30 มิถุนายน 2550 03:19 น.
เพียงแพรว
ท่ามกลางคืนวันอันมืดมัว
ฉันติดอยู่กับความกลัวด้วยอ่อนไหว
หลับตาลงคงผวาอยู่ร่ำไป
เงามืดในใจแจ่มชัด..ทุกวัน
ยึดติดสิ่งเก่าที่เลยผ่าน
แม้เนิ่นนานก็ยังคงเป็นอย่างนั้น
กอดหมอนใบเก่านั่งเศร้ารำพัน
เมื่อไหร่หนอชีวิตฉันจะงดงามเหมือนใครๆ
แหวกโลกมองหาหนทาง
เดินตามแสงสว่างริบหรี่ไหว
ข้างนอกเหน็บหนาวแต่ฉันต้องก้าวไป
ไม่อยากจมอยู่ใน..มุมเล็กๆอย่างเดียวดาย
ออกจากห้องเก่าๆที่เรานั้นเคยคุ้น
ไปรอรับแสงแดดอุ่นที่เฉิดฉาย
หอบเอาความร้อนรุ้มทั้งใจกาย
ปลดปล่อยไปให้ลอยหายกับสายธาร
ทางใดนะ..ที่ฉันเคยฝันหา
จะเดินหน้าก้าวไปในทุกด่าน
เก็บร่องรอยที่จารึกจากวันวาน
เป็นประสบการณ์สอนใจให้จดจำ
ขอให้เธอรออยู่ตรงปลายทาง
ยื่นมือรับคนเคว้งคว้างที่เคยช้ำ
ช่วยเป็นแสงส่องใจที่มืดดำ
อย่าให้เกิดแผลซ้ำเช่นผ่านมา
ไม่ต้องการแค่เพียงชั่วข้ามคืน
แต่หยัดยืนด้วยกันทุกวันล้า
ไม่ใช่แค่เพียงผู้ช่วยบางเวลา
แต่คือที่ปรึกษา(หัวใจ)ไปตลอดกาล
28 มิถุนายน 2550 22:07 น.
เพียงแพรว
พักผ่อนนะ...ที่รัก....
คืนนี้หนาวนักลมพัดไหว
มองตาเธอก็รู้ดูล้าไป
คงมีเรื่องไม่สบายใจมารบกวน
ห่มผ้านะ..ฉันจะบรรจงห่ม...
หนาวแรงลมคืนนี้มันพัดหวน
ใจเธอเศร้าเงียบเหงาร้าวรัญจวน
จึงโอดครวญด้วยเสียงถอน....ลมหายใจ
วางใจเธอนิ่งๆ...ไว้ที่ฉัน
ความรักร้อยพันจะโอบกอดเธอเอาไว้
ฟังนะ ฟังฉันจะร้องเพลงแข่งเรไร
เพื่อปลอบโยนหัวใจให้คลายเบา
หลับตานะ.....หลับตา
ก้าวข้ามวันเวลาที่เงียบเหงา
จนผ่านพ้นค่ำคืน.ที่ยืดยาว
เผื่อหมอกเงาความเศร้าจะเบาจาง
ทิ้งความทุกข์ทั้งมวลไว้ตรงนี้
คนดี ยังมีฉันนะ ที่เคียงข้าง
จะปัดเป่าความเศร้าให้เบาบาง
ให้เธอย่างเข้าสู่ห้วงแห่งนิทรา
จะกล่อมเธอด้วยบทเพลงที่แสนหวาน
ไล่ความทุกข์ที่ยาวนานทำเธอล้า
วันต่อวัน คืนต่อคืนกลืนน้ำตา
ขออาสาบำบัดใจให้หายดี
ฟังฉัน.... ฟังฉัน.....นะที่รัก
หลับตาเอนกายพักที่ตรงนี้
จะกล่อมนอนด้วยบทเพลงแห่งกวี
เพื่อเธอจะเจอสิ่งดีๆในห้วงนิทรารมย์
.....อยู่แห่งไหน...ไกลเพียงใด..จะไปกล่อม...
26 มิถุนายน 2550 08:18 น.
เพียงแพรว
เพียงคำหวานสั้นๆก็พลันอิ่ม
เผลอซ่อนยิ้มกรุ่มกริ่มในทีท่า
แววความสุขฉายชัดในดวงตา
ยิ่งอุรา อิ่มเอมเกินบรรยาย
เพียงวจีที่เธอนั้นเอ่ยเอื้อน
คำย้ำเตือนว่ารักไม่รู้หาย
ดังน้ำทิพย์เพียงหยดรินรดกาย
รอยความสุขมากมายโหมประดัง
แค่เศษเสี้ยวความอาทรที่ป้อนให้
ดังมาต่อลมหายใจให้มีหวัง
จากเดียวดายบนโลกเพียงลำพัง
ไม่เคยฟังคำซึ่งซาบซึ้งใจ
ถึงวันนี้สิ่งที่เจอเหมือนเป็นฝัน
ดังสวรรค์เสกสรรสิ่งยิ่งใหญ่
ประทานมาเพื่อปลอบประโลมใจ
ให้อุ่นไอจากไออุ่นที่คุ้นนาน
ฉันคนนี้คงมีแค่เพียงรัก
ที่แน่นหนักภักดีเกินไขขาน
จวบชีวิตสิ้นสุดซึ่งลมปราณ
นานเท่านานจากนี้มีเพียงเธอ
24 มิถุนายน 2550 12:37 น.
เพียงแพรว
.jpg)
เธอเฝ้าบ่มอารมณ์ที่ขมขื่น
แม้ยังยืนกลางถนนบนทางฝัน
แต่คำถามมีมากมายเป็นร้อยพัน
กับคำตอบที่ตีบตันกลางดวงใจ
เธอคิดค้นคำคนเขายกยอ
แค่ประจบสอพลอหรือไฉน
คำคนด่าเพราะเกลียดเธอหรืออย่างไร
คลื่นสงสัยแทรกซัดใจจนวกวน
มีแต่เพียงอ้างว้างที่เธอรู้
เท้าก้าวอยู่แต่ไฉนใจสับสน
สิ่งต่างๆรอบกายคล้ายเล่นกล
เธอผจญเพียงลำพังช่างเดียวดาย
ความอ้างว้างคืออะไรในใจนั้น
เป็นคำถามที่ติดพันไม่เคยหาย
กับความเศร้าวันนี้คงคลี่คลาย
แต่ว่างเปล่า เดียวดาย - อยู่นิรันดร์-
20 มิถุนายน 2550 16:25 น.
เพียงแพรว
หากจ้องตาคงเห็นว่ามีบางสิ่ง
ที่แอบสิงซ่อนอยู่ไม่รู้หาย
ความรู้สึกลึกซึ้งเกินบรรยาย
แอบเฉิดฉายบ่งความหมายในแววตา
เฝ้าสะสมอารมณ์ความรู้สึก
จากส่วนลึกกลายเป็นรักที่เลอค่า
ทะนุถนอมเก็บไว้ตลอดมา
มิเคยเอ่ยเป็นวาจาให้รู้ใจ
ยังซ่อนเร้นความจริงไม่เปิดเผย
ทำเฉยๆไร้ทีท่าว่าหวั่นไหว
แอบสะกดความรู้สึกไว้ในใจ
ปิดผนึกเก็บไว้ไม่บอกเธอ
ความเป็นจริงกับสิ่งที่แสดง
ใช่เสแสร้งแกล้งทำอย่างเพ้อเจ้อ
เพียงต้องการพิสูจน์หัวใจเธอ
ว่าไม่ใช่อารมณ์เพ้อชั่วครั้งคราว
หน้าส่วนตัว
1615
