5 กันยายน 2554 09:11 น.
เพื่อนเก่า
เพราะชีวิตมีเธอทั้งชีวิต
ศักดิ์และสิทธิ์จึงมีค่ากว่าที่หวัง
เธอคือผู้จุดประกายเปี่ยมพลัง
สร้างรังรักผูกพันของสองเรา
ช่างโชคดีเหลือแสนจะแม้นเหมือน
ดาวคล้อยเคลื่อนเคียงจันทร์อันล้ำค่า
ดุจเพลงรักแว่วหวานทุกเวลา
ทุกสิ่งสรรพ์เราฟันฝ่ามาด้วยกัน
จากอดีตจนวันนี้มีเธออยู่
ใจชื่นชูพลังรักถักทอฝัน
ถึงแม้นมีอุปสรรคนับอนันต์
สิ่งใดใดมาขวางกั้นไม่หวั่นภัยบทกลอนไทย
31 สิงหาคม 2554 17:55 น.
เพื่อนเก่า
แม้มอดม้วยให้โลกมีน้ำมิตร
ด้วยแรงรักศักดิ์สิทธิ์และความหวัง
จุดศรัทธาดุจดังแสงแห่งตะวัน
เปี่ยมความฝันเพื่อผองชนคนอาทร
โลกนี้ใช่ไกลกว้างเกินย่างก้าว
โลกนี้ใช่ปวดร้าวและเศร้าหมอง
โลกนี้ใช่ไร้หวังเกินใจปอง
โลกนี้ใช่ครอบครองเพียงหนึ่งเดียว
โลกอาจเป็นเพียงแค่โลกใบหนึ่ง
อาจไม่เห็นเสน่ห์ซึ้งแม้ส่วนเสี้ยว
ขอเพียงมีใจรักและกลมเกลียว
โลกเปล่าเปลี่ยวคงไม่เหงาเศร้าเกินไป
หน้าส่วนตัว
1707
