี่ยน
หนังสือถูกจับวางให้คู่กับดินสอ
แมลงปอถูกจับวางให้คู่กับดอกไม้
ส่วนความมืดคงไม่แคล้วมีแสงไฟ
บนโลกใบใหญ่อาจมีอะไรหลายๆอย่างเคียงคู่กัน
แต่~วันนี้ดินสอหายไป หนังสือคร่ำครวญหา
ดอกไม้มีน้ำตา แมลงปอบินลับลาอย่างหุนหัน
ความมืดไร้แสงไฟ ดูเงียบเหงากว่าทุกวัน
แล้วทุกๆอย่างนั้น ก็พลันเปลี่ยนไป
จริงอย่างที่ทุกคนเขาพูดกันสินะ
ว่าทุกช่วงเวลา จะทำให้ทุกสิ่งเปลี่ยนแปลงได้
เมื่อก่อนนี้~เธอเคยเอาใจใส่ฉันอยู่อย่างไร
แต่แล้วไม่นาน เธอก็เปลี่ยนไป~เป็นคนละคน ...
*************
เหะๆ เธอแปลงร่างเป็นอะไรไม่รู้ 555
โบร๋วววว...... พระจันทร์เต็มดวง
พยายามหาคอนเซปใหม่ๆมาเขียนบทกลอนดูมั่งน่ะขอรับ
อิอิ มั่วๆไปเรื่อยตามไสตล์ เมจิคเชี่ยน.............
หน้าส่วนตัว
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเมจิคเชี่ยน
1057
