ลืม

เพ้อเจ้อ

คำว่า...ลืม...เป็นเพียงคำง่ายๆที่หลายคนไม่สนใจเท่าใดนัก หากเมื่อใคร่ครวญดีๆแล้ว คงยากที่จะมองข้ามความหมายและความสำคัญของคำนี้ไป
     คนเรามักปรารถนาที่จะลืมความทุกข์ ความเจ็บปวด และเรื่องราวเลวร้ายต่างๆ  ถ้าลืมได้ก็คงเป็นเรื่องที่น่ายินดี เพราะชีวิตเราจะไม่จมกับอดีตอันมืดมน และพร้อมที่จะพบความสดใสในวันหน้า อย่างไรก็ตาม เราไม่สามารถกำหนดชีวิตจริงได้ง่ายดายเช่นนั้น คุณทั้งหลายคงเคยได้ยินวลีที่ว่า...สิ่งที่อยากจำกลับลืม...สิ่งที่อยากลืมกลับจำ   
     หลายครั้งเราใช้คำว่า...ลืม...เพื่อเป็นข้ออ้าง ข้อแก้ตัว ผลที่ตามมาก็คงไม่ดีนัก อาจทำให้ผิดใจกับผู้อื่น แม้บางครั้งเราลืมสิ่งสำคัญโดยไม่ได้เจตนา เรามักจะเสียงานเสียการ หรือพลาดโอกาสดีๆที่เข้ามาหา ยิ่งกว่านั้น เราหลายคนลืมสิ่งดีๆที่พวกเรามีในชีวิต ตัวอย่างเช่น ลืมความรู้สึกห่วงใยที่เคยมีให้เพื่อน ให้คนใกล้ตัว ลืมประสบการณ์น่าประทับใจที่เคยมีร่วมกัน สุดท้ายก็ลงเอยด้วยการแยกกันเดินอย่างคนแปลกหน้า น่าเศร้าใจไม่น้อย 
     สิ่งที่น่าเสียดายที่สุดคือ เรามักจะลืมว่าความสุขนั้นอยู่ไม่ไกล แท้จริงแล้ว ความสุขลอยอยู่รอบๆตัวคุณ อย่าลืมที่จะไขว่คว้าความสุขของคุณเอง