6 พฤษภาคม 2548 11:32 น.
เฟี้ยตเตอร์
บทเพลงของความเหงา
ได้บอกเล่าเรื่องราวครั้งเก่าก่อน
อธิบายถึงความรัก ความอาทร
ที่ใครคนหนึ่งได้แกล้งป้อน..ไม่จริงใจ
บทเพลงที่ตรงความรู้สึก
มันช่างบาดลึกจนอยากร้องไห้
แต่ก็ได้แค่ฟังและเก็บกดความนัย
เพราะไม่อาจบอกมันกับใคร นอกจากหัวใจตัวเอง
4 เมษายน 2548 11:58 น.
เฟี้ยตเตอร์
ฉันจะคอยเธออยู่ตรงนี้
กี่องศาของฟ้าที่นี้ ไม่มีวันทำฉันผกผัน
กับรักของวันเก่า ที่เป็นเรื่องเล่าอันแสนผูกพัน
เมื่อนึกถึงมัน ฉันยังเผลอฝัน..ยังเผลอใจ
เ ราอาจเดินด้วยกันได้ไม่ไกลนัก
แต่ความรักก็สอนให้ได้รู้จัก ความอ่อนไหว
สอนให้ฉันได้รู้สึก ได้ซึ้งและลึกเรื่องหัวใจ
ได้เขียนกลอนหวานไหว ได้น้ำตาไหลเมื่อฟังเพลง
โปรดกลับมา หากว่าเขาทำร้าย
แม้บทเก่าของนิยายอาจถูกละลายเพราะเธอข่มเหง
แต่คนตรงนี้ ยังรักเธออยู่ที่นี่ ด้วยตัวเอง
หากเธอน้ำตาไหลใจคว้างเคว้ง ฉันจะร้องเพลงและปลอบเธอ
24 มีนาคม 2548 16:01 น.
เฟี้ยตเตอร์
เคยอยากให้เธอคืนมา
เพราะไม่เคยรู้ว่า..เธอ - เค้า ผูกพันกันแค่ไหน
จนเมื่อเวลาหนึ่งผ่านไป
จึงได้เข้าใจ..เค้าคือใครที่เธออยากมีไว้นานๆ
วันนี้...จึงเลิกคิดอย่างนั้น
เมื่อได้รู้ว่าเธอ - เค้า ยังรักกันไหวหวาน
ก็ดีใจที่เธอมีความสุขกว่าเมื่อวาน
จึงไม่คิดอยากเป็นตัวการ..สร้างความร้าวฉานให้ใคร
และอีกอย่าง เธอก็ยังเป็นเธอ
เป็นคนดีของฉันเสมอไม่ว่าวันไหน
รัก คือ การให้..ฉันจึงไม่เสียดายอะไร
ขอแค่เธอสุขใจ ฉันจะเป็นยังไง..ช่างมัน!
22 มีนาคม 2548 13:10 น.
เฟี้ยตเตอร์
อาจเป็น เพราะฟ้า
ที่ทำให้วันเวลาพาคุณมาหาฉัน
คุณ--ผู้หอบความอบอุ่นมาถึงกัน
คุณ--ผู้กอบโกยความผูกพันมาเต็มหัวใจ
อาจเป็นเพราะฉัน
ที่เต็มใจจะผูกพันก็เป็นได้
ความรักของคนสองจึงผลิดอกออกใบ
ความรู้สึกของใครจึงผลิบาน
อาจเป็นเพราะคุณ
ที่เอาใจมาชุลมุนอย่างอาจหาญ
ความผูกพันของทุกสิ่งจะเก็บไว้นานๆ
และคุณก็ทำให้ใจของฉันกล้าหาญไปรักคุณ
15 มีนาคม 2548 14:10 น.
เฟี้ยตเตอร์
อดทนทุกทีที่เหงา
ใครสักคนที่รักเราจะมีไหม?
ได้แต่ถามกับตัวเอง..กับหัวใจ
แล้วก็เหงาอยู่ร่ำไป..ทุก-ทุกที
ใครสักคนจะมีหรือเปล่า
ที่จะมาแบ่งเบาความเหงาจากฉันนี้
เหนื่อยเหลือเกินใจ..ที่เฝ้าหาใครแล้วไม่มี
จึงได้แต่อดทนต่อความเหงาทุกที..ทั้งๆที่ไม่อยากทน
-มาร่วมกันแบ่งปันความเหงาได้นะ
ว่าคุณเชื่อเรื่องพรหมลิขิตบ้างไหม?
โดยการทิ้งข้อความไว้ถึงกันบ้าง
เท่านี้..คงใจชื้นขึ้นเป็นกองเลยอ่ะ