14 มีนาคม 2550 22:29 น.
เพียงแพรว
.....วันนี้แดดจ้า..ลมพัดมาลู่ใบไม้ไหว..
..หมู่แมงปอล่อลม...ชื่นชมดอกไม้...บนทุ่งที่กว้างไกล
ผีเสื้อปีกสีสดใส..ก็บินขวักไขว่...บนทุ่งอันกว้างไกล..ทุ่งเดียวกัน
+-+-+--+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
....ฉันเป็นหนึ่งคน....
ที่นั่งอยู่บนพื้นหญ้า...มองสรรพสิ่งนานา อย่างสุขสันต์
..ฟังเสียงนกร้องบรรเลง..ประชันกัน
มีเสียงไก่ขันรับอรุณ..พร้อมกลิ่นหอมกรุ่นของไอแดดบางๆ
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+--+-+-+-+-+-+-+-+
....วันนี้ฉันอยู่คนเดียว.....
แม้จะเหมือนโดดเดี่ยวเพราะไม่มีใคร...คอยเคียงข้าง
แต่ฉันเองก็ยิ้มได้...เพราะหัวใจได้ปล่อยวาง
ร้องเพลงคลอเบาๆ ไปพรางๆ...ก็สุขใจ
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+--+-+-+-+-+--+
เธอยังเป็นส่วนหนึ่งของความสุข..
ความรักของเธอยังปลุก..ให้ฉันตื่นมาพบ...กับความสดใส
อุปสรรครักเรา...ว่าด้วยเรื่องความห่างไกล
ไม่ได้ทำให้ความรู้สึกดีๆในหัวใจ...เราเปลี่ยนแปลง
*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+*+
12 มีนาคม 2550 16:20 น.
เพียงแพรว
ไม่ได้วุ่น จุ้นจ้าน ไร้เหตุผล
ไม่ขี้บ่น เหมือนยัยแก่ ตั้งแง่ด่า...
...ไม่เคยคอย ตามคุม ทุกเวลา
หรือตั้งท่า หาเรื่อง ทะเลาะกัน...
...แค่บางอย่าง อยากขอ ให้ทำให้
ไม่มากมาย อะไร ไม่ต้องหวั่น...
..สองสามข้อ ถ้าเธอพอ ยอมรับมัน
ตัวฉันนั้น ก็คง จะเบาใจ.....
...แค่อยากให้ เธอนั้นอย่า มองหญิง
ด้วยสายตา ปิ๊ง-ปิ๊ง เหมือนหวั่นไหว....
...อย่ากินเหล้า เมายา ให้มากไป.
หากเลิกได้ เลิกไป นั่นแหล่ะดี...
...อย่าจับจ่าย ใช้เงิน จนเกินงบ
เดี๋ยวเงินทบ ลบไม่พอ จะเป็นหนี้..
จะกิน-ใช้ วางแผน ให้ดี-ดี...
เงินเดี๋ยวนี้ หายาก ขึ้นทุกวัน....
...เพียงเท่านี้ หวังว่า คงทำได้
อย่าโวยวาย เพราะนี่คือ "คำสั่งฉัน"...
ก้มหน้ารับ "ครับผม จะทำมัน"..
...ก็แค่นั้น ไม่เห็นยาก อะไรเลย ....(ใช่มะ คิคิ)
9 มีนาคม 2550 15:53 น.
เพียงแพรว
เ ก ล็ ด ฝั น ก า น ท์ ก วี . .
จ า ก ฤ ดี ฤ ทั ย เ ที่ ย ง
ก่ อ ฝั น ส า น ร้ อ ย เ รี ย ง
..อย่างพร้อมเพรียง..อย่างพร้อมใจ..
..ความรักระเหยเหิด
ล่องเตลิด..ไปหนไหน
ใครหนอมาเก็บไป
ฤาซ่อนไว้ไม่ให้เรา....
..เพียงพจน์รจนา
เอ่ยออกมาว่าฉันเศร้า
รักจ๋าไยร้างเงา....
หนีไกลเราไกล..แสน..ไกล
...ตะวันยังเคลียคลอ
ดาวยังรอเดือนอยู่ไหน
แล้วฉันผิดอันใด....
หากครวญใคร่เรียกหาเธอ
8 มีนาคม 2550 20:48 น.
เพียงแพรว
นั่งอยู่ม้านั่งริมน้ำ
มองดูความงามของสรรพสิ่ง
นี่นะเหรอความงดงามของโลกแห่งความจริง
นี่นะเหรอคือสิ่งที่ฉันมองข้ามไป
ไม่อกหักฉันคงยังไม่รู้
โลกที่อยู่ยังมีสิ่งสดใส
เสียงนกร้องคล้ายดนตรีขับกล่อมใจ
เสียงน้ำไหลพาใจให้นิ่งงัน
พอกันทีความรักที่ลวงหลอก
ความช้ำชอกวันนี้จงผ่านผัน
จะเปิดรับแค่ความสุขทุกวานวัน
เขาคนนั้นจะเป็นอดีตที่เลือนลาง
6 มีนาคม 2550 12:15 น.
เพียงแพรว
จะว่าเพ้อ ก็มิได้เพ้อ ละเมอพก
จะว่าเศร้า จนช้ำอก ก็มิใช่
จะว่าเหงา ชอกช้ำ ระกำใน
ก็หาใช่ ดังนั้น เลยสักครา
แต่ทำไม ในกมล จึงคร่ำครวญ
ร้าวรัญจวน อกสั่น รำพันหา
รู้ทั้งรู้ เจ้าอยู่ ห่างไกลตา
ยังไม่วาย น้ำนองหน้า เพ้อว่ารอ
ปฎิเสธหัวใจ ยังไงหนา
ที่ทำตัว เหมือนคนบ้า คอยตัดพ้อ
เจ้าอยู่ไกล ไปเรียน สร้างอนาคต-อนางอ
แต่ตัวข้า ยังขอให้เจ้า มาดูเเล
ตัวข้าป่วย ไม่เห็นเจ้า จึงเหงานัก
กลัวเจ้าหาญหัก น้ำใจ ไม่แยแส
ตัวข้าเอง ก็เหมือนเด็ก ที่งอแง
เรียกหาแต่ ตัวเจ้า เฝ้าพยาบาล
หน้าส่วนตัว
1049
