29 มกราคม 2553 09:17 น.
เพียงแพรว
....ช่วงนี้ยังคงหนาว....
ยังใส่เสื้อแขนยาวกันอยู่ไหม
แล้วความหนาพอช่วย..ได้เท่าไร
ใครนะใคร !! มีไหมเคียงข้างเธอ
ยังอยากรู้ว่ามีใครช่วยให้อุ่น
แขนที่ฉันเคยหนุนอยู่เสมอ
มีไหม? เธอให้ใครที่พบเจอ
หนุนละเมอจนเพ้อแทนที่กัน
ช่วงเวลาที่เราต้องไกลห่าง
รู้สึกเพียงอ้างว้างและไหวหวั่น
ทั้งหวง..และห่วงใย..ในทุกวัน
ความรู้สึกของฉันมันวุ่นวน
...ห่มผ้าหนาๆนะที่รัก....
อากาศเย็นนักบ้างมีฝน
อยากให้รู้ว่าห่วงใยใครบางคน
ห่วงใยจน..กลัวใคร..มาใกล้แทน
.....
28 มกราคม 2553 15:36 น.
เพียงแพรว
หนูพ่ายแพ้แล้วแม่หนูขอโทษ
แม่จะโกรธอย่างไรหนูไม่ถือ
สิ่งแม่หวังหนูทำพังลงกับมือ
เพราะความดื้อความรั้นหมั่นอวดดี
ไม่เคยรู้ ไม่เคยรัก คำทักสอน
คอยเกี่ยงงอนไม่อยากพบจึงหลบหนี
ออกจากบ้านหนีหายไปหลายปี
มาอีกทีพร้อมน้ำตาเปื้อนหน้าบาง
.....
รู้สึกผิดทบทวีที่เจอแม่
ลูกมันแย่ทำแต่เรื่องพร้อยด่าง
ศักดิ์และศรีที่เคยมีต้องจืดจาง
เพราะเดินทางพลาดผิดชีวิตมัว
ไม่อยากกลับเข้ามาเห็นหน้าแม่
เพราะรู้แก่หัวใจว่าใครชั่ว
หลงระเริงเลวร้ายไม่รู้ตัว
ไม่คิดกลัวบาปร้าย..จนได้เจอ
...
20 มกราคม 2553 10:24 น.
เพียงแพรว
กาลเวลาพาสิ่งวิ่งก้าวห่าง
ทุกเยื้องย่างช่างไกลในวิถี
หลากหลายสิ่งทิ้งไว้ลืมใยดี
เหลียวมองดูอีกทีจึงมืดมัว
มาตรองตรึกนึกคิดพินิจนิ่ง
หลากหลายสิ่งวิ่งวนอยู่บนหัว
จะก้าวย่างเยื้องไปใจกลับกลัว
สิ่งเย้ายั่วชวนเซจนเหไป
หมู่ภมรบินว่อนอย่างสุขสม
บัวในตมอ่อนแอแค่หวั่นไหว
มิอาจชูเปล่งดอกออกเช่นใคร
เพราะจิตไซร้พ่ายแพ้แก่ตัวเอง
ฝันเป็นดอกเย้าหยอกภมรหมู่
ยกช่อชูตระการแล้วบานเบ่ง
สู้ตะวันประจันมิหวั่นเกรง
ฟังบทเพลงสายลม ชมนภา
....
หน้าส่วนตัว
3025
