25 พฤษภาคม 2549 00:58 น.
เฟี้ยตเตอร์
เหมือนงมเข็มในกองฟาง
มันคงเลือนรางที่ความรักอันไกลห่างจะคืนย้อน
เคยคว้าเชือกเส้นสุดท้ายไว้แต่รักก็ยังจมลงไปในตะกอน
เหมือนเรือรักมันผุกร่อน อีกฝ่ายจึงต้องถอดถอนร้างลา
มีเพียงฉันที่มันปวดร้าวบนความเหงา
ยังฝันเฝ้า ผูกพันถึงรักเก่า ที่อยากให้มันก้าวเข้ามาหา
แม้แก้วจะแตกไป แต่ฉันก็ยังเก็บมันไว้ในกล่องไม้สีชา
หากมันไม่หนักหนา ฉันเพียงแค่อยากให้เธอรักษาถึงเยื่อใย
แม้ความรักไม่อาจจะคืนกลับ
แม้เข็มนาทีที่นับหรือการวนเข็มนาฬิกากลับอาจเรียกปฏิหาริย์ไม่ได้
ก็ขอแค่เศษใจของคนเคยรักกัน ให้ความผูกพันยังวิ่งต่อไป
รักจบลงแล้วไม่เป็นไร แค่ฉันยังรักและรอเธอทีในใจ..รอเธอคืนมา
21 พฤษภาคม 2549 04:15 น.
เฟี้ยตเตอร์
font color=#6400EC>ไม่ว่าเธอจะไปอยู่ในอ้อมกอดใคร
แต่ในทุกอ้อมใจ ขอให้รู้ไว้ว่าฉันยังห่วง
หากพรุ่งนี้ คนที่เธอคิดว่าแสนดีเขาหลอกลวง
จนหยดน้ำตาเธอร่วง ก็ให้รู้ไว้ว่าใจอีกดวงยังห่วงใย
ไม่ว่าเธอจะไปทำอะไรกับเขามา
และแม้ฉันจะเป็นคนสุดท้ายที่เธอนึกหาเวลาหวั่นไหว
ถ้าเหงามาอยู่กับฉัน ส่วนยามสุขนั้นให้อยู่กับเขาไป
เบอร์เดิมที่เธอเคยจำจนขึ้นใจ ยังยินดีรับสายทุกเวลา
จะไม่มีคำใดมาซ้ำเติมแม้เล็กน้อย
ขอเพียงวันนั้นที่ฉันคอยเกิดขึ้นตรงหน้า
ได้โอบกอดความรักที่หายไป ได้ซับน้ำตา
สิ่งที่อยากทตลอดมา ....
แค่ได้บอกคนร้าวรานตรงหน้า ว่ายังรักเธอ
13 พฤษภาคม 2549 01:33 น.
เฟี้ยตเตอร์
ความรักบอกเตือนกับฉัน
ให้การก้าวไปในแต่ละวันยังต้องมีห่วง
เพราะรัก มักจะต้องแบกหัวใจไว้อีกดวง
นั่นก็เพราะมีหัวใจอีกหนึ่งดวงคอยเดินควงหัวใจเรา
ฉันรู้แล้วว่าการรักเป็นมันยากแค่ไหน
และมันมากกกว่าการแอบรักใครอีกหลายเท่า
กลัวหัวใจตกพื้น กลัวความรักเรียกคืนให้เหลือแค่เงา
จึงหมั่นเอาใจเขา โทรหาทุกค่ำเช้าไม่เลิกรา
ความรักทำให้ฉันรู้จักมีของมาฝาก
เป็นกังวลเอามาก เมื่อการเปลี่ยนไปได้เข้ามาหา
จะก้าวเดินแต่ละครั้ง ยังต้องหันหลังมองกลับมา
กลัวหัวใจอีกดวงที่ว่ามันจะหลงทาง
ความรักมันยากจะหยั่งเหมือนจิตใจคนสองคน
แต่ฉันยังรักที่จะค้น แม้จะมีหยดน้ำตาหล่นบนแก้มบ้าง
หัวใจอีกดวงที่ถือไว้ ฉันเองก็เต็มใจให้เดินร่วมทาง
อาจจะหนัก(ใจ)ไปบ้างแต่เมื่อเห็นรักจากคนข้างๆ
หัวใจจึงยอมให้รักเป็นทุกอย่าง ของคำว่าเรา
2 พฤษภาคม 2549 00:54 น.
เฟี้ยตเตอร์
นาทีจากลามันสำคัญที่สุด
เมื่อความรักชำรุด ฉันจึงอยากจะหยุดทุกอย่างไว้
เหมือนรักเธออยู่คนเดียว ท่ามกลางสายน้ำเชี่ยวพายุไกว
เป็นคนเดียวที่กอดความรักไว้ แบกด้วยหัวใจที่อาบน้ำตา
เจ็บ..ที่คำบอกลาไร้ความหมาย
เธอไม่แคร์แม้นาทีสุดท้าย ปล่อยให้ความรักตายลงช้าช้า
ไม่ได้หวังถึงคำง้องอน หากเพียงความทรงจำย้อนคืนมา
เท่านั้นการจากลา คงไม่ชืดชาจนเกินไป
อยากให้เป็นความเจ็บที่โรแมนติกที่สุดในรัก
หวังเพียงคนทั้งสองที่อกหัก ยังมองตาของคนรักด้วยความหวั่นไหว
แต่เธอกลับไม่เคยรู้สึก เจ็บไม่เคยบาดลึกถึงหัวใจ
รักก็เจ็บ เลิกก็เจ็บ เกินจะเก็บไว้
เป็นฉันใช่ไหม ที่รักเธออย่างยอมหัวใจแล้วขาดทุน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเฟี้ยตเตอร์
หน้าส่วนตัว
1203
