5 มิถุนายน 2550 23:25 น.
เพียงแพรว
บรรจงลูบ จูบพักตร์ ด้วยรักยิ่ง
เจ้าคือสิ่ง ชะโลมใจ ให้พ่อแม่
ที่สุดแล้ว แห่งรัก ปักดวงแด
หวังยามแก่ มีเจ้า เฝ้าพยาบาล
พ่อกับแม่ ให้กำเนิด บังเกิดลูก
ด้วยพันผูก สายใย ใจประสาน
ด้วยความพร้อม ทั้งหน้าที่ และการงาน
จะเลี้ยงเจ้า ให้สำราญ สุขกายใจ
เนื้อตัวเจ้า บอบบาง ช่างนุ่มนัก
จะไม่ให้ พ่อรัก ยังไงไหว
บรรจงอุ้ม ตัวบุตร สุดฤทัย
โอบกอดไว้ อิงแนบ แทบอุรา
ทั้งเก้าเดือน แม่เฝ้า ห่วงเจ้านัก
ผูกสมัคร ในบุตร สุดที่หา
จะเลี้ยงดู ให้ดี แม่สัญญา
ให้เติบใหญ่ ขึ้นมา เป็นคนดี
ดั่งดวงใจ ของคน เป็นพ่อแม่
หวังเพียงแค่ ทุกวัน เจ้าสุขขี
แม้นยามทุกข์ ขอรับแทน แต่โดยดี
ไม่ให้มี แม้ริ้นไร มาไต่ตอม
ลูกสำนึก คุณท่าน ที่มั่นรัก
ช่วยปกปัก นิ่มเนื้อ เหลือถนอม
กรองกวี กลั่นดวง พวงพยอม
ขอนำน้อม มอบให้ ด้วยใจรัก
4 มิถุนายน 2550 12:50 น.
เพียงแพรว
วันที่โลกอบอุ่นด้วยไอรัก
มีรุ้งใยทอถักเส้นสายฝัน
มีลมเย็นระรื่นเป็นกำนัล
มีกันและกันสานฝันด้วยดวงใจ
ผ่าโลกที่โศกด้วยเราสอง
ประคองไปสู่โลกใบใส
ปะทะอุปสรรคด้วยหัวใจ
ประกาศก้องฉลองชัยในมือเรา
ผ่านทุกข์ผ่านโศกมาโชกโชน
มืออ่อนโยนยังกุมกันแม้วันเศร้า
ยังคงยิ้มในวันที่สั่นเทา
กายเราหนาวกอดกันจนสั่นคลาย
ถึงวันนี้วันที่ผ่านทุกอย่าง
ทุกก้าวย่างจดจำไม่เลือนหาย
เป็นร่องรอยความผูกพันสองใจกาย
ความรู้สึกมากมายฝากไว้กับรอยทาง
"ขอบคุณ"แค่คำนี้ที่จะให้
กับความรักความห่วงใยไม่เคยสร่าง
กับสองแขนที่คุ้มกายอันเปราะบาง
ตลอดทางมีคุณจึงอุ่นใจ
หน้าส่วนตัว
1491
