เมฆ....โฮ่งๆๆ หรือ รุสโซ พ่อมดระดับ71
ตอนที่ 2 :การแยกตัวจากมนุษย์ ตอน2 หลังจากที่ไปหาเจ้านายของแซมมาเรียบร้อยแล้ว เฮ้ย แซม.. ผมเรียก อะไร แซมกำลังทำหน้าไม่สบอารมณ์ นายจะไปอยู่ที่ไหนละ ผมถาม ก็ต้องอยู่แบบนายแล้ว แซมตอบด้วยหน้าเศร้า ๆ เรา 3 ตัวคิดว่า ถ้าจะติดป้ายหรือไปบอกทีละบ้านจะไม่เป็นความคิดที่ดีแน่ เราจึงเดินทางไปพบท่าน แบล๊ค เพื่อจะบอกแผนการ และให้ท่าน แบล๊ค สั่ง ทางลูกน้องของท่านให้ไปทำแผนบางอย่าง (อ่านต่อไปนะครับ เดี๋ยวก็รู้) ท่านจะตกลงมั้ย ผมถาม อืม.. ขอเวลาคิดหน่อยนะ ท่านแบล๊คพูดพร้อมทำท่าคิดมาก ท่านจะว่ายังไงถ้าเราจะกบฏพวกมนุษย์เลย แซมถาม พวกท่านหัวรุนแรงนะนี่ ท่านแบล๊คตอบพร้อมกับยิ้มน้อยๆ ก็ได้ ข้าจะตกลง ท่านแบล๊คตกลงในที่สุด อีก 1 อาทิตย์ต่อมา ท่านแบล๊คกำลังรวบรวมพล (หมา) ให้มากที่สุด เอาละ จะถึงเวลาแล้วนะ ผมพูด ห้าสี่สาม..สอง.หนึ่งเอาเลย! ตาลนับถอยหลัง ทั้งที่ตายังมองนาฬิกาอยู่ บรู้วววว.. โฮ่งๆๆๆ..บรู้ววว ทหารหมากำลังปลุกมนุษย์ให้ตื่นขึ้น อะไรกัน เสียงมนุษย์ออกมาจากหลายบ้าน พร้อมคำถามที่เป็นคุณก็คงจะถาม พวกเราทนมามากพอแล้ว พวกมนุษย์ ท่านแบล๊คพูดขึ้นพร้อมกับยืนสองขา (แถมไม่พอ ยังเอาผ้ามาพันหัวอีกต่างหาก) มนุษย์แทบจะทั้งหมดออกจากบ้านมาดูว่าเกิดอะไรขึ้น ออกมาก็ดีแล้ว ผมพูดเสียงดังฟังชัด (สะเมื่อไหร่) ข้าจะยึดเขตแดนของพวกเจ้าไปบ้างอย่าว่ากันนะ เจ้าพวกมนุษย์ ท่านแบล๊คพูดขึ้น มนุษย์บางคนก็เป็นลม บ้างก็วิ่งหนีเข้าบ้าน มีเหลือที่ไม่กลัวอยู่เพียงน้อยนิด เอาเลย.. จัดการ ท่านแบล๊ค (ที่เป็นผู้นำ) พูดกับผมพร้อมยกขาขึ้นเพื่อออกคำสั่ง โจมตี!! ท่านแบล๊คออกคำสั่ง (ขอเรียกว่านายพลนะ คงไม่ว่ากัน) เย่!!!.. โฮ่งๆๆ จัดการ เสียงเห่าดังขึ้นพร้อมกับเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของมนุษย์ สม!! ฮ่าๆๆๆ เจ้าแซมพูดกับผมเบา ๆ ใช่เลยพวก ผมพูดด้วยความสะใจ ตอนนี้พวกมนุษย์เริ่มจะเข้าบ้านกันไปเกือบทั้งหมด เหลือเพียงพวกที่กล้าสุด ๆ ที่อีกเดี๋ยวจะกลายเป็นเนื้อมนุษย์เป็นชิ้น ๆ (คำเตือน.. เรื่องนี้ไม่ควรเล่าให้เด็กฟังก่อนเข้านอน) หลังจากที่ทำการทำร้ายมนุษย์ไปหลายรายก็ได้ยกทัพกลับ บ้างก็มีแขนมนุษย์ติดปากกลับมาด้วย (ทีนี้กระผมจะเตือนจริง ๆ แล้วว่า ห้าม คนขวัญอ่อนอ่านเป็นอันขาด) สวนใหญ่จะได้ชิ้นเนื้อมนุษย์สด ๆ กลับมาให้กินเล่นแก้เบื่อ จะไปหาใครมาร่วมด้วยช่วยกันอีกละ แซมถามผม ไปถามท่านนายพลดีมั้ย ตาลถามขึ้น (คงจำกันได้ว่าท่านแบล๊คเป็นนายพล) ตกลง ผมเห็นด้วยกับตาล พวกเรา 3 ตัวเดินทางไปพบท่านนายพลอีกครั้ง ท่านนายพลแบล๊คครับ ผมเรียก อยู่มั้ย? แซมถาม อะไรใคร.. ในที่สุดนายพลก็ออกมา อ๋อ..พวกท่านนี่เอง นายพลเดินเข้ามาหา ท่านนายพลครับ พวกเรากำลังมาขอคำแนะนำว่าจะหาใครมาช่วยพวกเราอีกดีครับ ผมพูดกับนายพล งั้นข้าจะแนะนำให้พวกท่านนะ ท่านายพลออกความเห็น ครับ ดีเลย ผมเห็นด้วยกับท่านนายพล ไปหาท่านโจสิ ท่านนายพลออกความเห็นให้ไปหาท่านโจผู้ เป็นผู้นำของทหารกลุ่ม เมาเซ (ชื่อตั้งได้ไงเนี่ย) ทหารของกลุ่มเมาเซเป็นทหารขี้เมาแต่เก่งพอสมควร มีความสามารถในการวิ่งอย่างนินจา แต่ละตัวจะมีนิสัยของตัวเอง คือไม่ชอบฟังคำสั่งใครแต่จำต้องยอม หมาของกลุ่มนี้ เวลาเดินธรรมดาจะเซไปเซมา แต่เวลาวิ่งจะเร็วมาก ชอบดื่มเหล้าที่เป็นของสำหรับหมา (ลองคิดดูนะว่าเป็นไง) ดีเหมือนกัน ทหารของท่านโจเก่งดีมากเลยรู้มั้ย ตาลเห็นด้วย ไปกันเถอะ ผมลาท่านนายพลและเดินทางไปยังเมืองหมาเซที่เป็นที่อยู่ของกลุ่มเมาเซ (ฟังเรื่องนี้แล้วอย่าเอาหมาไปทิ้งนะ นี่เป็นแค่เรื่องที่ผมแต่งขึ้นมา) ติดตามตอนต่อไปนะ จากผู้เขียน พูดถึงหมาแล้วนะครับ ผมไม่ใช่คนที่ไม่ชอบหมานะถึงได้เขียนเรื่องแบบนี้ ที่จริง หมาเป็นสัตว์ที่ผมชอบที่สุด แค่ว่าผมอยากจะเขียนให้มันต่างจากเรื่องอื่น ๆ ต้องการให้มันตลกนิด ๆ น่ะครับ (โหดไปมั้ย) เพราะงั้น กรุณารักหมากันเยอะๆนะครับ หมาของจริงไม่เป็นแบบที่ผมเขียนหรอก ท่านแบล๊ค:ขนสีดำ พันธุ์ลาบราดอร์ ผสม หลังอาน นิสัยชอบเล่นน้ำ หูตกเป็นรูปสามเหลี่ยม หวงอาหารและอ้วนหน่อย ๆ ตาสีน้ำตาลออกเทา ๆ ชอบกัดรองเท้าและชอบกินเครื่องในไก่ เวลายืนสองขาจะสูง 138 ด่าง (ผมเอง) :ดวงตาสีน้ำตาลอ่อน ขนรอบดวงตาเป็นสีดำ หลังสีขาว หางดาบ นิสัย ชอบคิดอะไรไม่เหมือนตัวอื่น ๆ มีอารมณ์ขันนิดหน่อย ของชอบคือ ปลาเน่า หูตั้ง ตัวสูง 134 เวลายืนสองขา ตาล:ขนสีน้ำตาอ่อน ปากมอม ตาสีเขียวหางตก หูตั้ง นิสัยชอบคิดอะไรแปลก ๆ (แปลกกว่าด่างอีก) ของชอบคือ กระดูกวัว ตัวสูงเท่าพันธุ์บางแก้ว (แต่ไม่ใช่นะ) เวลายืนสองขาจะสูง 128 แซม:ขนสีเทา หูตั้ง หางชี้ฟ้า ตาสีเทาอมน้ำตาล ตัวสูงกว่าหมาทั่วไป ของชอบคือนกตาย นิสัยมักจี่ เวลายืนสองขาสูง 145
เมฆ....โฮ่งๆๆ หรือ รุสโซ พ่อมดระดับ71
ตอนที่ 1 : การแยกตัวจากมนุษย์ วันหนึ่งในฤดูหนาวที่หนาวจัด .ตึกๆๆ. หมาตัวหนึ่งวิ่งผ่านตรงไปที่ป่า และหมาตัวนั้นมีชื่อว่า แซม (หมาไทยแท้ ๆ ยังตั้งชื่อเป็นฝรั่งอีก อวนอีนอิบอ๋ายเอย(T_T) เจ้าแซมวิ่งไปในป่าแห่งหนึ่งที่เชื่อกันว่า เป็นป่าที่มีหมามาชุมนุมกันตลอดไม่ขาดสาย และคำที่มนุษย์ว่าก็เป็นจริงด้วยสิ พอเจ้าแซมวิ่งมาถึง ผมจึงวิ่งไปหาด้วยความสงสัย เพราะเจ้าแซมหน้ายังกับเห็นผีมา มีไรเหรอ ผมถาม ก..กก็ก็พวกคนนะสิ.พวกคนมันจะถางป่านี้ไปทำโรงแรมอะไรไม่รู้ด้วย เจ้าแซมพูดตื่น ๆ นายรู้ได้ไง ผมถาม นายน่ะไม่รู้อะไรหรอกนะด่าง (ชื่อผม) นายไม่มีเจ้าของนี่ เจ้านายข้ามันคุยกับเจ้าของโรงแรม อึม ๆ อยู่น่ะ ข้าได้ยินมันพูดกัน (โรงแรม อึม ๆ เป็นโรงแรมหนึ่งอยู่กลางเมืองหลวง) มันบอกว่าป่านี้มันไม่มีค่า เลยจะเอาไปทำโรงแรมแห่งใหม่น่ะสิ แซมพูดด้วยความโกรธ ข้าไม่ยอมหรอก เจ้าตาลเพื่อนผมอีกตัวพูดขึ้น ปล่อยไว้ไม่ดีแน่ ผมพูด เราคงต้องแยกตัวจากมนุษย์ และมาอยู่อย่างเดิมแล้วละ เพราะพวกมนุษย์น่ะ ..มันเลว.. เจ้าตาลพูด งั้นพวกเราคงต้องแสดงให้รู้แล้วสินะ ว่าเราพูดได้เหมือนคนและยืนสองขามาโดยตลอด ผมพูด จริงสิ.. มันคงถึงเวลาเปลี่ยนแปลงแล้ว เราทนมามากพอแล้วกับอาหารกระป๋องและอาหารเหลือของมนุษย์ แซมพูด (เพระแซมมีเจ้าของ จึงได้กินอาหารกระป๋อง อาหารเม็ด และอาหารเหลือ ) แล้วเราจะรวมพลยังไงดี สร้างประเทศหมาดีมั้ย ยึดประเทศไทยดีรึป่าว ตาลพูด นายคิดเกินไปแล้วตาล ผมพูดและรู้สึกขำ ๆ การยึดประเทศน่ะ พวกคนเค้าทำกันโว้ย ผมขำ งั้นเราไปบอกพวกมนุษย์เลยมั้ย ว่าเราพูดได้ ผมถาม เอาสิ แซมพูด พวกเราสามตัววิ่งออกมาจากป่า และเข้ามาในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง เขียนป้ายไว้ดีมั้ย ตาลถาม เอาสิ ผมตอบ เราเขียนป้ายด้วยเลือดของเห็บ และขี้หูที่เราช่วยกันเอาออกมา (ถึงตรงนี้ผู้อ่านคงจะเริ่มคิดแล้วว่าผู้เขียนบ้า..) แต่ว่าคนจะเชื่อเหรอ แซมพูดขึ้น ไม่เชื่อมั้ง ผมพูด แต่เราเที่ยวไปบอกคนปากต่อปากเลยก็ได้ว่าเราพูดได้ ตาลพูดบ้าง จริงด้วย ผมเห็นด้วย ตอนนี้เห็บของเราและขี้หูของเราเริ่มจะหมดแล้วจากที่ช่วย ๆ กันหาดู นี่เห็บตัวสุดท้ายของนายแล้ว แซมพูดกับผม เราสะอาด แล้วละสิ แซมพูดขึ้น ไม่หรอก เรายังไม่สะอาด เรายังมีดินทรายเต็มตัวเลย ผมพูดพร้อม ๆ กับคิดว่า ทำไมผมมีเพื่อนที่ปัญญาอ่อนแบบนี้ เราตรงไปที่บ้านของแซมก่อนเป็นอันดับแรก นายก่อนเลย เพราะนายเป็นเจ้าบ้าน ผมพูด ก็ได้ ๆ แซมพูดอย่างไม่ค่อยจะพอใจ เจ้านายครับ แซมพูด อยู่มั้ย ผมถาม อะไร ๆ ใครน่ะ เจ้านายแซมเดินออกมา ผมเอง แซมไง อะไรนะ? เจ้านายถาม ผมเอง แซมเดินสองขาไปหา ..นนี่..นี่นาย เจ้านายพูด ใช่ครับ ผมพูดได้ เดินสองขาได้ และไม่ต้องการจะอยู่ที่นี่อีกต่อไป แซมพูด อ๊ากกกก ผีหลอกจ้าาาาา เจ้านายของแซมร้องด้วยความตกใจ ใจเย็นครับเจ้านาย ผมไปทำไรเจ้านายหรอก แต่จะมาบอกว่าผมจะไม่อยู่กับเจ้านายอีกแล้ว แซมพูด รีบ ๆ ไปเลยเจ้าหมาปีศาจ เจ้านายพูดด้วยความกลัวมาก (เฮ้อ..) ผมกำลังคิดว่า ทำไมคนถึงกลัวสัตว์ที่พูดได้ขนาดนั้น??? (T_T) ติดตามตอนต่อไป (ไม่รู้ว่าจะออกเมื่อไหร่นะ นิสัยผมก็งี้ละ เบี้ยวบ่อย ๆ )