16 ตุลาคม 2546 12:05 น.
เฟี้ยตเตอร์
ความรักของฉันก็แค่นิยายปรัมปรา
เรื่องดอกฟ้ากับหมาวัด
เหมือนฉันที่เป็นแค่คนจรจัด
แต่คิดจะผูกมัดใจเธอ
ไม่มีเงินทอง
เรื่องที่เธอจะมองจึงเพ้อเจ้อ
เหมือนหมาวัดที่ได้แต่ละเมอ
ว่าสักวันเถอะ..ดอกฟ้าจะลงดิน
ความรักของฉันก็แค่นิยายปรัมปรา
ลืมตา--ก็รู้ว่าความหวังหมดสิ้น
เหมือนหมาวัดที่ได้แค่อยู่บนดิน
เรื่องงี่เง่าเอาไปกิน
หวังให้ดอกฟ้ามาอิน..มันงมงาย
13 ตุลาคม 2546 12:00 น.
เฟี้ยตเตอร์
อยากให้รู้ว่าฉันคิดถึง
ตราบจนวันนี้..ก็ยังซึ้งกับวันเก่าก่อน
เธอ คือความผูกพันที่ฉันไม่อาจตัดรอน
คือ ความรักที่ไม่เคยสั่นคลอน--เลือนไปจากใจ
อยากให้รู้ว่ายังคงมั่น
ถึงแม้เธอจะลืมฉัน..และเราไม่อาจเคียงใกล้
ความทรงจำในวันเก่ายังคงเป็นเงาของหัวใจ
ทุกความอาทรที่เธอให้..มันมีค่าเกินกว่าที่ใจจะกล้าลืม
8 ตุลาคม 2546 11:31 น.
เฟี้ยตเตอร์
เฟรนด์ชิปที่เธอเขียน
ยังหยิบมาอ่านวนเวียนซ้ำๆ
ประวัติของเธอก็เอามาจดจำ
แอบเพ้อทุกถ้อยคำ..ที่เขียนลงไป
แม้เธอจะไกลกันแล้ว
และคงจะไร้วี่แววที่จะเจอกันได้
แต่คนตรงนี้--ยังฝากคำรักผ่านลมไป
ให้ช่วยพัดถึงคนที่ฟ้าไกล..
บอกว่าใจ...แอบรักเธอ
1 ตุลาคม 2546 11:01 น.
เฟี้ยตเตอร์
อยากได้คำว่ารักจากเธอ
แต่ก็ได้แค่เพ้ออย่างเหงาๆ
เมื่อสิ่งที่ไร้เดียงสาคือ ใจเรา
และเธอก็มีใครคอยเป็นเงาอยู่มากมาย
จึงได้แค่ฝันในมุมสลัว
แอบรักเพราะกลัวหัวใจไร้ความหมาย
เมื่อเธอคือดาวและเราแค่ทราย
จึงได้แค่มองอย่างเดียวดาย..เหงาคนเดียว