29 เมษายน 2549 22:47 น.
เฟี้ยตเตอร์
ผมเองก็เคยเป็นนะ
อาจจะดูเป็นเรื่องไร้สาระในสายตาเขา
อาจจะดูเหมือนว่าเรากลายเป็นคนคิดมากไป
แต่ในความรู้สึก ....
มันไม่ได้มากไปแต่เพียงเพราะเราช่างรู้สึกต่างหาก
ผมไม่ได้เป็นคนขี้รู้สึกมากมายขนาดนั้น
แต่โดยส่วนตัวผมเป็นคนขี้คิดมากทีเดียวเชียวล่ะ
บางทีความรักมันก็ก้าวเท้าไปเร็วเหมือนกันนะ
คนรักของเราบางทีอาจก้าวไปไวพอๆกับความรัก
แต่ตัวเรายังหยุดกับที่หรือเปล่า???
ผมหมายถึง ความรักมันเคลื่อนที่เสมอ
วันนี้เขาอาจจะเป็นอย่างนี้
แต่พอความรักมันได้เคลื่อนที่ไปอีกหนึ่งก้าว เขาอาจจะเป็นอีกอย่าง
ความรักมันไม่รอเราหรอกนะ
การเปลี่ยนไปในบางเรื่องมันก็แค่เรื่องเล้กๆน้อยๆ
แต่หลายๆคนทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ได้
ฉะนั้น..จงอย่าให้ความรู้สึกนำหน้าความคิด
ให้มันไปพร้อมๆกันหน้าจะดีกว่านะ
เคยได้ยินว่าคนเราจะมีจุดอิ่มตัว
บางทีก็เป็นเหตุผลหนึ่งของการเปลี่ยนไปในการกระทำของคนคนหนึ่ง
จากแต่ก่อนมาหาทุกวัน พรุ่งนี้อาจจะไม่มาหา
ก็ไม่ใช่ว่าเขาจะไม่ใช่คนเดิม
หากแต่เค้ารู้สึกว่ามาหาเราบ่อยล่ะเลยอยากทำอย่างอื่นมั่งก็เป็นได้
เรื่องของความรักมันก็อย่างนี้แหล่ะนะ
แต่หากคุณรับไม่ได้ในการเปลี่ยนไป
(ที่มันจะนำมาสู่ความเสียใจอย่างร้ายแรง)
คุณอาจจะบอกเขาไปก็ได้นะ
"เปลี่ยนได้ แต่อย่าให้มันมาก" ผมว่าถ้าเขารักคุณเขาคงเข้าใจเองแหล่ะ
16 มีนาคม 2549 16:24 น.
เฟี้ยตเตอร์
ความจริงก็คือ ... ในขณะที่เราคิดถึงคน ๆ นึงตลอดเวลา
เค้าคนนั้นก็อาจคิดถึงคนอื่นอยู่ก็เป็นได้
และบางครั้งก็อาจมีคนที่คิดถึงเรา โดยที่เราไม่สนใจเลยเช่นกัน
บางครั้งการได้ฝันไปคนเดียว มันก็ดีกว่าการได้รู้ความจริงที่ว่า ...
สิ่งที่เราคิดทั้งหมด มันคือความฝันของเราเองเพียงคนเดียว
ฉะนั้นไม่แปลกที่คนส่วนใหญ่ เลือกที่จะยอมจมกับความฝัน
มากกว่าการได้รับรู้ความจริง
การไม่ได้เป็นที่ 1 ในใจเค้าไม่ใช่เรื่องน่าเศร้า ...
เราอาจเป็นที่ 2 ซึ่งมันก็ยังดีกว่าเป็นที่ 3 ที่ 4 ...
และหากเราเป็นที่ 10 ในใจเค้า ... ก็ขอให้คิดไว้ว่า
ดีกว่าเราไม่มีความสำคัญอะไรในใจเค้าเลย
มันอาจต้องมีน้ำตาบ้าง ในการยอมรับความจริงที่ว่า เราไม่ใช่ที่ 1 ...
แต่โปรดจำไว้เถอะว่าหาก หัวใจของคุณ ยังไม่ร้องไห้ออกมาดัง ๆ
พร้อมกับพูดกับตัวเองว่า ...
ชั้นเหนื่อยเหลือเกินแล้ว โปรดห้ามใจเถอะ ก่อนที่ชั้นจะอ่อนล้าไปกว่านี้
ก็จงชอบต่อไปเถอะ...
การรักใครซักคน ไม่ต้องการความพยายาม ...
การตัดใจต่างหาก ที่ต้องใช้ความพยายามอย่างมากมาย
ลองชั่งน้ำหนักในใจเราดูสิ ว่าความสุขยามที่คุณได้สบตาเค้า
กับความทุกข์ยามที่คุณต้องคอยหลบตาเค้า
อันไหนมันหนักหนากว่ากัน
อย่าโทษตัวเอง ที่มาเจอเค้าสายเกินไป ...
อย่าโทษเค้าที่ไม่มีใจให้
อย่าโทษโชคชะตาที่ทำให้เราพบกัน แต่ไม่ได้ทำให้เราใจตรงกัน ...
แต่จงยิ้มให้กับตัวเอง ที่อย่างน้อย
ถึงจะพบกับเค้าคนนั้นสายเกินไป แต่ก็ยังได้พบ ...
ยิ้มให้เค้า ที่ถึงจะไม่ได้ให้ใจเรามา แต่ก็ยังได้รับหัวใจของเราไป ...
ยิ้มให้กับโชคชะตา ที่ถึงแม้จะไม่ได้ทำให้เรารักกัน ...
แต่ก็ยังทำให้เรา ... ได้รู้จักกัน
คุณควรจะดีใจด้วยซ้ำ ที่ครั้งหนึ่ง ...
คุณได้เจอคนที่คุณอยากเก็บรอยยิ้มของเค้าไว้คนเดียว
คนที่คุณใส่ใจกว่าตัวคุณเอง ...
คนที่ทำให้คุณหัวเราะ และร้องไห้ได้มากมาย ...
คนที่เพียงแค่ยิ้มของเค้า เปลี่ยนวันที่หมองหม่น ให้กลายเป็นวันที่สดใส ...
เท่านี้มันก็ควรเพียงพอแล้ว ไม่ใช่หรือ ?
แค่การได้เห็นคนที่เรารัก ได้หัวเราะอยู่กับใครซักคน ที่เค้ารักมากที่สุด ...
นั่นแหละคือความสุข ของการได้รัก ... อย่างจริงใจ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเฟี้ยตเตอร์
หน้าส่วนตัว
1637
