21 มีนาคม 2550 11:04 น.
เพียงแพรว
ได้ยินเสียงฟ้าสั่งคำรามร้อง
ดังกึกก้องอื้ออึงทั่วพารา
ฝนจะตกซาดซัดลงทั่วหล้า
ล้างเบ้าตาที่ช้ำด้วยหมอกควัน
คนคงยิ้มต้อนรับเจ้าเม็ดฝน
เรารอคอยเจ้าหล่นให้สมฝัน
รอ ร้อ รอ รอเจ้าอยู่หลายวัน
รอจนหวั่น ว่าเจ้าไม่หล่นมา
ผ่านคืนนี้ เห็นรอยยิ้ม เอมอิ่มแก้ม
ใบหน้าแย้ม แหงนคอ ขึ้นบนฟ้า
จะขอบคุณ ใครหนอ ที่เมตตา
ท่านเทวา หรือผู้ใด ให้ฝนเทียม
คืนนี้ฝนตกเจ้า เช้านี้เลยสดใสๆ .....
20 มีนาคม 2550 08:12 น.
เพียงแพรว
ข้าเจ้าเป๋นสาวจาวเหนือ
ตัวอ้ายคงเบื่อกำอู้ กำจา
บ่ลื่นหู อู้ค่ะ อู้ขา
บ่เก่งวาจา เอาอกเอาใจ๋
ลมเหมันต์ผ่านผันไปแล้วพี่
หนาวคราวนี้น้องผ่านมันมาได้
ด้วยผ้าห่ม ด้วยกองไฟ อยู่ใกล้กาย
แต่ที่ร้าย คือหนาวใจ รอพี่ยา
ลมคิมหันต์โรมรันเข้ามาใกล้
ร้อนทั้งกาย ร้อนทั้งใจ ด้วยโหยหา
มรสุมควันไฟ คลุมล้านนา
แต่มรสุมน้ำตา คลุมหัวใจ
หรือตัวพี่ตอนนี้ลืมแล้วน้อง
ลืมดอกรักกาสะลองดอกสวยใส
ที่เคยมอบแทนรักก่อนวันไกล
พร้อมสัญญาที่ให้"จะกลับมา"
ลืมรสหวานอาหารของเมืองเหนือ
ยำมะเขือ แกงแค พริกปลาร้า
หรือติดใจสาวกรุง สวยยวนตา
จึงอยากลา สาวป่าแห่งเมืองไกล
โปรดกลับมา หาน้องเถิดพี่บ่าว
ตัวของสาวยังรอพี่มาใกล้
ยังมั่นรัก มั่นคง มิแปรไป
ยังรอแต่พี่ชายกลับ"ล้านนา"
18 มีนาคม 2550 22:07 น.
เพียงแพรว
ฉันอ่อนแอ ดูแล....ตัวไม่ได้
ทั้งหัวใจ มีโรคร้าย.....คอยรุมเร้า
ภูมิต้านทาน มีอยู่.....แต่บางเบา
จึงมักเศร้า ร้องไห้.....อยู่บ่อยครา
โรคที่เป็น คือโรค......หัวใจอ่อน
มันยอกย้อน อ้อนใจ...ให้โหยหา
โดนความรัก ทำร้ายใจ.....ตั้งกี่ครา
แต่ก็ยัง เรียกหา .....มันทุกที
กระสับกระส่าย วุ่นวาย.......ในหัวจิต
เซงชีวิต เซงหัวใจ.......ข้างในนี้
ชอบอ่อนไหว ต่อความรัก.....ตลอดปี
เป็นคนป่วย ช้ำฤดี.......มีแผลใจ
เกิดอาการ กินไม่ได้.......นอนไม่หลับ
พอขยับ น้ำตา......ก็จะไหล
ฟังเพลงเศร้า ปวดร้าว......ในทันใด
เวียนหัว(ใจ) ทานยา......ก็ไม่คลาย
ทั้งซาร่า พารา.......เซตามอล
ดื่มน้ำร้อน น้ำเย็น.......แก้กระหาย
สารพัด ตัวยา.......ที่มากมาย
ก็ไม่วาย จะหายขาด.....เลยสักที
กลายเป็นโรค ประจำใจ......ไร้คนช่วย
เป็นคนป่วย โรคใจ........ไร้สุขี
มีใครบ้าง เมตตา........รักษาที
ขอยาดี ช่วยใจ......หายอ่อนแอ......
14 มีนาคม 2550 22:29 น.
เพียงแพรว
.....วันนี้แดดจ้า..ลมพัดมาลู่ใบไม้ไหว..
..หมู่แมงปอล่อลม...ชื่นชมดอกไม้...บนทุ่งที่กว้างไกล
ผีเสื้อปีกสีสดใส..ก็บินขวักไขว่...บนทุ่งอันกว้างไกล..ทุ่งเดียวกัน
+-+-+--+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
....ฉันเป็นหนึ่งคน....
ที่นั่งอยู่บนพื้นหญ้า...มองสรรพสิ่งนานา อย่างสุขสันต์
..ฟังเสียงนกร้องบรรเลง..ประชันกัน
มีเสียงไก่ขันรับอรุณ..พร้อมกลิ่นหอมกรุ่นของไอแดดบางๆ
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+--+-+-+-+-+-+-+-+
....วันนี้ฉันอยู่คนเดียว.....
แม้จะเหมือนโดดเดี่ยวเพราะไม่มีใคร...คอยเคียงข้าง
แต่ฉันเองก็ยิ้มได้...เพราะหัวใจได้ปล่อยวาง
ร้องเพลงคลอเบาๆ ไปพรางๆ...ก็สุขใจ
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+--+-+-+-+-+--+
เธอยังเป็นส่วนหนึ่งของความสุข..
ความรักของเธอยังปลุก..ให้ฉันตื่นมาพบ...กับความสดใส
อุปสรรครักเรา...ว่าด้วยเรื่องความห่างไกล
ไม่ได้ทำให้ความรู้สึกดีๆในหัวใจ...เราเปลี่ยนแปลง
*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+
12 มีนาคม 2550 16:20 น.
เพียงแพรว
ไม่ได้วุ่น จุ้นจ้าน ไร้เหตุผล
ไม่ขี้บ่น เหมือนยัยแก่ ตั้งแง่ด่า...
...ไม่เคยคอย ตามคุม ทุกเวลา
หรือตั้งท่า หาเรื่อง ทะเลาะกัน...
...แค่บางอย่าง อยากขอ ให้ทำให้
ไม่มากมาย อะไร ไม่ต้องหวั่น...
..สองสามข้อ ถ้าเธอพอ ยอมรับมัน
ตัวฉันนั้น ก็คง จะเบาใจ.....
...แค่อยากให้ เธอนั้นอย่า มองหญิง
ด้วยสายตา ปิ๊ง-ปิ๊ง เหมือนหวั่นไหว....
...อย่ากินเหล้า เมายา ให้มากไป.
หากเลิกได้ เลิกไป นั่นแหล่ะดี...
...อย่าจับจ่าย ใช้เงิน จนเกินงบ
เดี๋ยวเงินทบ ลบไม่พอ จะเป็นหนี้..
จะกิน-ใช้ วางแผน ให้ดี-ดี...
เงินเดี๋ยวนี้ หายาก ขึ้นทุกวัน....
...เพียงเท่านี้ หวังว่า คงทำได้
อย่าโวยวาย เพราะนี่คือ "คำสั่งฉัน"...
ก้มหน้ารับ "ครับผม จะทำมัน"..
...ก็แค่นั้น ไม่เห็นยาก อะไรเลย ....(ใช่มะ คิคิ)
หน้าส่วนตัว
1019
