28 ตุลาคม 2547 12:05 น.
เฟี้ยตเตอร์
เธอรักฉันได้ไหม?
เมื่อทุกคืนวันที่ผันผ่านไป ฉันทำได้แค่แอบเพ้อ
อยากอยู่กับเธอใกล้ๆ อยากเป็นใครที่เธออยากเจอ
อยากมีความหมายกับใจเธอ ได้ไหมคนดี
นั่งข้างๆเธออีกครั้ง อยากให้รู้ว่าแอบรัก
ไม่รู้ว่าเธอจะรู้ไหม ว่าใครเฝ้ารอด้วยใจภักดิ์ รักเธอ.......
26 ตุลาคม 2547 13:17 น.
เฟี้ยตเตอร์
ความรักของฉันก็แค่นิยายปรัมปรา
เรื่องดอกฟ้ากับหมาวัด
เหมือนฉันที่เป็นแค่คนจรจัด
แต่คิดจะผูกมัดใจเธอ
ไม่มีเงินทอง
เรื่องที่เธอจะมองจึงเพ้อเจ้อ
เหมือนหมาวัดที่ได้แต่ละเมอ
ว่าสักวันเถอะ.. ดอกฟ้าจะลงดิน
ความรักของฉันก้แค่นิยายปรัมปรา
ลืมตาก็รู้แล้วว่าความหวังหมดสิ้น
เหมือนหมาวัดที่ได้แต่เดินดิน
เรื่องงี่เง่าเอาไปกิน ...
หวังจะให้เธอมาอินคงไม่มีทาง
15 ตุลาคม 2547 11:50 น.
เฟี้ยตเตอร์
เพราะความรักออกแบบไม่ได้
หลายครั้งที่ถามหัวใจจึงไร้เสียง
ร้อยครั้งที่มองดาว หวังมีใครมาเฝ้าอยู่ข้างเคียง
หมื่นครั้งที่มาทะเลฟังสำเนียง แต่ไร้เสียงตอบกลับมา
นั่นก็เป็นเพราะความรัก
ที่หัวใจพยายามนักจะค้นหา
รักษาตัวและหัวใจเพื่อใครสักคนที่จะก้าวเข้ามา
หรือเพราะรักออกแบบไม่ได้อย่างที่ว่า
ฉันจึงไม่รู้ว่าคนที่ตามหาเขาคือใคร
-ใครเห็นด้วยกับหัวข้อก็แต่งกลอนมาแย้งกันเยอะๆนะ
14 ตุลาคม 2547 10:10 น.
เฟี้ยตเตอร์
ฉันไม่มีเยื่อใยไปรักเธอได้อย่างเก่า
เมื่อความผูกพันของเราเป็รเพียงแค่ฝันร้าย
เปล่าเปลืองใจไปนึกถึงให้ทราบซึ้งงมงาย
กับเรื่องที่รกหัวใจ..ไม่มีอะไรน่าจำ
ขอโทษ..ที่รักเธอไม่ได้อย่างเก่า
จงอย่าถามถึงความเป็นเรา อย่าพูดถึงมันซ้ำๆ
ฉันลืมเธอไปแล้ว..ดวงไฟรักที่เคยฉายแววมืดดำ
แม้ในคืนที่ความเหงามันทำให้ชอกช้า..
..หนึ่งชื่อที่ไม่คิดจำ คือชื่อเธอ
--กลอนของมาบุชี่น่ะ ยังจำได้ไหม
11 ตุลาคม 2547 15:37 น.
เฟี้ยตเตอร์
เพราะไม่อาจเป็นนก
จึงยังอยู่บนบก..อยู่บนพื้น
อยากจะชมแสงจันทร์ยามค่ำคืน
อยากจะรับความสดชื่นของสายลม
แต่ฉันไม่อาจเป็นได้
จึงได้แต่ฝันไว้แล้วแหลกล่ม
อยากจะอยู่บนฟ้าเพื่อเทียบกับดาวนานาที่เธอชื่นชม
แต่สุดท้ายก็เป็นได้แค่คนโง่บรมที่หลงรักเธอ
*หายไปนาน คราวนี้เป็นตอนที่ 4 เอามาให้อ่านอีกเช่นเคย
ยังจำกันได้อยู่ไหมเนี่ย