29 ธันวาคม 2548 21:20 น.
เฟี้ยตเตอร์
วันนี้ฝนตก
ร่มที่เคยพกเลยถูกนำมาใช้
ยังจำได้ดี ถึงคำของคนที่เคยห่วงใย
ว่าระวังป่วยไข้..เดี๋ยวจะไม่สบาย
แต่วันนี้ คนดีไม่อยู่
หรือเธอไม่รู้ว่าฉันถูกความรักนั้นทำร้าย
เคยรู้หรือเปล่า..เมื่อฟ้าขาดดาวว่างเปล่าเพียงใด
แล้วรู้ไหม--
เมื่อชีวิตขาดเธอไปฉันร้าวรานเพียงใดในเวลา
วันนี้ อากาศชุ่มชื้น
แต่ ณ จุดที่ฉันยืน น้ำใจจากใครอื่นยังดูไร้ค่า
แห้งแล้งที่หัวใจเมื่อขาดความรักจากใครที่เคยให้มา
มีชีวิตแต่จิตใจด้านชา
เมื่อฝนเทลงมา..รู้ไหมฉันร้าวระอาที่หัวใจ
29 พฤศจิกายน 2548 15:34 น.
เฟี้ยตเตอร์
อยากมีความรักแบบลูกหมา
ที่เปี่ยมด้วยศรัทธาเต็มไปด้วยรักในดวงตาอันโปร่งใส
รู้จักรัก คือการให้ โดยไม่หวังสิ่งใด
ไม่ต้องรักอย่างหวาดระแวงไป..เช่นในปัจจจุบัน
อยากมีหัวใจอย่างลูกหมาน้อย
อยากรักใครด้วยใจต็มร้อยโดยไม่ไหวหวั่น
อาจเพราะเวลาที่หมุนไป..
กับประสบการณ์ที่เข้ามาในแต่ละวัน
ทำให้หัวใจที่ไร้เดียงสานั้นหล่นหายไป
ทั้งที่แต่ก่อน
จำได้ว่ามานั่งดูตารางสอนคอยเฝ้ามองว่าเขาจะมาตอนไหน
จำได้ว่ามีเจี๊ยบกับน้อยหน่า เดินเริงร่ากันไป
และคุยเรื่องไร้สาระในสายตาผู้ใหญ่--อย่างเบิกบาน
My Puppy Love กับรักครั้งแรก
เป็นความรักที่ให้โดยไม่หวังอะไรมาแลก แสนไหวหวาน
หมาน้อยที่เฝ้าคอยรักใครมันเป็นอะไรที่ซื่อใสมาช้านาน
เหมือนตัวฉันกับวันวาน ที่ไม่ต้องรักใครด้วยการเผื่อใจ
ฉันแค่อยากรู้สึกอย่างนี้อีกครั้ง
ไม่ต้องเฝ้าระวัง แต่รักใครจริงใจจริงจังอย่างโปร่งใส
แม้วันนี้จะไม่มีเจี๊ยบกับน้อยหน่า...
แต่เรื่องราวที่ผ่านมายังอยู่ในหัวใจ
ที่นึกถึงคราใด ก็สร้างรอยยิ้มให้กับหัวใจในทุกเรื่องราว
*ช่วงนี้เข้ามาลงกลอนเยอะ เพราะไม่รู้จะเก็บไว้ทำไม อันนี้อาจจะมาแนวแปลกๆ เรื่องของเรื่องคือวันก่อนเพื่อนมันเล่าเรื่องความรักในวัยเด็กให้ฟัง ก็เลยพาลคิดถึงมันอีก ไม่เหมือนตอนนี้ที่รักใครแล้วเราต้องหวังอะไรมาบ้างตอบแทน ของที่ให้มันเริ่มมีราคามากขึ้น แทน ลูกอม หรือ ไอติมในวัยนั้น การเดินจูงมือกันแบบวัยเด็ก รอยยอ้มที่มีแก้มอมชมพู มันอาจจะไม่มีอีก แต่มันยังอยู่ในใจนี้ ของเราตลอดไป
27 พฤศจิกายน 2548 23:29 น.
เฟี้ยตเตอร์
เธอเคยบ้างไหม
มีชีวิตแต่ไร้จิตใจ เหมือนฝืนหายใจบนความปวดร้าว
ฟังเพลงไปน้ำตาไหล กว่ารัตติกาลจะผ่านไปคล้ายนานยาว
ท่ามกลางผู้คนกับหม่นเหงาคล้ายหยดน้ำตาพราวอาบหัวใจ
เธอเคยบ้างหรือเปล่า
อ่านหนังสือกลอนแล้วเศร้า เพราะเรื่องราวมันตรงจนเกือบใช่
ฉันเองก็เคยเป็น จึงอยากถามความเห็นกับอีกหนึ่งใจ
เมื่อเธอเจอแล้วคนเข้าใจ
สมควรมองข้ามไหม..อย่างไม่ไยดี?
อันนี้มาแบบมั่ว จริงๆ อิๆๆ
26 พฤศจิกายน 2548 00:57 น.
เฟี้ยตเตอร์
คิดถึงฉันบ้าง
ขอเป็นบางสิ่งบางอย่างในใจเธอได้ไหม
วันที่เธอเหงา ไม่มีเขาเยียวยาใจ
วันที่ท้องฟ้าทำดาวหายไป..เธอเคยไหมคิดถึงใครสักคน
คิดถึงฉันได้ไหม
หากเธอไม่มีใครยืนอยู่ใกล้คอยตากฝน
ไม่มีเพื่อนคอยดูหนัง ที่นั่งข้าง-ข้างยังมีความอ้างว้างเข้ามาปะปน
ในวันที่ใบไม้ร่วงหล่น สะกิดน้ำตาเธอจนท้นหัวใจ
เหงาถึงฉันบ้าง
บนถนนเปล่าว่างขอเดินอยู่ข้าง-ข้างได้ไหม
เหงาบ้างหรือเปล่าเมื่ออยู่คนเดียว ความรักเขาไม่ได้มาเกี่ยวหัวใจ
หากเหลียวหลังแล้วไม่เห็นใคร
เธอจะนึกถึงฉันบ้างไหมในสักครา
ขอให้เป็นฉันนี้
ไม่ได้จะมาแทนที่คนที่เธอฝันหา
เพียงสักนาทีของชีวิต..ได้อยู่ใกล้ชิดคอยเยียวยา
ขอเป็นใครที่อยู่ในสายตา
แม้จะทำได้ไม่มากไปกว่าการอยู่ในหัวใจ
17 พฤศจิกายน 2548 23:50 น.
เฟี้ยตเตอร์
หากได้อ่านผ่านข้อความอักษรนี้
ระวังให้ดี พวกโรคจิตคิดวิปลาสน่าขยาดเกินแขยง
น่าเกลียดยิ่งกว่ากิ้งกือ เหล่าตัวยึกยือ หรือตัวกินแมง
มันเห็นใครมีความสุข หนาอกคงจุกจนอยากจะแย่ง ความสุขกัน
เข้ามาด่า ต่อว่า เสียๆหายๆ
บ้างก็เหลือร้าย แฮ็คดูข็อมูลจูนหาคนคนนั้น
บ้าแต่คอม จนEQ ถูกหล่อหลอมอย่างมอมมัน
ไม่รู้จักศีลธรรม พวกบาปกรรม ไปไกล-ไกล
หากเจอ เธอจงจำเอาไว้ละกัน
ลูกเฉยนั้น คือสิ่งเดียวที่ควรเชี่ยวชาญไว้
ประสาทกินกับมัน ไม่ได้ช่วยให้สรร้างสรรค์อะไร
เรื่องดีดีมีให้คิดมากมาย
แล้วเรื่องอะไรต้องมาวุ่นวายใจ กับพวกเดนคน
++เจอแต่พวกโรคจิต ประสาทเปล่าๆ พวกนี้อยู่แต่หน้าคอม จนม่ได้ไปออกสูดอากาศบริสุทธิ์จนกลายเป็นพวกบ้าไปเลยก็ได้ อาจจะไม่ดีเท่าไหร่
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟเฟี้ยตเตอร์
หน้าส่วนตัว
997
