28 พฤษภาคม 2547 02:28 น.
เมจิคเชี่ยน
ก่อนพรุ่งนี้จะเวียนเปลี่ยนมาถึง
ภาพตราตึงซึ้งจิตจะปิดหาย
ขอมีคุณโอบอุ่นละมุนกาย
คืนสุดท้ายที่เก่าเคยเคล้าคลอ
ขอคืนนี้ดูดาวพร่างพราวสวย
จับมือด้วยรักกันตามฉันขอ
สัญญาว่าไม่เอ่ยอยู่เฉยพอ
เพียงอยากก่อความสุขลุกในใจ
ก่อนพรุ่งนี้กำลังจะบังเกิด
ความเหว่ว้าเชิดตัวกลัวร้องไห้
คงจะคิดถึงคุณว้าวุ่นใจ
เหงาแค่ไหนไม่รู้อยู่ลำพัง
แต่ช่างมันวันพรุ่งจะเป็นไร
ท้องฟ้าใสเกิดได้ในภายหลัง
ถึงฝนชะเมฆหม่นจนภิณฑ์พัง
มีน้ำตารินหลั่งก็ช่างมัน
ก่อนที่เรื่องของเราจะเศร้ามาก
คืนนี้อยากกอดคุณอุ่นใจฝัน
ซึมซับความรู้สึกดีมีต่อกัน
เพียงเท่านั้นให้ฉัน...จะได้ไหม....
10 พฤษภาคม 2547 21:37 น.
เมจิคเชี่ยน
โอ้นวลนางคนงามวาบหวามหวิว
พี่แอบกิ้วแอบมองจ้องเจ้าอยู่
ขาวจังนะตัวเองเด้งน่าดู
อยากจะรู้มีแฟนยังหวังแอบอิง (แซว อิอิ)
พี่ไม่รวยแต่โครตหล่อพอไหวไหม
ความจริงใจเต็มเปี่ยมเลี่ยมสวยปริ๊ง
บวกนิสัยโครตแสนดีรักนี้จริง
สุดดียิ่งเทียบเท่าพี่ยากมีใคร (ฮ่าๆๆ)
เชื่อไม่เชื่อไม่รู้ต้องพิสูจน์
ลองมาสูดมาชมดมพี่ไหม
เร้าไม่เร้ารู้แน่แท้เร้าใจ
น้องจะตื่นจะเต้นได้หากพี่เคียง
ฮะฮั่นแน่ ชะชะ อยากลองละสิ
ได้ยินนะ หัวใจนี้ บอกเป็นเสียง
เข้ามาเลยเฉยไปไยอย่าอายเอียง
ลองมาเสี่ยงออกหัวก้อยค่อยว่ากัน (อิอิ)
พี่มั่นใจน้องต้องชอบอยากใกล้ชิด
แนบสนิทอกอุ่นละมุนฝัน
ไม่ได้โม้คุยโอ่พูดแดกดัน
เพราะพี่นั้นมันสุดยอดของยอดชาย (วะฮะฮ่า)
ไม่ต้องยิ้มไม่ต้องแย้มให้แก้มป่อง
รู้ว่าน้องต้องคิดว่าพี่บ้าหลาย
ถ้าไม่เชื่ออย่าหลบหลู่งูรัดกาย
เดี๋ยวโดนหมายจับคู่ไม่รู้ตัว (อิอิ)
แต่แล้วพลันสันหลังเสียววูบวาบ
เหมือนมีดาบมาจิ้มทิ่มตัวหัว
อะไอ๊หยา...หันหลังไปใจนึกกลัว
เสียงผลัวะผลัวะ โดนผัวหล่อน สอนหมัดมวย ... (เวรกรรมแท้ๆ -,,-)
......จบภาค 1......
ขอไปนอนหยอดน้ำข้าวต้มก่อนขอรับ
แล้วสุดหล่อจะกลับมา พร้อมกับความฮา ครั้งใหม่ วะฮะฮ่าาา
4 พฤษภาคม 2547 14:50 น.
เมจิคเชี่ยน
ตั้งแต่ที่คบกันมา...
ทุกครั้งที่เจอหน้า มีเพียงแค่รอยยิ้มให้
คำพูดจาหวานๆ ไม่เคยเอ่ยให้เธอซึ้งใจ
อาจดูจืดชืดใช่ไหม ว่ารักของเราทำไมช่างธรรมดา
ไม่มีอะไรตื่นเต้น ในหัวใจ
ที่ผ่านมาไม่มีอะไรแปลกใหม่ ให้ค้นหา
แต่เธอเคยรู้สึกไหม เมื่อมองผ่านเข้าไปในแววตา
ในรักธรรมดา ยังมีอะไรมากกว่าที่จะสัมผัสถึงมัน
บางอย่างที่รู้สึกได้ แม้ไม่ได้ยินคำว่าคิดถึง
ภาพของใครคนหนึ่ง ปรากฏขึ้นในวันที่ไหวหวั่น
บางคนที่ไม่เคยจางหาย มีความหมายต่อหัวใจทุกวัน
รอยยิ้ม แววตาคู่นั้น ยังคงเด่นชัดในหัวใจ...
สุข เศร้า เหงา ... แต่ยังมีเงาของใครให้นึกถึง
เพียงคำพูดของใครคนหนึ่ง ก็ทำให้สดใส
คนหนึ่งในวันนี้ กับหนทางข้างหน้า
.......ก็ไม่สามารถคาดเดาได้ว่า จะมีอะไรเปลี่ยนไป
แต่ในทุกๆวัน แค่มีความคงมั่นอยู่ใกล้ๆ
.....ฉันยังคงเป็นคนเดียวในแววตาใสๆ....
...... เ ป็ น เ ง า ใ น รั ก ธ ร ร ม ด า ก็ พ อ ........
=^_______^=
เหะๆไม่ได้แต่งกลอนเปล่า มาซะนาน
ขัดสนิมซะหน่อย อิอิ
1 พฤษภาคม 2547 02:05 น.
เมจิคเชี่ยน
ใจเย็นก่อน สุดสวย รวยเสน่ห์
เที่ยวโย้เย้ แจกจ่าย รักไปทั่ว
หนุ่มคนนู้น คนนั้น มันส์นะตัว
ใจเรรัว ร่อนเร่ เท่ห์จริงๆ
โบกโบยบิน ถลาล่อง ลอยไปเรื่อย
ไม่เหน็ดเหนื่อย เมื่อยล้าหรือ แม่ยอดหญิง
ระริกรี้ ตัวนี้สั่น ดั่งเหมือนลิง
ไม่อยู่นิ่ง ตาลุกพราว วับวาวเชียว
แจกจ่ายยิ้ม ทิ่มใจชาย หมายหว่านล้อม
ดั่งดอกไม้ ให้ผึ้งตอม ชวนแลเหลียว
เปรียบขนม ชวนลิ้ม ชิมทีเดียว
แหมะชอบเกี้ยว เลี้ยวใจ ไม่บั่นทอน
ใจเย็นก่อน สุดสวาท มิขาดรัก
อย่าคึกคัก รักร่ำไป แม่ยอดสมร
หากรู้ว่า นอกใจจริง ทิ้งอาทร
ตายแน่นอน นะเธอจ๋า อย่าว่ากัน.... 555
ฮาๆมั่งเนอะ เหะๆ ไม่มีไรทำยามดึกขอรับ
30 เมษายน 2547 14:12 น.
เมจิคเชี่ยน
หอมกลิ่นหวลชวนฝันของวันใหม่
แสงแดดใสทอประกายเป็นสายรุ้ง
สายตามองฟ้าครามชานนอกกรุง
มโนฟุ้งควุ้งกระจายหมายคว้ามัน
สัมผัสลมประหนึ่งเตือนถึงตัว
อย่าเมามัวสิ่งเร้นที่เห็นนั้น
วันวานเก่าวันวานเราอยู่ไหนกัน
จุดเริ่มฝันจุดเริ่มใฝ่ใช่ลบเลือน
ใบไม้พร้วริ้วล่วงเกิดห้วงคิด
อันชีวิตเก่งกาจคงคลาดเคลื่อน
เลอเลิศรสประดับก็ลับเดือน
คือย้ำเตือนคืนสู่ธุลีดิน
สเน่ห์โลกดึงดูดฉุดกระชาก
หลงสวาทอยากลองลิ้มรสลิ้น
หยุดให้ไหวต้านให้อยู่ด้วยอาจิณ
แล้วสูดกลิ่นวิญญาณซาบซ่านกาย
แว่ววาบหวิวทิวทัศน์สะบัดสวย
ดอกไม้รวยระรินรื่นชื่นความหมาย
ตราบทะเลจรดฟ้าไม่ว่าวาย
หากสุดท้ายไม่ลืมตัวเราคือใคร ๚ะ๛