8 เมษายน 2547 15:09 น.
เฟี้ยตเตอร์
ในทุกครั้งที่เหงา..คิดถึงเรื่องของเราบ้างไหม
เวลาไม่สบายใจ โทรหาฉันในวันเดือดร้อน
เป็นอย่างนั้นไหม..ในวันที่เธอร้องไห้ไร้ใครอาทร
อย่าเอาแต่กอดหมอนให้แก้มใส่อ่อนเปีกน้ำตา
ทุกครั้งที่มีเรา--ความอบอุ่นจะเข้าถึงใจ
กี่ครั้งที่ร้องไห้ แล้วไร้มือฉันในวันอ่อนล้า
โทรหาฉันนะ..ในวันที่เธอร้าวระอา
ยินดีเยียวยาแม้อาจทำได้ไม่มากไปกว่าปลอบโยน
24 มีนาคม 2547 16:30 น.
เฟี้ยตเตอร์
ฉันสวย ฉันเริ่ด ฉันสาว
ผมยาวนมตั้ง
ส่วนเธอ..ทั้งจนทั้งแกนแสนสมเพช
แต่ทุเรศกว่านั้น คือ ฉันรักเธอ
น้ำข้น น้ำขาว น้ำคาวราดหน้า
ฉันอยากดื่มกิน ยามหิวจังเลย
9 มีนาคม 2547 21:17 น.
เฟี้ยตเตอร์
เฟรนด์ชิปที่เธอเขียน
ยังหยิบมาอ่านวนเวียนซ้ำๆ
ประวัติของเธอก็เอามาจดจำ
แอบเพ้อทุกถ้อยคำ..ที่เขียนลงไป
แม้เธอจะไกลกันแล้ว
และคงจะไร้วี่แววที่จะเจอกันได้
แต่คนตรงนี้ยังฝากคำรักผ่านลมไป
ให้ช่วยพัดถึงคนที่ฟ้าไกล
บอกว่าใจ..แอบรักเธอ
2 กุมภาพันธ์ 2547 15:47 น.
เฟี้ยตเตอร์
ไม่เคยเป็นโรคภูมิแพ้ในประวัติ
ที่บ้านก็เลี้ยงสัตว์..จัดว่าเยอะ...
อุ้มลูกหมา..ไม่มีที่ท่าคันคะเยอ
พอมาเจอเธอ ก็เลยไม่ได้เพ้อละเมอตาม
ไม่มีโรคแพ้คนหล่อในหน่อนิสัย
ไม่เห็นมีดีตรงไหน..กับคนมีหัวใจไหลตามน้ำ
ไม่สนสักนิดเลย คนที่ไม่คุ้นเคยความดีงาม
หล่อแค่ไหนก็ตาม ไม่เคยอยู่ในความสนใจ
รู้ไว้ซะด้วย..ตามนี้
หล่อแต่นิสัยไม่ดี อี๋!คลื่นไส้
หนุ่มบ้าล่าใจหญิง ไม่เคยอณุญาตสิงหัวใจ
หล่อ แต่หาดีไม่เคยได้
เอามาทำไม--ให้ของเสียติดตัว
ชอบกลอนนี้มาก อยากรู้จักคนเขียน
เปลี่ยนเบอร์บ่อยจัง
19 มกราคม 2547 16:30 น.
เฟี้ยตเตอร์
ไม่รู้ว่าใครคนนั้น
ฉันจะมีวันเจอไหม
หลายครั้งที่ตามหาแล้วไม่เจอใคร
ก็ได้แต่โทษกับหัวใจเสียทุกที
รักแท้หรือเป็นแค่ความฝัน
ทุกครั้งที่เข้าหามันจึงวิ่งหนี
อธิษฐานต่อดวงจันทร์ถ้าบุญของฉันยังมี
ช่วยส่งเขามาให้ทีนะ..ดวงจันทร์
บ่อบครั้งที่ทุ่มรักหมดใจ แต่เป็นได้แค่คนโง่คนหนึ่ง
ทำเอาเราระแวงไปเลย การที่เราไม่ซื้ออะไรให้กับคนที่เพิ่งพบ
จะเรียกว่างกไหมนะ แล้วไยรักแท้สำหรับเรามันไกลยิ่งกว่าดาวเสียอีก