18 มิถุนายน 2550 11:43 น.
เพียงแพรว
ลืมตาตื่นขึ้นมาอย่างล้าอ่อน
ช่วงความสุขขาดตอนเหลือแต่เศร้า
มีใครอีกเหนื่อยล้าเช่นตัวเรา
เจอเพียงเงาความหลังชั่งปวดใจ
นอนฟังเสียงสายฝนที่หล่นร่วง
ลึกในทรวงเงียบเหงานี่ไฉน
โลกสีเทาอึมครึมไร้แสงไฟ
มองทางใดมืดมัวกลัวเหลือเกิน
จะลุกขึ้นก้าวย่างไปข้างหน้า
อนิจจาสองขายังขัดเขิน
อุปสรรคมากมายต้องเผชิญ
จะก้าวเดินยังไงให้ผ่านมัน
กอดตัวเองลำพังนั่งครุ่นคิด
สงบจิต สงบใจ ที่ไหวหวั่น
บอกตัวเองวันนี้ต้องฝ่าฟัน
ก้าวข้ามคำ คนเย้ยหยันคนนินทา
ขอเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่วันนี้
พอกันทีความอ่อนแอที่ไร้ค่า
จะฝังกลบลบแล้วฉากน้ำตา
ขอหยัดยืนเผชิญหน้าทุกภัยพาล
13 มิถุนายน 2550 07:55 น.
เพียงแพรว
เย็นแรงลมพัดโชยมาเบาหวิว
ยอดไม้ปลิวบิดพลิ้วตามกระแส
รูปร่างเจ้าหมู่เมฆก็เปลี่ยนแปร
แลเหลือบแลเจ้าแมงปอก็บินไป
แดดจัดๆอากาศที่อบอ้าว
หาเรื่องราวหลบพักผ่อนให้สดใส
ลืมเรื่องรักเรื่องหนักในหัวใจ
มารับลมที่พัดไหวให้ผ่อนคลาย
ร้อน ร้อน ร้อน ฤดูที่พลัดเข้า
หนาว หนาว หนาว ฤดูนี้ที่เพิ่งหาย
เย็น เย็น เย็น วันนี้แสนสบาย
หลบ หลบ หลบ พักผ่อนกายคลายฤดี
มองเหลียวมองสรรพสิ่งที่นิ่งงัน
เอนกายพลันจะหลับให้สุขขี
ลมพัดไหวกับเสียงนกร้องคล้ายดนตรี
แอบหลบหนีไปท่องโลกแห่งนิทรา
11 มิถุนายน 2550 22:19 น.
เพียงแพรว
ณ ส่วนหนึ่งใต้ร่มธงสยาม
เป็นแว่นแคว้นอันงามอร่ามศรี
เคยเรืองรุ่งโรจนาทั่วธานี
ประชาชีสุขศานติ์ในล้านนา
หลากอักษรสืบสานวัฒนธรรม
วรรณกรรมบนใบลานทรงคุณค่า
ทั้งค่าวธรรม จ้อยซอ เกี้ยวพารา
วรรณศิลป์ภาษาล้านนาไทย
เสียงสะล้อซอซึงซาบซึ้งโสต
ศิลปะรุ่งโรจน์สวยสดใส
ควรแก่การสืบสานอย่างภูมิใจ
ความเป็นไทยแห่งล้านนาค่าควรเมือง
จารีตประเพณีมีกำหนด
พระธรรมบท วิรามอร่ามเฟื่อง
สืบถ้อยคำอู้จาภาษาเมือง
อันลื่อเลื่องอ่อนหวานมานานนม
..........................
ช่วยสืบสานตำนานถิ่นฐานเถิด
หวังจะเชิดชูไว้ไม่ให้ล่ม
บรรพบุรุษสรรค์สร้างอย่างน่าชม
ภูมิปัญญาเฉียบคมคนล้านนา
8 มิถุนายน 2550 20:27 น.
เพียงแพรว
แค่รู้สึกว่ารักก็หนักหนา
หนาวอุราวูบหวั่นใจสั่นไหว
ไม่เคยมีแม้นาทีที่อยากไกล
แอบหวั่นไหวความมั่นใจเหมือนลดลง
ใจสะท้านเกินต้านพลังรัก
ดังถูกศรพุ่งปักจนใหลหลง
อานุภาพทะลวงด่านความมั่นคง
โดนปลดปลงยึดอำนาจปราศเมตตา
ในฐานใจบัดนี้ไร้ซึ่งแรงฤทธิ์
โดนตัดสิทธิ์ริดรอนจนด้อยค่า
ทั้งแหกกฎหัวใจไร้กติกา
หัตถ์เธอคร่าดวงฤดีเป็นประกัน
ใจถูกยึดด้วยอำนาจที่ลึกลับ
แผนซ้อนแผนตอกกลับหวังห้ำหั่น
จะล้วงใจอีกฝ่ายมาเดิมพัน
เพื่อแก้เกมส์ประชันแผนดวงใจ
ค่อยๆลวงล่อให้เธอหลงกล
แผนแยบยลจนอีกคนสิ้นสงสัย
แอบรุกเร้าค่อยๆเป็นค่อยๆไป
เหยื่อตายใจควักหทัยไว้ในมือ
โดนหนามยอกจึงหลอกเอาหนามบ่ง
เจตจำนงค์คงเพราะอยากหยุดยื้อ
ไม่อยากพ่ายเกมส์นี้ให้คนลือ
จึงลงมือชิงอำนาจประกาศชัย
6 มิถุนายน 2550 22:55 น.
เพียงแพรว
ตาวันทอทาบพื้น...........พสุธา
ยินแว่วเสียงสกุณา .......ร่ำร้อง
ลมโลมปลอบบุษบา....... โชยกลิ่น
ดังกลิ่นรักกู่ก้อง........... สู่ห้วงหฤทัย
แลหมู่นกเพรียบพร้อม.....อิสรา
ตีปีกโฉบร่อนถลา ...........ทั่วแคว้น
ตระเวนผ่านพื้นนภา........ภาพเด่น
ข้าบ่เป็นเช่นแม้น ..........จึ่งต้องเปลี่ยวดาย
นับวันตัวพี่ร้าง..................ลาไกล
เหมือนส่งดวงหฤทัย .........เหี่ยวแห้ง
เฝ้ารอพี่เคียงใกล้ ............เหมือนดั่งวันวาน
ฤาจักคิดเสแสร้ง ..............ต่อถ้อยคำหวน
หากว่าตัวน้องนี้ .................มีมนต์
จะเสกบันดาลดล......... ......พี่ให้
ตรึงติดจิตจำนน ................หวนกลับหาเอย
ขอพี่คนดีไซร้ ...................อย่าร้างเลือนหาย
ชีวันพันเกี่ยวก้อย ...............นิจกาล
ตราบชั่วทิวาวาร......... .........ผ่านพ้น
ดาวเลือนเดือนลับลาญ .........เร้นหลีก
ใจจักยังท่วมท้น ..................สมัครซึ้งตรึงถวิล
ฝากอาทรเก็บไว้ .............ในฤดี
เร้าหลอกเจียนจักพลี ......ชีพสิ้น
ไร้ค่าไร้ราศี ...................ไพสุทธิ์
ฉีกอกใจขาดหวิ้น ...........หว่างอุ้งมือใคร
หน้าส่วนตัว
1321
