14 กรกฎาคม 2547 01:05 น.
เมจิคเชี่ยน
โลกใบนี้เป็นอย่างไรใคร่อยากรู้
เคยคิดดูด้วยใจอันไหวอ่อน
สองเท้าเดินไม้เท้านำต้องจำจร
ความบั่นทอนทำร้ายทั้งกายใจ
แสงอรุณรุ่งทองอยากต้องสบ
มิเคยพบเคยเห็นเป็นไฉน
สีของโลกวับวามงามอย่างไร
สัมผัสได้เพียงหูที่รู้ความ
ระหกเหินเร่ร่อนจรตามถนน
ต่อสู้ตนเพื่อปากท้องเดินร้องถาม
ลอตเตอรี่ไหมครับรับโชคงาม
หลายชั่วยามก่อนกลับแล้วหลับนอน
บ้างร้องรำทำเพลงให้คนดู
ใช่เพียงอยู่รอลาภกราบออดอ้อน
ชีวิตแสนรันทดดั่งบทละคร
ทุกทุกตอนแค่คิดเจ็บจิตจริง
เคยพร่ำถามตัวเองช่างเคว้งคว้าง
โลกนี้ช่างโหดร้ายคล้ายทอดทิ้ง
สร้างเรามาไม่ครบพบทุกสิ่ง
ดวงตาดิ่งจมหายไปไหนกัน
รุ่งฟ้าสางกลิ่นวันใหม่อายขมขื่น
ความสดชื่นไม่มีมิผกผัน
เป็นไปได้อยากนิทราชั่วนิรันดร์
ชาติหน้านั้นตื่นมา....เห็นฟ้างาม ...
ตราบที่หัวใจยังเต้นอยู่
ขอให้สู้ต่อๆไปนะครับ อย่างน้อยเราก็เกิดมามี ชีวิต
แม้จะไม่สมบูรณ์แต่ก็ยังดีกว่าเกิดเป็นสัคว์เดรัจฉาน...
.....แม้ดวงตาของฉันมันมืดมิด แต่ชีวิตของฉันไม่มืดมน....
ขอเป็นกำลังใจให้กับผู้ที่ตาบอดหรือสุญเสียดวงตาทุกๆคนนะขอรับ ^^
12 กรกฎาคม 2547 12:26 น.
เมจิคเชี่ยน
ฉันไม่ได้ดูถูกความรัก
แต่ก็ไม่รู้จักถ่องแท้
เห็นเพื่อนๆเสียใจกันย่ำแย่
ไม่เห็นความรักแน่~ความรักนอน
ฉันไม่ได้รังเกียจความรัก
แต่ก็ไม่อยากได้เท่าไรนัก...
... กลัวความรักทำให้เดือดร้อน....
ฉันเองยิ่งเป็นตัวกะล่อน
กลัวไปทำให้คนใจอ่อน...เสียใจ
อยู่ห่างๆฉันก่อนดีกว่านะความรัก
แล้วเมื่อไรฉันคึกคัก จะลุกไปตามรักมาชิดใกล้
ส่วนตอนนี้ ขออยู่อย่างสบายๆใจ
....รักใครๆทั่วไป ... ก็รู้สึกหัวใจโล่งดี......
เหะๆ ช่วงนี้เขียนแต่กลอนเปล่านะขอรับ ^^
11 กรกฎาคม 2547 01:23 น.
เมจิคเชี่ยน
ฉันชอบ~การจากไกล
อย่างน้อยก็ทำให้ ~ เรารู้จักหัวใจเรามากขึ้น
ได้รู้ว่าความรักเราจะยาวยืน
หรือหัวใจจะเป็นอื่นได้ง่ายดาย
-- -- -- -- -- --
แต่ฉันไม่ชอบ~การจากลา
สงสารความรักที่สร้างมาต้องล่มสลาย
ไม่ชอบเห็นคนเคยรัก~มากลับกลาย
ไม่อยากได้ความเปล่าดาย มาตอบแทน
-- -- -- -- -- --
แล้ววันนี้เธอจะไกล~หรือจะลา
โปรดบอกฉันมา...ให้หนักแน่น
แค่คำว่า ไป ความหมายยังคลอนแคลน
ไป เพราะมีใครมาแทน...หรือจะไปทั่วแดน.
...แ ต่ จ ะ ไ ม่ ย อ ม มี ใ ค ร ม า แ ท น ใ จ ......
9 กรกฎาคม 2547 16:32 น.
เมจิคเชี่ยน
.........................
ก็เป็นอย่างนี้มาตั้งแต่ไหน แต่ไร
จะให้เปลี่ยนนิสัยไปเหมือนคนนู้น คนนั้น
เอาอกเอาใจ ใครไม่เก่งซะด้วย อย่าว่ากัน
หากมันอึดอัดใจที่ต้องเดินกับฉัน
.... ตามสบายนะ หากเธอจะหันหลังเดินแยกทางไป ...
ก็คนมันเป็นอย่างนี้
ใช่ ฉันมันนิสัยไม่ดี ~ ไม่ใช่คนอ่อนไหว
ไม่เหมือนคนอื่นที่หวานแหวว ที่เธอชอบใจ
ฝืนตัวเองไม่ได้ หากต้องเปลี่ยนไปตามใจเธอต้องการ
ถึงจะเป็นคนอย่างนี้
แต่หัวใจที่มี ก็รักเธอคนดี ใช่รักแค่พบผ่าน
ถ้าเธอไม่พอใจ ก็จะไม่รั้งไว้ให้ทรมาน
ฉันมันก็แค่ผู้ชายหยาบด้าน
......ที่ไม่อยากให้ใครมาบงการ หัวใจ ......
6 กรกฎาคม 2547 11:33 น.
เมจิคเชี่ยน
ที่เดินจากเธอมา ก็เพราะว่ายอมแพ้
เพราะฉันรู้สึกย่ำแย่ กับการเป็นแค่คนที่เธอมองข้าม
และที่ฉันเดินจากไป มันไม่ใช่เป็นอารมณ์ที่วู่วาม
แต่เพราะรู้ว่าความรู้สึกที่งดงาม เธอให้ฉันแค่ในนามของ...น้องสาว
ตลอดเวลา...ฉันเฝ้ารอการตอบรับของหัวใจเธอ
หารู้ไม่ เป็นเพียงแค่ความฝันเพ้อๆ ได้แต่รอเก้ออย่างปวดร้าว
รักเธอมากแค่ไหน ก็ไม่มีความหมายสำหรับทุกเรื่องราว
ยามฉันทุกข์เศร้า ก็ยังหวังว่า เธอจะอยู่ข้างๆเป็นเงาไม่ให้เดียวดาย
วันนี้ฉันเข้าใจ ความรู้สึกดีๆที่เธอมีให้
แต่เธอก็รู้ใช่ไหม ว่าฉันรอการตอบกลับของความรัก
........ ที่ฉันให้อย่างมีความหมาย........
แต่มันตรงข้ามกัน ตลอดเวลานั้น ฉันคนเดียวที่โง่งมงาย
รักมากมาย.... สุดท้าย...แค่คนที่ไม่มีค่าอะไร
วันนี้...ฉันก้าวออกมาจากเธอแล้ว
เพื่อแบ่งเบาหัวใจที่เต้นเบาแผ่ว กับใครสักคนแน่แน่วมีความรู้สึกดีให้
คนหนึ่งคนที่เขาต้องการคำว่ารัก...และเขาตอบรับกลับด้วยหัวใจ
เขาอาจจะไม่ได้เป็นคนที่ ใช่ ... แต่วันหนึ่งเขาอาจทำให้ความฝันเป็นจริง
ไม่รู้ว่า...เธอจะเข้าใจความหมายหรือเปล่า
ทั้งหมดก็แค่เหตุผล...น้องสาว...ที่ต้องเข้าใจให้ได้กับเรื่องทุกสิ่ง
จะยอมรับความรู้สึกที่เธอให้ และขอบใจที่เคยอยู่ใกล้เป็นที่พักพิง
จากนี้ไปรักที่ให้เธอ...จะอยู่ในใจอย่างสงบนิ่ง
.... แม้ไม่สามารถทดแทนได้ด้วยสิ่งใด .... หรือแม้หัวใจใครๆก็ตาม....
เขียนให้น้องสาวที่ผมรู้จักคนหนึ่ง ผมว่าเค้าคงมีความรู้สึกประมานนี้ .... เธอร้องไห้ ผมไม่รู้จะช่วยเธอยังไงและปลอบใจใครไม่เก่งซะด้วย จึงได้แต่นั่งอยู่ข้างๆเธอ จนเธอรู้สึกดี ..... ผมหวังว่าน้องสาวผมคนนี้จะผ่านช่วงเวลานี้ไปได้นะ...
...... สิ่งดีๆยังคงมีอยู่ข้างหน้า ตราบใดที่เรายังรักตัวเองอยู่เสมอ ....
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเมจิคเชี่ยน
หน้าส่วนตัว
11307
