11 ตุลาคม 2547 13:09 น.
เฟี้ยตเตอร์
ขอบใจที่ยังมาหา
ให้ฉันนึกได้ว่ายังมีเพื่อนเก่า
แม้หมดไปนานแล้ว คืนวันคำว่าเรา
แต่อดีตสีเศร้าฉันยังฝังจำอยู่ในใจ
ว่าครั้งหนึ่งฉันเคยมีรัก
มีเธอให้พิกพัก มีรักให้อาศัย
แค่การกลับมาของเธอฉันก็ดีใจ
แม้จะเป็นวินาทีเดียวของความห่วงใยที่เธอให้กัน
ยังอยากบอกว่ารักเธอ
แม้คำตอบที่เจอ--เธอไม่รักฉัน
แม้คว่ามรักที่ให้ จะเป็นได้แค่เพื่อนกัน
แต่อย่างน้อยเราเคยรักกัน..แค่นั้น ฉันก็ดีใจ
7 ตุลาคม 2547 13:09 น.
เฟี้ยตเตอร์
ฉันรักที่เธอเป็นแบบนี้
แม้ในความดีที่มีเป็นแค่เพื่อน
ฉันควรอยู่ส่วนไหน ที่ใจคอยย้ำเตือน
แต่แล้วรักก็ปนเปื้อนภายในใจ
ก็เพราะเธอดีแบบนั้น..น่ารักแบบนี้
ใจดี-ดีจึงตกหลุมรักเข้าให้
ถ้าเธอไม่ดีกับฉัน ป่านนี้ก็คงไม่ไหวหวั่นอะไร
เพราะฉะนั้นฉันคงไม่ผิดใช่ไหม เธอทำตัวเธอเอง
--ชอบเด็กเวียดนามที่โรงเรียนเข้าให้
ก็ทำกิจกรรมด้วยกันบ่อย เรียนด้วยกันบ้าง
น่าตาก็งั้นๆ แต่เค้าเป็นคนมีน้ำใจดี อีกทั้งยังมีความรับผิดชอบสูง
แอบชอบนิดๆ คงไม่ผิดใช่ไหม อิๆๆ
4 ตุลาคม 2547 20:44 น.
เฟี้ยตเตอร์
ตอนนี้เรามีกลอนมาให้ต่อแข่งกันล่ะ
ไม่ใช่ต่อที่เราแต่งไว้นะ แค่แต่งในหัวข้อเดียวกัน
เอาล่ะ เริ่มเลยดีกว่า
ได้เพียงแค่มอง
ไม่อาจจับจองอย่างที่ฝัน
เป็นได้เพียงกระต่ายหมายจันทร์
ที่ไม่มีวันติดปีกบิน
ฉันคงได้แค่รัก
ยืนยันความแน่นหนักที่แว่งวิน
เพราะรักของฉัน มันแค่ขี้ดิน
จะให้เธอมาอิน หรือเก็บเอามากิน ไม่มีวัน
*เอาล่ะใครว่าตัวเองเจ๋งก็ลองต่อเข้ามากันนะ
นักติอย่างเราจะคอยอ่าน( อ้อ..ขอโทษเรื่องที่ตินั่น ตินี่นะ
แต่ที่ติไปเพราะหวังดี ให้นำไปปรับปรุง ดีกว่าแวะมาทักทาย
เพราะคุณจะได้ความรู้กลับไปไง) เอ้า--ว่าแล้วก็เข้า
มาต่อกันเยอะๆนะ ถ้าเรตติ้งดี งานนี้มีภาค2
4 ตุลาคม 2547 14:36 น.
เฟี้ยตเตอร์
ลมข้างนอกหนาวไหมที่นั่น
แต่ที่นี่ลมหนาวกับฉันกอดกันกับความเหงา
จิบกาแฟแก้วอุ่น เปิดเพลงคิดถึงคุณอย่างใจเบา
บอกลาวันเก่าเตรียมรับเช้าวันต่อไป
ดาวที่นี่สวย แต่จะสวยกว่าหากคุณเคียงข้าง
ยามดึกแสนอ้างว้าง คนร่างบางอย่างฉันหวั่นไหว
เปิดทีวีดูรายการเก่า เขียนไดอารี่ถึงเราซ้ำมาซ้ำไป
ได้แต่รอจดหมายจากคนไกล ในทุกวัน
ก็อยากให้คนทางนั้นคิดถึงกันทุกวันเช่นคนทางนี้
กิจวัตรประจำวันที่มี แม้จะมากก็ไม่อยากให้ลืมฉัน
หวังเพียงรักของเรายังล้อมรอบตัว เหมือนที่ยังพันพัวเธอทุกวัน
เพียงขอแค่เรายังมีกัน ให้ทุกความความฝัน ของเธอและฉันได้เติมเต็ม
1 ตุลาคม 2547 11:44 น.
เฟี้ยตเตอร์
ความรักไม่ได้สอนให้เราตั้งความหวัง
หากแต่มันเป็นพลังที่จะทำให้เรามีชีวิตอยู่ได้
ถ้าเธอไม่มีความรักในลมหายใจ
เธอมีความสุขจริงๆหรือไร...คนดี
ไม่ได้ขอให้เธอรักฉัน
แต่อย่าปล่อยให้เรื่องราวไหวหวั่นทำร้ายเธอแบบนี้
ต่อให้มองโลกในแง่ร้าย ก็อย่าลืมมองความรักในแง่ดี
อดีตช่างมันปัจจุบันต่างหากที่...มีความสำคัญ
ความรัก...เกิดได้แม้คนที่เรารักไม่อยู่ตรงหน้า
ถามตัวเองสิว่า...ใครที่ทำร้ายเธอให้ไหวหวั่น
ในเมื่อความรักไม่มีเงื่อนไข แต่เราต่างหากที่ไปใส่เงื่อนไขให้มัน
แล้วคนที่ทำร้ายเธอคือใครกัน ความรักเหล่านั้น หรือตัวเอง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเฟี้ยตเตอร์
หน้าส่วนตัว
830
